Η επέτειος του ΝΑΙ

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ ΠΡΟΣ ΑΝΑΠΟΦΑΣΙΣΤΟΥΣ ΑΡΙΣΤΕΡΟΥΣ

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΡΟΥΣΗ

Είναι βέβαιο ότι η μεγάλη πλειοψηφία των αριστερών έχει αποφασίσει να ψηφίσει στις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές τον ΣΥΡΙΖΑ . Είναι επίσης βέβαιο ότι αυτό το ρεύμα θα ισχυροποιείται όσο θα πλησιάζουμε προς τις εκλογές από την εντεινόμενη πόλωση ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, η οποία αντικειμενικά καλλιεργείται και από τον ισχύοντα απαράδεκτο, αντιδημοκρατικό, εκλογικό νόμο .

Παράλληλα εκτός των πιστών ψηφοφόρων των υπόλοιπων αριστερών σχηματισμών, οι οποίοι παρά τις ραγδαίες δεξιόστοφες μετακυλήσεις του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίες διενεργούνται σε παγκόσμια πρώτη πριν ακόμη αυτός κατακτήσει την κυβερνητική εξουσία, τείνουν να συρρικνωθούν, σε βαθμό που σε λίγο θα μιλάμε για ορισμένους από αυτούς για στρατηγούς δίχως στρατό, υπάρχουν και αρκετοί αριστεροί, οι οποίοι είτε έχουν αποφασίσει να ψηφίσουν τους εν λόγω σχηματισμούς με κρύα καρδιά, είτε παραμένουν ακόμη αναποφάσιστοι .

Καταθέτω λοιπόν ορισμένους προβληματισμούς που με βασανίζουν καιρό τώρα, και οι οποίοι θα μπορούσαν να συμβάλουν σε μια τεκμηριωμένη λήψη αυτής της απόφασης , και κυρίως να συμβάλουν στη στάση που κατά την ταπεινή μου γνώμη οφείλουμε να τηρήσουμε την κρίσιμη μετά τις εκλογές περίοδο.

Σαν σήμερα έφυγε από τη ζωή η Έλλη Παππά

Η γνωστή δημοσιογράφος, συγγραφέας και ενεργό μέλος της κομμουνιστικής Αριστεράς, είχε θέσει ως στόχο «την κάθαρση της μαρξιστικής σκέψης από τις σταλινικές στρεβλώσεις». Μια γυναίκα με έντονη αγωνιστικότητα και όραμα για ένα καλύτερο μέλλον. 

Η Έλλη Παππά, γεννημένη στη Σμύρνη το 1920 και κόρη του Ευάγγελου Παππά και της Μαριάνθης Παπαδοπούλου, αφηγείται στην αυτοβιογραφία της: «Ήμουν πέμπτο παιδί, αθέλητο και παραπεταμένο. Η μάνα μου αρνήθηκε να με θρέψει και με πέταξε. Επέζησα χάρη στη μεγαλύτερη αδελφή της μητέρας μου.

Η καταστροφή της Σμύρνης έφερε την οικογένειά μου στον Πειραιά. Την υγεία μου την ανέλαβε η θάλασσα του Πειραιά και την αγωγή μου τα αλητάκια του Πειραιά. Όλα έδειχναν ότι η προλεταριακή μου συνείδηση ήταν εξασφαλισμένη. ..

Τότε μπήκαν στη ζωή μου τα μεγαλύτερα παιδιά της οικογένειας, ο Γιώργος, που έγινε ασυρματιστής, και ο «άγγελος της ζωής μου», η Διδώ (Σωτηρίου), που ζούσε με την πλούσια αντιδραστική θεία, αδελφή του πατέρα μας. Από τη σκληρή δουλειά του ο Γιώργος, από μια έμφυτη συνείδηση η Διδώ, από κοντά κι η μάνα μας, είχαν γίνει και οι τρεις κομμουνιστές».

Τα «Όχι» που πρέπει πάλι να ακουστούν!

Πολλοί αναρωτιούνται γιατί στη χώρα μας γιορτάζεται η επέτειος από την ιταλική εισβολή και όχι αυτή της απελευθέρωσης από τους κατακτητές, όπως συμβαίνει στις περισσότερες χώρες. Η εξήγηση δεν είναι τόσο δύσκολη. Ο εορτασμός της 28ης Οκτωβρίου κατοχυρώθηκε ήδη στα χρόνια της Κατοχής από το ίδιο το αντιστασιακό κίνημα των Ελλήνων. Ήδη από το 1941, το ΕΑΜ που μόλις είχε ιδρυθεί κάλεσε το λαό σε εκδηλώσεις αντίστασης.

