Όμορφη η φιγούρα του ειρηνόφιλου: ούτε θύματα ούτε δράστες!

Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας

«Πρέπει ν' αντιμετωπιστεί αυτό το απρόσμενο σόου:

το "στριπτίζ" του ανθρωπισμού μας.

Ιδού, εδώ είναι γυμνός κι όχι...

όμορφος: ο ανθρωπισμός μας δεν ήταν παρά μια

ψευδής ιδεολογία, η εξαίρετη αιτιολόγηση της λεηλασίας.

Η τρυφερότητες του και η λεπτολογία του εγγυώνται τις επιθέσεις μας.

Όμορφη η φιγούρα του ειρηνόφιλου: ούτε θύματα ούτε δράστες!»

Jean-Paul Sartre

πρόλογος στο βιβλίο του Frantz Fanon

"I dannati della Terra" (Της γης οι κολασμένοι)

Τα ΜΜΕ κι η δημοσιογραφική πορνεία κάνουν τα πάντα για να μην κατανοήσει η διεθνή κοινή γνώμη τη βαρύτητα, το τι σημαίνει η δολοφονία του Ιρανού στρατηγού Qassem Soleimani για την παγκόσμια κοινότητα, την Ανθρωπότητα, τον Πολιτισμό.

Ο Adil Abdul-Mahdi al-Muntafiki, πρωθυπουργός του Ιράκ, τεκμηριώνοντας την πρόταση του στην Ιρακινή βουλή για απομάκρυνση των αμερικάνικων δυνάμεων από τη χώρα του -πρόταση που υπερψηφίστηκε με την απουσία-άρνηση των Κούρδων βουλευτών-, αποκάλυψε στην ολομέλεια της βουλής ένα συγκλονιστικό γεγονός, που περιέργως δεν αναφέρει κανένα ΜΜΕ:

«Ο στρατηγός Soleimani πήγαινε στη Βαγδάτη κατόπιν πρόσκλησης από τον πρωθυπουργό του Ιράκ, διότι του ζητήθηκε από τις ΗΠΑ ώστε να υπάρξει μια διαμεσολάβηση, να υπάρξει ένας διάλογος μεταξύ ΗΠΑ-Ιράν και μάλιστα κατόπιν προσωπικού αιτήματος του προέδρου Τράμπ».

Συναίνεση α λά κάρτ γίνεται;

Η ονοματολογία για τον/την επόμενο Πρόεδρο της Δημοκρατίας μπορεί να συντηρεί το πολιτικό θερμόμετρο. πλην όμως η παρατεταμένη ονοματολογία που επιζητά το Μαξίμου, όχι μόνο θίγει το θεσμό του Προέδρου αλλά δυναμιτίζει και την αναγκαία συναίνεση, σε κρίσιμη εποχή. Παράλληλα, από διάφορες πλευρές των φιλικών ΜΜΕ προς την κυβέρνηση περιγράφεται ως δεδομένη η εθνική συνεννόηση για τα κρίσιμα εθνικά ζητήματα, προφανώς γιατί τώρα δεν κυβερνά ο ΣΥΡΙΖΑ, ώστε η αντιπολίτευση να διχάσει τη χώρα και να εκτοξεύσει τον εθνικισμό. 

Με διαδοχικές διαρροές και δημοσιεύματα, δηλώσεις, γρίφους, χρησμούς και άλλες προφάσεις, συντηρείται διαρκώς στην επικαιρότητα η συζήτηση γύρω από τον επόμενο αρχηγό του κράτους, μια διαρκής ονοματολογία που ευτελίζει το θεσμό του Προέδρου. Ο πρωθυπουργός εργαλειοποιεί την επιλογή, είτε για να επιλύσει εσωτερικά προβλήματα και να υπηρετήσει τη συνοχή του κόμματός του, είτε για να διεμβολίσει τους άλλους πολιτικούς χώρους. Η δημοσιότητα, έχει σαν στόχο να βολιδοσκοπήσει, να «κάψει» ονόματα ή να προλάβει εξελίξεις ενώ το φάσμα των ονομάτων περιλαμβάνει από ψυχρούς τεχνοκράτες και Καθηγητές, πρόσωπα εκτός πολιτικής, φιγούρες της πάλαι ποτέ κεντροαριστεράς που συμβολίζουν την απαξίωση των ιδεολογιών, αλλά και πρόσωπα που διχάζουν κατ' εξακολούθηση και μάλλον «κατ-επάγγελμα» τη χώρα.