Και τον Λένιν να φέρετε, το συλλαλητήριο θα είναι εθνικιστικό

Μάριος Διονέλλης

Το σοβαρότερο επιχείρημα για την ορθότητα του επικείμενου συλλαλητηρίου είναι ότι θα συμμετάσχει και ο Μίκης Θεοδωράκης. Περίπου μας λένε: Αφού θα είναι και ο Μίκης, το σύμβολο της Αριστεράς, τότε το συλλαλητήριο είναι όλου του λαού και όχι μόνο των ακροδεξιών – εθνικιστών.

Κι όμως σύντροφοι, ακόμα και τον Λένιν να καταφέρετε να αναστήσετε και να τον κοτσάρετε στην εξέδρα, το συλλαλητήριο θα είναι εθνικιστικό και ακροδεξιό. Επειδή τέτοιου χαρακτήρα είναι τα συνθήματα και οι επιδιώξεις του. Δε μιλώ για τα ακραία «Γυφτοσκοπιανοί» κτλ που ακούστηκαν στο προηγούμενο. Ούτε για τα πανό με τη φράση «Σύνορα με τη Σερβία» που ήδη κυκλοφορούν. Υπερβολές είναι, το δέχομαι.

Την προσφορά του Μίκη στην πατρίδα δεν την αμφισβητεί κανείς αλλά τη σούμα με τα στερνά του και τα πρώτα θα την κάνει η ιστορία.

Όμως ακόμα και το «Η Μακεδονία είναι ελληνική» αν το αφήσεις να φουντώσει και να θεριέψει θα τον ανακαλύψει μέσα του τον αλυτρωτισμό, τόσο όσο η «Μεγάλη και ενιαία Μακεδονία» που κοτσάρουν οι αντίστοιχοι ακροδεξιοί από την άλλη πλευρά των συνόρων. Θα βλέπουμε μόνο την καμπούρα του άλλου, η θα συνεννοηθούμε και θα τα βάλουμε κάτω αντί να μετράμε ποιος τον έχει μεγαλύτερο τον αλυτρωτισμό του;

Εν τόπω χλοερώ

Χρήστος Χωμενίδης

«Μην τολμήσει κανείς να γράψει "καλό παράδεισο" γιατί θα τον τσακίσω!» προειδοποίησε θερμοκέφαλος θαμών του απέραντου διαδικτυακού καφενείου, το οποίο αποκαλείται facebook. «O Τζιμάκος ήξερε πως δεν είμαστε παρά οργανική ύλη και με τον θάνατό μας επιστρέφουμε στην απόλυτη ανυπαρξία. Σιχαινόταν επιπλέον τις ψαλμωδίες και το παπαδαριό!».

Και ιδού που το ίνδαλμά του τον διέψευσε παταγωδώς. Ο Τζίμης Πανούσης κηδεύτηκε χριστιανικότατα, με λαό αλλά και με κλήρο, με «δεύτε λάβετε τελευταίον ασπασμόν», με «Χριστός σε αναπαύσοι εν χώρα ζώντων και πύλας Παραδείσου ανοίξοι σοι»...

Δεν θα πέσω στην ίδια ανόητη παγίδα, να βγάλω εκ του μακρόθεν συμπεράσματα για την κρυμμένη ευσέβεια του Τζίμη Πανούση. Να εκφραστώ με το θράσος του κοινού, που επειδή έχει δει έναν καλλιτέχνη δύο φορές πάνω στην πίστα, αυταπατάται ότι τον γνωρίζει προσωπικά. Που επειδή έχει μερακλώσει ή βαλαντώσει με τα τραγούδια του εννοεί να έχει άποψη και προσδοκία από την όλη συμπεριφορά του.

Θα μιλήσω γενικά.

Υπερβολικός θόρυβος έχει σηκωθεί εσχάτως σχετικά με την τελική κατάληξή μας, του ξέψυχου - εννοώ - σαρκίου μας. Η Εκκλησία, από τη μια, φρίττει στο ενδεχόμενο της αποτέφρωσης, «άμα καούμε», ρωτά, «πώς θα αναστηθούμε τη Δευτέρα Παρουσία εν σώματι;». Τα «απολωλότα πρόβατα», από την άλλη, αφήνουν λεπτομερείς οδηγίες. «Να σκορπίσετε τη στάχτη μου στο πέλαγος». «Στο βουνό». «Να τη βάλετε σε ένα ωραίο βάζο και να τη στολίσετε στο σαλόνι...».