Από την πολιτική στη δημοκρατική ανυπακοή

«Η πολιτική ανυπακοή είναι ατομική, η δημοκρατική συλλογική. Μια κυβέρνηση που εγκαταλείπει τις προεκλογικές της δεσμεύσεις ή παραβιάζει βασικά δικαιώματα και προφανείς ανάγκες της συντριπτικής πλειονότητας, χάνει τη δημοκρατική της νομιμοποίηση. Η πολιτική ανυπακοή του πλήθους αποτελεί αυθεντική ηθική και δημοκρατία εν δράσει, σε αντίθεση με την ανομία της εξουσίας. Είναι αυτό που φοβάται κάθε εξουσία»

Του Κώστα Δουζίνα* από την ΕφΣυν


Η ανθρωπότητα γεννιέται με ανυπακοή. Ο Αδάμ και η Εύα παρακούν τον Θεό αφήνοντας τον Παράδεισο για τη Γη. Ο Προμηθέας κλέβει τη φωτιά από τους Θεούς και δημιουργεί τον ανθρώπινο πολιτισμό. Ο Σωκράτης παραβιάζει την ορθοδοξία της Αθήνας και πεθαίνοντας βάζει τον θεμέλιο λίθο της φιλοσοφίας.

Η ΑΠΕΙΛΗ ΤΩΝ ΣΤΡΙΜΩΓΜΕΝΩΝ !...

Απ’ τα ψηλά στα χαμηλά. Από την αίσθηση της παντοδυναμίας και τη σιγουριά του ακαταδίωκτου, που τους μεθούσαν και τους τρόχιζαν τα μαχαίρια, στο φόβο πως ό,τι ισχύει για όλους, πιθανόν να ισχύσει και γι’ αυτούς. Και λέω πιθανόν, γιατί, όταν θα καταλαγιάσει η οργή του κόσμου για τους μαχαιροβγάλτες, η οποία προς το παρόν καθοδηγεί την πολιτεία, όλο και κάποια παραθυράκια θα ανοιχτούν· όλο και κάποιοι θα βρεθούν προστατευόμενοι, σαν «χρήσιμοι». Η Ιστορία (που, όπως μάλλον σωστά έχει ειπωθεί, το μόνο που μας διδάσκει είναι ότι τίποτα δεν διδασκόμαστε από αυτήν) έχει δείξει πως η «χρησιμότητα» προστάτεψε ή και καθάρισε και πολύ πολύ χειρότερους: τους πρώτους ναζιστές, του Χίτλερ. Που βρήκαν καλή δουλειά και αξιώματα στη μία ή την άλλη νικήτρια χώρα. Οπότε...

ΟΤΑΝ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΑΠΗΓΑΓΕ ΤΗ ΜΙΚΡΗ ΜΑΡΙΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΉΣ

Του ΑΝΔΡΕΑ ΖΑΦΕΙΡΗ*

Κανείς δε μπορεί να αντισταθεί σε δυο αθώα παιδικά μάτια. Η υπόθεση της Μαρίας, που βρέθηκε στον καταυλισμό των Ρομά αποδεικνύει ακόμη μια φορά το μέγεθος του εγκληματικού φαρισαϊσμού, ενός καθεστώτος όπου ο ολοκληρωτισμός και οθόνη εξελίσσονται σε σιαμαία βάραθρα.

Η πιθανή απαγωγή της Μαρίας και η ύπαρξη κυκλώματος παράνομων υιοθετήσεων, από μια τραγική ιστορία με ευρύτατες παραμέτρους, μετατρέπεταισε τηλεοπτικό ανάγνωσμα εύκολης συγκινησιακής φόρτισης, απογυμνωμένο από το όποιο περιβάλλον.
Σε μια χώρα με υπογεννητικότητα πάνω από 10% λόγω οικονομικής κρίσης, με χιλιάδες οικογένειες να μη μπορούν να προσφέρουν στα παιδιά τους ούτε τα στοιχειώδη, με μαθητές υποσιτισμένους και χιλιάδες νεαρά ζευγάρια να μην τολμούν να πάρουν την απόφαση για ένα παιδί, υπάρχει κύκλωμα εμπορίας παιδιών.
Αυτό είναι το βάρβαρο πρόσωπο ενός συστήματος όπου τα πάντα αποτελούν εμπόρευμα, όπου ακόμη και η πιο ιερή ανάγκη, η απόκτηση ενός παιδιού, διαστρέφεται και γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης και αγοροπωλησίας.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΤΡΟΥΓΚΑΛΟΣ: Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΑΔΙΚΙΑ ΣΥΝΙΣΤΑ ΘΕΜΕΛΙΩΔΕΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑ

