Mε τον Νίκο Ζαχαράκη συναντηθήκαμε το 1998. Τότε ήταν μέλος του ΠΑΣΟΚ και συνδικαλιστής.
Πίστευε ότι αξίζει να παλεύουμε για να αλλάξουμε τον κόσμο κι ας μη ζήσουμε να δούμε την αλλαγή, πίστευε στη συλλογική προσπάθεια και συγχρόνως έκανε ό,τι μπορούσε για να βελτιωθεί προσωπικά, ενώ ήταν από εκείνους τους φίλους που μπορείς να βασιστείς πάνω τους και απίστευτα καλός άνθρωπος.
Μέχρι χθες που τον χάσαμε, άλλαξε μόνο το ότι έγινε κομματικά άστεγος και τίποτε άλλο. Γιατί συνέχισε να παλεύει για τα ίδια ιδανικά, με το ίδιο πάθος, ειλικρίνεια και ανιδιοτέλεια.
Ενεργός στο συνδικάτο του για χρόνια και οι συνάδελφοί του το αναγνώρισαν εκλέγοντάς τον το 2010 πρόεδρο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων Ιδιωτικού Δικαίου στο Δημόσιο (ΠΟΕΙΔΔ).
Χάρηκε, αλλά περισσότερο αγχώθηκε για την ευθύνη. Αυτό, όμως, που τον είχε ενθουσιάσει ήταν όταν φοίτησε στην Ακαδημία Εργασίας της ΓΣΕΕ, γιατί αυτό που πραγματικά του άρεσε ήταν να αποκτά καινούργιες γνώσεις.
Συνέχεια διάβαζε -τις εφημερίδες μανιωδώς- και ποτέ δεν δίστασε να αμφισβητήσει τις αλήθειες τις οποίες του είχαν σερβίρει, είτε στο σχολείο, είτε στο κόμμα τα κομματικά «ιερά και όσια». Αλλωστε, συνδικαλιστική αρχή του Νίκου αποτελούσε η ανεξαρτησία των συνδικάτων από τα κόμματα.
Ως άνθρωπος και φίλος - τι να πούμε... Δεν είχαμε και δεν θα μπορούσαμε να επιθυμήσουμε καλύτερο φίλο. Γι' αυτό δεν μπορούμε να δεχθούμε ότι δεν είναι πια μαζί μας και σφίγγεται η καρδιά μας που πρέπει να του πούμε το τελευταίο «αντίο» και δεν βρίσκουμε ούτε μια λέξη -που να μπορεί να απαλύνει τον πόνο της- να απευθύνουμε στη σύντροφο της ζωής του, τη Λένα, εκτός ίσως ότι θα προσπαθήσουμε όσο μπορούμε να μείνουμε στο πόδι του δίπλα της.
Σιμόν Αργυράκου
Βαγγέλης Καραγεώργος
ΥΓ. 1 Η κηδεία του γίνεται σήμερα στη 1.00 το μεσημέρι στον τόπο του, το Πατιόπουλο Αιτωλοακαρνανίας.
ΥΓ. 2 Τις προάλλες, στη γιορτή του, όταν ένας υποτίθεται φίλος του με προσέβαλε χρεώνοντάς μου υπαρκτά και ανύπαρκτα λάθη του ΣΥΡΙΖΑ, ήταν ο Νίκος που βγήκε μπροστά κι έκανε «τσαμπουκά» για πρώτη φορά στη ζωή του, υπερασπίστηκε μέχρι και την κυβέρνηση, στην οποία δεν πίστευε πια. Τα διέλυσε όλα γιατί έτσι ήταν και πώς να του πω αντίο;
http://www.efsyn.gr/arthro/antio-niko