Ζ. Κωνσταντοπούλου: ΜΜΕ διαπλοκής ως νέες ερπύστριες καταδυναστεύουν τον ελληνικό λαό

«Η Ελλάδα βρίσκεται σε διαπραγμάτευση σε πλαίσιο και σε καθεστώς που δημιούργησαν άλλοι. Αυτοί, οι άλλοι, οφείλουν να απαντήσουν στα ευρήματα της Επιτροπής μας» υπογράμμισε η Ζ. Κωνσταντοπούλου και πρόσθεσε: «Οι κερδισμένες τράπεζες από τη διαδικασία του μνημονίου, πληρώνουν διαφημίσεις στα ΜΜΕ, την ώρα που τα ΜΜΕ για την διαφημιστική δαπάνη δεν έχουν αποδώσει τον οφειλόμενο φόρο»

Δριμεία κριτική στα μέσα ενημέρωσης άσκησε η Πρόεδρος της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου για τον ρόλο του διαδραματίζουν υπέρ του μνημονίου, όπως είπε. «Υπάρχουν ΜΜΕ διαπλοκής που ως νέες ερπύστριες καταδυναστεύουν τον ελληνικό λαό», τόνισε κατά την συνέντευξη τύπου για την παρουσίαση της Προκαταρκτικής Έκθεσης της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους.

Η Πρόεδρος της Βουλής ρωτήθηκε αν συμφωνεί με την διαπραγματευτική τακτική της κυβέρνηση η οποία ζητά από τους πιστωτές συνέχιση του προγράμματος χρηματοδότησης, απομείωση (και όχι διαγραφή) του χρέους καθώς επίσης και αν υποστηρίζει πως δεν πρέπει να πληρωθεί η δόση προς το ΔΝΤ.

Αντιλαμβανόμενη τον πολιτικό χαρακτήρα της ερώτησης, που έγινε από δημοσιογράφο του ΣΚΑΪ, η κ. Κωνσταντοπούλου επεσήμανε πως «η Ελλάδα βρίσκεται σε διαπραγμάτευση σε πλαίσιο και σε καθεστώς που δημιούργησαν άλλοι. Αυτοί, οι άλλοι, οφείλουν να απαντήσουν στα ευρήματα της Επιτροπής μας», απάντησε και τόνισε πως «όταν κατατίθενται τέτοια πορίσματα όπως της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους είναι απογοητευτικό να γίνονται τέτοιες ερωτήσεις».

Το πόρισμα της Επιτροπή Αλήθειας Δημοσίου Χρέους

Η Προκαταρκτική Έκθεση παρουσιάζει μια πρώτη χαρτογράφηση των κεντρικών προβλημάτων και ζητημάτων του δημόσιου χρέους. Επισημαίνει τις κομβικής σημασίας παρανομίες οι οποίες συνδέθηκαν με τη σύναψη των δανείων, και ανιχνεύει τη νομική θεμελίωση επάνω στην οποία μπορεί να βασιστεί η μονομερής αναστολή της αποπληρωμής του.

Από το LEFT 

Σύνοψη

Η Ελλάδα βρίσκεται σήμερα, τον Ιούνιο του 2015, μπροστά σε ένα σταυροδρόμι. Έχει να διαλέξει ανάμεσα στο να συνεχίσει τα αποτυχημένα προγράμματα μακροοικονομικής προσαρμογής που της επέβαλαν οι δανειστές και στο να προχωρήσει, σπάζοντας τα δεσμά του χρέους, σε μια αληθινή αλλαγή. Πέντε χρόνια αφότου ξεκίνησαν τα προγράμματα οικονομικής προσαρμογής, η χώρα παραμένει βυθισμένη σε κρίση –οικονομική και κοινωνική, οικολογική και δημοκρατική. Το μαύρο κουτί του χρέους μένει σφραγισμένο, και μέχρι πρότινος κανένας επίσημος φορέας, ελληνικός ή ξένος, δεν επεδίωξε να φέρει στο φως την αλήθεια για το πώς και γιατί η χώρα καθυποτάχθηκε στο καθεστώς της Τρόικας. Το χρέος, στο όνομα του οποίου ισοπεδώθηκαν τα πάντα, παραμένει ο γνώμονας της νεοφιλελεύθερης προσαρμογής, που οδήγησε στη βαθύτερη και πιο μακρόχρονη ύφεση σε ευρωπαϊκό έδαφος και σε καιρό ειρήνης.

Η ιδεολογία της υποταγής

Του Δημήτρη Μηλάκα

Επί πενταετία η Ελλάδα βρίσκεται σε πρόγραμμα διάσωσης και όπως μας λένε η χώρα συντηρείται και υπάρχει χάρη της μεγαλοψυχίας αυτών που τη διασώζουν. Θα πρέπει λοιπόν να είμαστε ευγνώμονες στους ευεργέτες μας και να προσαρμοζόμαστε πρόθυμα στις οδηγίες τους. Αυτοί ξέρουν…

Μας λένε, «αυτοί που ξέρουν», ότι για να επιβιώσουμε θα πρέπει:

Να προσφέρουμε (ως ένδειξη ευγνωμοσύνης για τη διάσωσή μας) την επόμενη τετραετία το 12,5% του ΑΕΠ της χώρας καθώς το 25% που ήδη έχουμε καταβάλει τα πέντε τελευταία χρόνια δεν είναι αρκετό

Να συνεχίσουμε το ξήλωμα των αναχρονιστικών δομών μας που εξασφάλιζαν τα στοιχειώδη στην παιδεία (30% μείωση δαπανών μέχρι τώρα) και την υγεία (πάνω από 33% μέχρι στιγμής)