Ο Γ. Τρικαλινός, ένας κομμουνιστής φοιτητής, περιέγραφε έτσι την πρώτη επέτειο της ιταλικής εισβολής:

«Τόποι προσυγκέντρωσης είχαν καθοριστεί διάφοροι χώροι γύρω από την πλατεία Συντάγματος, όπου θα γινόταν η κεντρική εκδήλωση. Κι αυτή είχε οριστεί στις 11… Από πολύ νωρίς άρχισαν να καταφθάνουν οι πρώτες ομάδες φοιτητών μαζί με εργάτες, μαθητές και άλλους εργαζόμενους. Με νοήματα γίνονταν οι συνεννοήσεις και έπειτα σκορπούσαν από εδώ και από κει για μη γίνονται αντιληπτοί από τα ελληνόφωνα όργανα των κατακτητών και τα ιταλικά περίπολα. Την καθορισμένη στιγμή ένα σφύριγμα και μια φωνή “Πατριώτες!” έκανε όλες τις σκόρπιες παρέες να συγκεντρωθούν γύρω από έναν ομιλητή, που σηκωμένος στα χέρια έλεγε δυο λόγια για τις 28 του Οκτώβρη και καλούσε να πάνε ομαδικά στον Άγνωστο Στρατιώτη… Στις 11 ακριβώς έβλεπες να καταφθάνουν οι φάλαγγες από διάφορους τόπους προσυγκέντρωσης με τις ελληνικές σημαίες μπροστά… Χιλιάδες και χιλιάδες είχαν πλημμυρίσει την Πλατεία Συντάγματος…».

ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΟΥΝ ΑΣΤΕΓΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΣΣΙΤΙΑ!

Η ιδέα είναι οργουελική! Επειδή δεν θέλουν να αντιμετωπίσουν το τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα, αποφάσισαν να το…απαγορεύσουν! Έτσι κήρυξαν παράνομους τους άστεγους αλλά και τους πολίτες και τις οργανώσεις που τους προσφέρουν συσσίτια! Και για να το επιτύχουν πήραν συγκεκριμένα νομοθετικά μέτρα που τους «εξαφανίζουν» από το πλάνο .

Η τρομακτική αυτή στρατηγική για την αντιμετώπιση των αστέγων και των ανέργων βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη στις ΗΠΑ τα τελευταία 5 χρόνια. Ξεκίνησε δειλά το 2009 και σήμερα πλέον έχει πάρει εφιαλτικές διαστάσεις.

Σύμφωνα με την τελευταία έκθεση του National Law Center on Homelessness & Poverty, o αριθμός των αμερικανικών πόλεων που απαγορεύουν στους άστεγους να κάθονται ή να κοιμούνται σε δημόσιους χώρους αυξήθηκε κατά 43% τα τελευταία τρία χρόνια φτάνοντας τις 100!

“Σκαρφαλώνοντας στην Ανάπτυξη”…

Ο Νίκος Μπογιόπουλος

Ένας φίλος – καλό παιδί αλλά περίεργος – ρωτούσε στην παρέα αν κάτι τέτοιες εικόνες (εικόνες ντροπής τις είπε) δημιουργούν, άραγε, άσχημες εντυπώσεις στο εξωτερικό για τη χώρα μας και αν επηρεάζουν αρνητικά τον τουρισμό ή μήπως τα πλήγματα ο τουρισμός τα δέχεται από τις απεργίες των ναυτεργατών και από τις πορείες στο κέντρο της Αθηνάς.

Η φωτογραφία είναι προχτεσινή και τραβήχτηκε
 την ώρα που η Αθήνα άρχιζε να μετατρέπεται σε λίμνη.

Ο τύπος όπως καταλαβαίνετε είναι κολλημένος. Για να τον αποφύγουμε του εξηγήσαμε ότι η ερώτηση είναι δύσκολη. Και ότι άμα θέλει απαντήσεις στις δύσκολες ερωτήσεις του, να απευθύνεται στον Πορτοσάλτε, στον Μπάμπη και στον Πρετεντέρη… 

Ευτυχώς αυτή τη φορά δεν υπήρξαν νεκροί, τα θύματα όμως ήταν και πάλι εκατοντάδες

Άλλος φίλος – πιο ψαγμένος αυτός – γνωστός για τις εικαστικές του ευαισθησίες, πρότεινε στο πλαίσιο των διαπραγματεύσεων με τους δανειστές μας για την «έξοδο από το Μνημόνιο» να οργανωθεί κι ένα παράλληλο πολιτιστικό «event». Να γίνει μια έκθεση με φωτογραφίες σαν την προηγούμενη. Υπό τον γενικό τίτλο: «Σκαρφαλώνοντας στην ανάπτυξη»…