Το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπήκε σε νέα φάση πολιτικής ύπαρξης μετά τις εκλογές της 7ης Ιουλίου δεν το αμφισβητεί κανείς. Είναι η φάση που στέλεχος της προεδρικής πλευράς περιγράφει για το κόμμα και ως «δεύτερη περίοδο ενηλικίωσης, μετά το καλοκαίρι του 2ο15».
Το ότι επίσηςαυτή η νέα πολιτική περίοδος δεν μπορεί παρά να περάσει μέσα από το άνοιγμα του κόμματος και την, περίφημη, αντιστοίχιση της κομματικής με την εκλογική του βάση αποτελεί επίσης στόχο κοινής αποδοχής για όλους στην Κουμουνδούρου. Εδώ όμως, ακριβώς μετά από αυτές τις δύο παραδοχές, αρχίζουν τα δύσκολα διλήμματα, οι προβληματισμοί και οι διαφορετικές προσεγγίσεις, που ήδη άλλωστε έχουν αρχίσει να κατατίθενται και δημόσια.
Με ποιον τρόπο θα αποτυπωθεί στην πολιτική και ιδεολογική ταυτότητα του ΣΥΡΙΖΑ ο μετασχηματισμός – ένας μετασχηματισμός, που προανήγγειλε ο Αλέξης Τσίπρας από την βραδιά κιόλας των εκλογών; Σε ποιο χρόνο και, κυρίως, σε ποιο βάθος θα φθάσει το άνοιγμα του κόμματος και η συμπόρευση με την Προοδευτική Συμμαχία; Πώς θα συγκεραστούν οι απόψεις που θέλουν στροφή προς την κεντροαριστερά με εκείνες που θεωρούν τουλάχιστον «επιπόλαιη», εάν όχι, επικίνδυνη και απειλητική, την όσμωση με την σοσιαλδημοκρατία;