Η προεδρία του Τζίμι Κάρτερ θεωρείται από τους Αμερικανούς, ίσως και διεθνώς η πιο αδύναμη προεδρία στις ΗΠΑ μέχρι σήμερα. Στο εσωτερικό υπήρχε μεγάλη δυσφορία στους πολίτες της χώρας ενώ παράλληλα οι ΗΠΑ έρχονταν αντιμέτωπες με μια σειρά από ήττες στο εξωτερικό, κυρίως στο πεδίο του Σοβιετικο - αφγανικού πολέμου.
Η Σοβιετική Ένωση συνόρευε με το Ιράν ενώ είχε μεγάλη στρατιωτική δύναμη στο γειτονικό Αφγανιστάν. Η ιρανική πετρελαϊκή κρίση απειλούσε τη δυτική ευημερία και η Ουάσιγκτον φοβόταν ότι οι Σοβιετικοί θα επωφεληθούν από το χάος της ιρανικής επανάστασης για να ελέγξουν τα πετρέλαια της περιοχής.
Σε αυτό το σκαιό - για τις ΗΠΑ - τοπίο, ο Τζίμι Κάρτερ, προσπαθώντας να απαντήσει, δημιούργησε το Δόγμα Κάρτερ. Ένα Δόγμα εξωτερικής πολιτικής που αρχικά είχε ως στόχο τη Σοβιετική Ένωση, αλλά το οποίο τελικά εξυπηρέτησε τα συμφέροντα των ΗΠΑ, αλλά και των συμμάχων τους, έως και σήμερα.
Το Δόγμα Κάρτερ έφερε στον πυρήνα του την «υπεράσπιση των πετρελαιοπαραγωγών περιοχών του Περσικού Κόλπου από εξωτερικές απειλές». Για την επιβολή του Δόγματος ο Κάρτερ δημιούργησε και μια νέα στρατιωτική δύναμη που τελικά εξελίχθηκε στην λεγόμενη US Central Command.
Στρατηγική δεκαετιών