«Καθώς γερνάμε, και γινόμαστε σοφότεροι, συνειδητοποιούμε σιγά-σιγά ότι:….

Εξαιρετικό μήνυμα του Πάπα Φραγκίσκου

«Καθώς γερνάμε, και γινόμαστε σοφότεροι, συνειδητοποιούμε σιγά-σιγά ότι:

Ένα ρολόι των $300 δείχνει την ίδια ώρα με ένα ρολόι των $30. 

Ένα πορτοφόλι των $300 χωράει τα ίδια χρήματα με ένα των $30.

Η μοναξιά σε ένα σπίτι 30 τ.μ. ή 300 τ.μ. είναι η ίδια.

Ελπίζω μια μέρα να συνειδητοποιήσεις ότι η εσωτερική σου ευτυχία δεν προέρχεται από τα υλικά πράγματα στον κόσμο.

Δεν έχει σημασία αν ταξιδεύεις σε πρώτη ή οικονομική θέση, σε περίπτωση ατυχήματος και στις δυο περιπτώσεις θα βγεις από το αεροπλάνο.

Ελπίζω να συνειδητοποιήσεις ότι αληθινή ευτυχία είναι να έχεις φίλους και αδελφούς με τους οποίους μπορείς να μιλήσεις, να γελάσεις και να τραγουδήσεις.

Πέντε στοιχεία για την ευτυχία:

1. Μην μάθετε στα παιδιά σας να γίνουν πλούσιοι, μάθε τους να είναι ευτυχισμένοι, ώστε να δουν την αξία των πραγμάτων και όχι την τιμή του.

2. Φάτε το φαγητό σας, σαν να είναι το φάρμακό σας, αλλιώς θα πρέπει να παίρνετε το φάρμακο σας, σαν να είναι το φαγητό σας.

3. Όποιος σας αγαπάει δεν θα σας αφήσει ποτέ. Ακόμη κι αν έχει 100 λόγους για να το κάνει, θα βρει έναν λόγο για να μείνει.

Παπάδες και παπατζήδες

Του Δημήτρη Σούλτα

Οι κορώνες ορισμένων ιεραρχών,με αφορμή το σύμφωνο συμβίωσης για τα ομόφυλα ζευγάρια,δεν είναι απλώς κάποιες εξαιρέσεις στον κανόνα.Είναι μια συνεχής υπόμνηση του τρόπου με τον οποίον λειτουργεί η Εκκλησία στο ανώτατο επίπεδο, τουπώς παρεμβαίνει στη δημόσια σφαίρα και πώς κεφαλαιοποιεί τις παρεμβάσεις της.

Οι μισανθρωπικές κορώνες του Αμβρόσιου ή του Σεραφείμ δεν είναι απλώς οι απόψεις κάποιων πολιτών. Είναι οι απόψεις υψηλόβαθμων δημοσίων υπαλλήλων που καλούν σε άρνηση τήρησης των νόμων, ενώ παράλληλα απειλούν τους εκπροσώπους της νομοθετικής εξουσίας με «κυρώσεις». Είναι απόψεις που δεν αποδοκιμάζονται ούτε εμμέσως από την κεφαλή της Εκκλησίας, είναι απόψεις που δεν επιφέρουν καμία κύρωση στους, αμοιβόμενους από το Δημόσιο, ιεράρχες.

Είναι ένα σκηνικό «αγωνιστικού» οίστρου, που διατυπώνει μια τουλάχιστον περίεργη άποψη περί δικαιωμάτων. Είναι η λογική που θεωρεί ότι η απόδοσηκάποιουδικαιώματοςστοσύνολο ή σε μία ομάδα πολιτών, στερεί από την ίδια την Εκκλησία δικαιώματα, χωρίς ούτε μια διάταξη των νόμων να αναφέρεται σ’ αυτήν ή στην λειτουργία της.

Δεν είναι άλλωστε περίεργο κάτι τέτοιο.Η Εκκλησία τηςΕλλάδας εναντιώθηκε και στην θέσπιση του πολιτικού γάμου ως προαιρετικού. Εναντιώνεται τώρα στην καύση των νεκρών, χωρίς κανένας νόμος να τηςέχει απαγορεύει ή να έχει περιορίσει το δικαίωμα της να τελεί γάμους ή κηδείες κατά το τυπικό.

Οι ιεράρχες αυτοί, με προεξέχοντες τους Αμβρόσιο, Σεραφείμ και Άνθιμο απευθύνονται σε ένα συντηρητικό κοινό, στο οποίο επενδύουν για να συνεχίσουν να παρεμβαίνουν με ωμό τρόπο στα πολιτικά πράγματα και να διατηρούν σε καλή κατάσταση το ταμείο της «επιχείρησής» τους. Ένα διαρκές ποντάρισμα και μάλιστα ασφαλές και με την εγγύηση του ελληνικού Δημοσίου.