Νικόλ Λειβαδάρη
O «ανέντιμος συμβιβασμός» Σόιμπλε - Τόμσεν επικυρώθηκε διά στόματος Τζέρι Ράις, το εθνικό αφήγημα της fast track αξιολόγησης και της εξόδου στις αγορές με τις ευλογίες Ντράγκι προσκρούει στο τείχος Βερολίνου και ΔΝΤ και ο Αλέξης Τσίπρας επιλέγει να απαντήσει δια του μεγάλου πολιτικού ρίσκου:
Απαντά στο αίτημα των δανειστών για περισσότερη λιτότητα σπάζοντας τη λιτότητα, απορρίπτει τα θηριώδη πλεονάσματα που αξιώνουν οι δανειστές για μετά το 2018 μοιράζοντας προκαταβολικά το υπερπλεόνασμα του 2016 στους χαμηλοσυνταξιούχους, και φλερτάρει - ανοιχτά πια - με τις εκλογές αλλά και με τη ρήξη.
Είναι ένα φλερτ και μια επιλογή σαφώς πιο ώριμη πολιτικά από την «ηρωική» διαπραγμάτευση του 2015, είναι όμως και μια επιλογή που εμπεριέχει υψηλού κινδύνου αβεβαιότητες και ρίσκα.
Πως σχεδιάστηκε η ρελάνς Τσίπρα
Επί του παρόντος, το μόνο δεδομένο είναι πως η επιλογή της αντεπίθεσης Τσίπρα ήταν σταθμισμένη: Σχεδιάστηκε μετά τις πληροφορίες που μετέφερε ο Ευκλείδης Τσακαλώτος περί της συμμαχίας – έως και συμπαιγνίας – Σόιμπλε και Τόμσεν στο Eurogroup, εκδηλώθηκε λίγη ώρα αφ’ ότου το ΔΝΤ επιβεβαίωσε ότι εκχωρεί το παιχνίδι στο Βερολίνο και ζητά (αδύνατα) νέα μέτρα και πέραν του 2018, και ζυγίστηκε έτσι ώστε να κινείται ακριβώς στα όρια μεταξύ ανοχής και σύγκρουσης με τους δανειστές.