Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΕΛΙΓΓΩΝΗ
«Ο 21χρονος Πακιστανός…». «Ο Πακιστανός της Πάρου…». Αυτές και άλλες, παρόμοιας αισθητικής και «πολιτικής ορθότητας» εκφράσεις χρησιμοποιήθηκαν κατά κόρον από κανάλια, αλλά και από άλλα ΜΜΕ, για να περιγράψουν τον 21χρονο κατηγορούμενο για βιασμό της 15χρονης Μυρτούς στην Πάρο.
Η πράξη είναι αποτρόπαια, δεν υπάρχει αμφιβολία. Και, αφ’ ης στιγμής ο ίδιος ομολόγησε, παραιτήθηκε και από τεκμήριο της αθωότητας και μπορεί κάποιος να τον αποκαλεί «βιαστή» ή, κατά τα τηλεοπτικά ειωθότα και κλισέ, «δράκο» και άλλα ηχηρά παρόμοια.
Όμως, ο τρόπος που «καλύφθηκε» η είδηση από πολλά ΜΜΕ, δεν επικεντρωνόταν στην πράξη, στο έγκλημα, αλλά στην εθνικότητα. Την ίδια ημέρα που η κυβέρνηση Σαμαρά έκανε πράξη την προεκλογική ατζέντα της με τον «Ξένιο Δία» (τι τραγικά ανιστόρητη ονομασία, αλήθεια…), τα ΜΜΕ μιλούσαν για τον «Πακιστανό της Πάρου». Όχι για τον «βιαστή» ή για τον «φερόμενο ως βιαστή» (αφού την πρώτη ημέρα δεν είχε ομολογήσει…), αλλά για τον Πακιστανό.