Πρέπει να συµφωνήσουµε ότι στα προαπαιτούµενα της δηµοκρατίας δεν συµπεριλαµβάνονται τα γούστα ή η επιλεκτική λειτουργία του καθενός. ∆εν υπάρχει ούτε δηµοκρατία αλά καρτ ούτε ολίγον από δηµοκρατία, όπως δεν υπάρχει ολίγον έγκυος.
Πρέπει επίσης να συµφωνήσουµε σχετικά µε το περίφηµο «καταδικάζω τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται», που έγινε σύνθηµα από όσους προσπαθούσαν να εµφανίσουν την κοινωνική αντίδραση τον καιρό της κρίσης ως εγκληµατική βαρβαρότητα, ότι δεν υπάρχει µεγαλύτερη βία από το να πυροβολούν κάποιον για να τον σκοτώσουν.
Η απόπειρα δολοφονίας του Στέφανου Χίου δεν µπορεί ούτε να ερµηνεύεται ούτε να δικαιολογείται από το ποιος είναι ο Χίος, πόσο βλαπτικό για τη δηµοσιογραφία είναι αυτό που κάνει και πόσο ενάντια στη δηµοκρατία. Αν η δηµοκρατία λειτουργεί, αν η δηµοσιογραφία σέβεται τον εαυτό της, οι Χίοι βρίσκουν τη θέση που τους αξίζει και δεν µπορεί να είναι στο νεκροταφείο.
Η δηµοκρατία έχει όργανα και κανόνες, η δηµοσιογραφία το ίδιο και την ώρα που θα κάνουµε την παραδοχή ότι τη λειτουργία τους µπορεί να υποκαθιστά το πιστόλι ενός µπράβου έχουµε υπογράψει τη θανατική καταδίκη και των δύο.
Έχω ξαναγράψει πως είµαι πολλαπλώς θύµα του Χίου, ο οποίος µου έχει αφιερώσει δεκάδες εµετικά πρωτοσέλιδα και δηµοσιεύµατα. Αυτό όµως που γίνεται σήµερα είναι τροµακτικό. Και πρέπει να επιλέξω αν θα ικανοποιηθώ ως θύµα του Στέφανου Χίου ή ως δηµοσιογράφος που οφείλει να προστατεύσει τη δηµοκρατία και το επάγγελµα.