Να απαλλαγούμε από το βάρος της υποχρέωσης απέναντι στους γονείς και στους παππούδες μας και να τους αντιμετωπίσουμε ως άχρηστα (καθώς δε συμμετέχουν στην παραγωγική διαδικασία) υποκείμενα τα οποία καλό θα είναι να μάθουν να ζουν με 300 ευρώ

Να εκσυγχρονίσουμε τις αντιλήψεις μας περί του δημόσιου ελέγχου στην παραγωγή μιας σειράς αγαθών όπως είναι η ενέργεια και το νερό, και να τα ξεπουλήσουμε, όπως ξεπουλήσαμε υποδομές (λιμάνια, αεροδρόμια, δρόμους) κτήρια, δάση, παραλίες…Μας λένε «αυτοί που ξέρουν» ότι για το χάλι της χώρας και το αδιέξοδο είμαστε εμείς που φταίμε, γιατί:

Μαζί τα φάγαμε

Αυτή είναι η Προκαταρκτική Έκθεση της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους

Σύνοψη

Η Ελλάδα βρίσκεται σήμερα, τον Ιούνιο του 2015, μπροστά σε ένα σταυροδρόμι. Έχει να διαλέξει ανάμεσα στο να συνεχίσει τα αποτυχημένα προγράμματα μακροοικονομικής προσαρμογής που της επέβαλαν οι δανειστές και στο να προχωρήσει, σπάζοντας τα δεσμά του χρέους, σε μια αληθινή αλλαγή. Πέντε χρόνια αφότου ξεκίνησαν τα προγράμματα οικονομικής προσαρμογής, η χώρα παραμένει βυθισμένη σε κρίση –οικονομική και κοινωνική, οικολογική και δημοκρατική. Το μαύρο κουτί του χρέους μένει σφραγισμένο, και μέχρι πρότινος κανένας επίσημος φορέας, ελληνικός ή ξένος, δεν επεδίωξε να φέρει στο φως την αλήθεια για το πώς και γιατί η χώρα καθυποτάχθηκε στο καθεστώς της Τρόικας. Το χρέος, στο όνομα του οποίου ισοπεδώθηκαν τα πάντα, παραμένει ο γνώμονας της νεοφιλελεύθερης προσαρμογής, που οδήγησε στη βαθύτερη και πιο μακρόχρονη ύφεση σε ευρωπαϊκό έδαφος και σε καιρό ειρήνης.

Επείγει λοιπόν να εξετασθεί μεθοδικά, και είναι κοινωνική μας ευθύνη, μια σειρά νομικών, κοινωνικών και οικονομικών ζητημάτων σε σχέση με το χρέος. Για ν’ αποκριθεί σ’ αυτή την ανάγκη η Βουλή των Ελλήνων σύστησε τον Απρίλιο του 2015 την Επιτροπή Αλήθειας για το Δημόσιο Χρέος. Η εντολή που ανατέθηκε στην Επιτροπή Αλήθειας ήταν να ερευνήσει πώς δημιουργήθηκε και διογκώθηκε το δημόσιο χρέος, με ποιούς τρόπους και για ποιούς λόγους συνάφθηκε, και πώς επηρέασαν την οικονομία και τη ζωή του ελληνικού λαού οι καταναγκαστικές προϋποθέσεις (αιρεσιμότητες, conditionalities) οι οποίες συνόδευαν τα νέα δάνεια. Και επίσης να κάνει γνωστά στο εσωτερικό και το εξωτερικό τα ζητήματα που συνδέονται με το ελληνικό δημόσιο χρέος, καθώς και να ερευνήσει ποιές επιλογές υπάρχουν για την κατάργηση του, και ποιά επιχειρήματα μπορούν να διατυπωθούν σχετικά.

Χαμουραμπί και διαγραφή χρεών … ή pacta sunt servanta?

Ο βασιλιάς Χαμουραμπί είχε διαγράψει τέσσερις φορές τα χρέη των πολιτών

Στον κώδικα Χαμουραμπί, που φυλάσσεται στο μουσείου του Λούβρου, ρυθμίζονται μεταξύ άλλων και οι σχέσεις μεταξύ πολιτών και πολιτείας.

Στον επίλογο αναφέρεται χαρακτηριστικά ότι οι ισχυροί δεν πρέπει να καταπιέζουν τους αδύναμους και ότι οι νόμοι πρέπει να προστατεύουν τις χήρες και τα ορφανά και να είναι δίκαιοι απέναντι στους αδύνατους.

Στα 42 χρόνια της βασιλείας τους, ο σοφός αυτό ηγεμόνας διέταξε τέσσερις φορές την διαγραφή των χρεών που είχαν οι πολίτες στο κράτος και σε άλλους πιστωτές. Από την αποκρυπτογράφηση των κειμένων αποδείχθηκε ότι οι διαγραφές αυτές έγιναν τα έτη 1792, 1780, 1771, και 1762 Π.Χ.

Η διαγραφή των χρεών γινόταν με κάθε επισημότητα και μέσα σε γιορτινή ατμόσφαιρα, με το σπάσιμο των πήλινων πινάκων που διατηρούνταν στους ναούς με τα χρέη του καθενός, με μόνη εξαίρεση τα χρέη μεταξύ εμπόρων.

Η διαγραφή των χρεών συνοδευόταν και από την αποκατάσταση των οφειλετών που είχαν χάσει την περιουσία τους .Οι πιστωτές όφειλαν επί ποινή θανάτου να επιστρέψουν την γη ή την κατοικία που είχαν αποκτήσει από τους αγρότες για την αποπληρωμή των χρεών τους..