Π. Λαφαζάνης: Η Ελλάδα έχει πολλούς εναλλακτικούς προοδευτικούς δρόμους να επιλέξε

Ξεχνάνε, όμως, ότι το μαχαίρι που χρησιμοποιούν κόβει και από τις δύο πλευρές του

«Ο μοναδικός ρεαλισμός στις κρίσιμες στιγμές που διανύει ο τόπος, είναι η ανατροπή» δηλώνει ο Υπουργός ΠΑΠΕΝ, Παναγιώτης Λαφαζάνης, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «ΚΕΦΑΛΑΙΟ» και τη δημοσιογράφο Νίκη Ζορμπά.

Από το LEFT

«Επειγόντως τολμηρές εναλλακτικές επιλογές, σε σύγκρουση με τη Γερμανική Ε.Ε. – Οι κυρίαρχοι κύκλοι της Ε.Ε. πνίγουν τη χώρα και στραγγαλίζουν την οικονομία.»

«Μοναδικός ρεαλισμός, στις κρίσιμες στιγμές που διανύουμε, είναι η ανατροπή».

«Μας εκβιάζουν ωμά. Ξεχνάνε, όμως, ότι το μαχαίρι που χρησιμοποιούν, κόβει και από τις δύο πλευρές του».

Ο Π. Λαφαζάνης επισημαίνει ότι σήμερα είναι ακόμη πιο σαφές πως η πορεία διεξόδου της χώρας από την κρίση περνάει μέσα από την σκληρή αντιπαράθεση, αν όχι τη σύγκρουση, με τη γερμανική Ευρώπη. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει, όσο πιο γρήγορα γίνει αυτό αντιληπτό τόσο το καλύτερο, γιατί χρόνος δεν υπάρχει, η Ελλάδα βρίσκεται σε κάτι παραπάνω από οριακό σημείο και απαιτούνται, επειγόντως, μεγάλες και τολμηρές επιλογές, εναλλακτικές απέναντι στη γερμανική και κατεστημένη ΕΕ.

Ο Παν. Λαφαζάνης κάνει λόγο για ωμό εκβιασμό των κυρίαρχων κύκλων της ΕΕ που πνίγουν κυριολεκτικά τη χώρα μας και σφίγγουν τη θηλιά στο λαιμό της οικονομίας, εφαρμόζοντας την πιο παρατεταμένη και βασανιστική εκδοχή του βρώμικου σχεδίου που υλοποίησαν και στην Κύπρο, με το τελεσίγραφο της μιας εβδομάδας.

Οι τέσσερις λέξεις *, του Κ.Καστοριάδη

1. Φαντασία

Ποιο είναι το ίδιον του ανθρώπου; Τι είναι αυτό που μας διαφοροποιεί από τα ζώα; Επαναλαμβάνουν, εδώ και αιώνες, ότι είναι ο ορθός λόγος. Αρκεί όμως να προσέξουμε τη συμπεριφορά των άλλων γύρω μας αλλά και τη δική μας, για να αντιληφθούμε ότι αυτό δεν αληθεύει. Οι ατομικές και οι συλλογικές συμπεριφορές πολύ συχνά είναι παράλογες. Τα ζώα είναι πιο “λογικά” από εμάς· δεν σκοντάφτουν, δεν τρώνε δηλητηριώδη μανιτάρια, κάνουν αυτό που πρέπει, για να συντηρηθούν και να αναπαραχθούν. Ποιο είναι το ίδιον του ανθρώπου; Είναι το πάθος και οι επιθυμίες; Ναι, πράγματι. Τα ζώα από ό,τι μπορούμε να ξέρουμε δεν έχουν πάθη ούτε πραγματικές επιθυμίες τα ζώα έχουν ένστικτα. Τι όμως συνιστά την ιδιαιτερότητα του πάθους και των επιθυμιών; Είναι ακριβώς το γεγονός ότι το πάθος και οι επιθυμίες -ο έρωτας, η δόξα, το κάλλος, η εξουσία, ο πλούτος- δεν είναι «φυσικά» αλλά φαντασιακά αντικείμενα.

Η φαντασία, λοιπόν, είναι το ίδιον του ανθρώπου. Η φαντασία μάς διαφοροποιεί από τα ζώα.Η φαντασία, ακόμη και εάν κλείσουμε τα μάτια και τα αυτιά, δεν αναχαιτίζεται. Υπάρχει πάντα μια εσωτερική ροή από εικόνες, ιδέες, αναμνήσεις, επιθυμίες, αισθήματα. Μια ροή που δεν μπορούμε να σταματήσουμε. Δεν μπορούμε καν να την ελέγξουμε, τουλάχιστον όχι πάντα. Κάποιες φορές το κατορθώνουμε, λίγο ως πολύ, προκειμένου να σκεφτούμε λογικά και συστηματικά. Αλλά ακόμη και σ’ αυτές τις περιπτώσεις, αναπάντεχες αναμνήσεις και επιθυμίες διακόπτουν τον στοχασμό μας. Η φαντασία μπορεί να οδηγήσει τον άνθρωπο στην παραφροσύνη, στη διαστροφή, στην τερατωδία αλλά, επίσης, στην αυταπάρνηση και σε κάθε μεγαλειώδη δημιουργία. Χάρη στη φαντασία το ένστικτο έπαψε να είναι ο μοναδικός ρυθμιστής της συμπεριφοράς μας. Χάρη στη φαντασία μπορούμε να δημιουργούμε. Χάρη σ’ αυτήν δημιουργήσαμε την τέχνη, την επιστήμη, τη φιλοσοφία. Η φαντασία δεν γνωρίζει όρια και κανόνες, ούτε ηθικούς και λογικούς νόμους. Πάντως, εάν είχαμε αφεθεί χωρίς περιορισμούς στη φαντασία, ασφαλώς δεν θα είχαμε επιβιώσει ως είδος. Ο άνθρωπος επιβίωσε ως είδος, επειδή δημιούργησε κοινότητες, κοινωνίες, θεσμούς, κανόνες που οριοθετούν και περιορίζουν τη φαντασία, αλλά και που συχνά επίσης την καταπνίγουν.