H Ιskra παραθέτει ολόκληρη τη συνέντευξη που παραχώρησε στην "Αυγή" της Κυριακής (20/10) και στο δημοσιογράφο Χρήστο Σίμο, ο καθηγητής ημοσίου Δικαίου στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης Γ. Κατρούγακλος.

* Από κέντρα του μνημονιακού συστήματος διακινούνται σενάρια που λίγο απέχουν από προβοκάτσια, προπαγανδίζεται η ανάγκη εφαρμογής νομικών μέτρων οιονεί εκτάκτου ανάγκης και επιδιώκεται η ενοχοποίηση της Αριστεράς. Ποια μπορεί να είναι η απάντηση;
Από την αρχή η κυβέρνηση (ακριβέστερα, ο πρωθυπουργός και η ακροδεξιά ομάδα γύρω του) έχει επιλέξει την τακτική της τεχνητής ρήξης, προκειμένου να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη από το κυρίαρχο πρόβλημα της οικονομικής κρίσης και της παταγώδους αποτυχίας των μνημονιακών πολιτικών. Η Βίλλα Αμαλία, η Μαρφίν, οι Σκουριές εμφανίζονται σαν άσοι από το μανίκι κάθε φορά που θολώνει το "success story". Στην υπηρεσία αυτού του σχεδίου φαίνεται ότι τίθενται και τα στεγανά των κρατικών μηχανισμών, όπως δείχνει το παράδειγμα των γενικευμένων, προληπτικών παρακολουθήσεων από την ΕΥΠ (είναι τόσο πρόδηλη η αντισυνταγματικότητα αυτών των παρακολουθήσεων, ώστε να καταθέσει σχετική ερώτηση μέχρι και ο πρώην υπουργός Άρης Σπηλιωτόπουλος). Η απάντηση πρέπει να είναι διπλή: να τους «ταράξουμε στη νομιμότητα», αλλά και να τους «ταράξουμε στις κινητοποιήσεις». Δεν μας χρειάζεται η ηρεμία του νεκροταφείου, αλλά η αισιοδοξία του πυρετού της διαδήλωσης.

Ο κεντροαριστερός είναι καλό ανθρωπάκι

του Θανάση Καρτερού

Τελικώς δεν πρέπει να καταδικάζουμε ή να πετροβολούμε -συμβολικώς εννοείται- τον κεντροαριστερό. Είναι καλό ανθρωπάκι, ευαίσθητο, ευέλικτο, ευγενικό και ευρύχωρο. Προτιμά τη γαλήνη από τη φασαρία, την άσφαλτο από το πεζοδρόμιο, τον διάλογο από τη διαδήλωση, τις χθαμαλές κοιλάδες από τις απότομες βουνοπλαγιές. Απ” το να τρέχει εδώ κι εκεί κάλλιο έχει μάσα και πιοτί κι ένα υπνάκι εν ολίγοις. Ποιος ο λόγος λοιπόν να τον έχουμε βάλει έτσι στο μάτι;

Οι παραπάνω φιλοσοφικές σκέψεις είναι, όπως καταλάβατε, άλλη μια απόπειρα συμβολής στη συζήτηση που προκάλεσε το κείμενο των πενήντα οχτώ – πενήντα εφτά κι ο Μπίστης, για να είμαστε πολιτικά ορθοί. Κείμενο και συζήτηση που επιτέλους δίνουν σάρκα και οστά στον κεντροαριστερό, ο οποίος μέχρι σήμερα και σε συνθήκες κρίσης και Μνημονίων είχε καταντήσει μια αφαίρεση, μια σκιά, ένα πνεύμα που πλανάται πάνω από την Ελλάδα με θρήνους και βαρυγκόμιες – άργειε να “ρθει εκείνη μέρα.