ΑΠΕΤΥΧΕ Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΚΟΡΜΠΙΝ

ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

ΒΡΕΤΑΝΙΑ: ΣΑΡΩΤΙΚΗ ΝΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΤΕΡΥΓΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ (61,8%), ΑΛΛΑ ΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥΣ

Με το εντυπωσιακό ποσοστό 61,8%, ο Τζέρεμι Κόρμπιν επανεξελέγη ηγέτης των Εργατικών από την οργανωμένη βάση του κόμματος, πετυχαίνονταςσυντριπτική νίκη επί του Μπλερικού ανθυποψηφίου του, Όουεν Σμιθ. Ο τελευταίος περιορίστηκε στο 38,2% παρότι υποστηριζόταν από τη μεγάλη πλειονότητα της κοινοβουλευτικής ομάδας (η πρόταση μομφής κατά του Κόρμπιν πέρασε, τον Ιούνιο, με τις ψήφους 172 βουλευτών έναντι 40), τηγραφειοκρατία του κόμματος και το σύνολο σχεδόν των μέσων ενημέρωσης που συνδέονται με τους Εργατικούς.

Η εξέλιξη αυτή ακυρώνει το σχέδιο ισχυρών μερίδων του βρετανικού κεφαλαίου να χρησιμοποιήσουν ένα απαλλαγμένο από τον Κόρμπιν, Μπλερικό Εργατικό Κόμμα ως πολιορκητικό κριό στην προσπάθειά τους να ανατρέψουν την ετυμηγορία του βρετανικού λαού υπέρ του Brexit. (Ο Σμιθ και οι υποστηρικτές του κατηγορούσαν τον Κόρμπιν ότι δεν έδωσε πραγματική μάχη υπέρ του Remain και δεσμεύονταν ότι θα προκαλέσουν δεύτερο δημοψήφισμα για την ανατροπή του πρώτου αν έρχονταν στην εξουσία).

Επιπλέον, η θριαμβευτική επανεκλογή του Κόρμπιν συνιστά βαρύ πλήγμα στις προσπάθειες να αποδειχθεί η ριζοσπαστική στροφή που σηματοδότησε η εκλογή του βραχύβια παρένθεση και να επιστρέψουν οι Εργατικοί στη νεοφιλελεύθερη, μιλιταριστική- αμερικανόδουλη “κανονικότητα” της εποχής Μπλερ. Ο Κόρμπιν, που πέρασε όλη του την ενεργό πολιτική ζωή στην αριστερή πτέρυγα του κόμματος, στους εργατικούς αγώνες, στο αντιπολεμικό- αντινατοϊκό κίνημα και σε πρωτοβουλίες αλληλεγγύης με τους αγωνιζόμενους λαούς όλου του κόσμου, αναδείχθηκε ηγέτης των Εργατικών μετά τη βαρειά εκλογική ήττα του 2015, φέροντας έναν καινούργιο ελπίδας και στράτευσης, ειδικά στη νέα γενιά. Τα οργανωμένα μέλη των Εργατικών εκτοξεύθηκαν από 201.000, το 2015, σε 503.000, αυτόν τονΣεπτέμβριο. Από τη στιγμή που ξεκίνησε η προσπάθεια εκπαραθύρωσής του, τον Ιούνιο, πάνω από100.000 καινούργια μέλη στρατεύθηκαν στις γραμμές του κόμματος.

Η Πολιτεία του Μηδενός: Φιλοσοφία της Ισχύος και Αγορά

Άννα Άρεντ ΄(1906-1975)

«Είναι χαρακτηριστικό ότι οι σύγχρονοι πρωταθλητές της εξουσίας βρίσκονται σε πλήρη συμφωνία με τη φιλοσοφία του μοναδικού στοχαστή, που θέλησε να εξαγάγει το κοινό όφελος από τα ιδιωτικά συμφέροντα, και που φαντάστηκε και κατασκεύασε, ακριβώς στο όνομα του ιδιωτικού οφέλους, την ιδέα μιας Κοινοπολιτείας, η οποία θα βασίζεται πλήρως και θα αποσκοπεί απόλυτα στη συσσώρευση της ισχύος. 

Ο Χομπς είναι πράγματι ο μόνος μεγάλος φιλόσοφος, που η αστική τάξη μπορεί δικαίως να υποστηρίξει πως είναι αποκλειστικά δικός της, παρ’ όλο που άργησε να αναγνωρίσει τις αρχές του. Στον Λεβιάθαν, ο Χομπς ανέπτυξε τη μόνη πολιτική θεωρία, στην οποία το κράτος δεν στηρίζεται σε κάποιο θεμελιακό καταστατικό νόμο (το θεϊκό νόμο, το νόμο της φύσης, ή του κοινωνικού συμβολαίου) βάσει του οποίου πρέπει να καθορίζονται τα δικαιώματα και οι περιορισμοί του ιδιωτικού συμφέροντος έναντι των δημοσίων ζητημάτων, αλλά στα ίδια τα ιδιωτικά συμφέροντα, έτσι που “το ιδιωτικό συμφέρον ταυτίζεται με το δημόσιο συμφέρον”.

Στην πράξη, δεν υπήρξε κανένα πρότυπο αστικής ηθικής που να μην έχει προβλεφθεί από το απαράμιλλο μεγαλείο της λογικής του Χομπς. Σε μια ανάλυση που εδώ και τριακόσια χρόνια ούτε ξεπεράστηκε, ούτε και βελτιώθηκε, ο Χομπς δίνει πράγματι ένα σχεδόν πλήρες πορτραίτο, όχι του ανθρώπου αλλά του αστού: “Ο Λόγος δεν είναι τίποτε άλλο από Λογάριασμα, Λογαριασμοί”∙ “Ελεύθερο υποκείμενο, αυτεξούσιο, όλα αυτά δεν είναι παρά λέξεις χωρίς κανένα νόημα, δηλαδή παραλογισμοί”. Ένα πλάσμα στερημένο από Λόγο, ανίκανο να βρει την αλήθεια, χωρίς αυτεξούσιο − δηλαδή ριζικά ανεύθυνο −, ο άνθρωπος του Χομπς είναι ουσιαστικά συνάρτηση της κοινωνίας και συνεπώς κρίνεται σύμφωνα “με τη λογιστική αξία ή περιουσία του, με τη χρηματική τιμή του, που δίνεται σε αντάλλαγμα για τη χρήση της ισχύος του”. Αυτή η τιμή εκτιμάται και επανεκτιμάται αδιάκοπα από την κοινωνία, και “η εκτίμηση των άλλων” μεταβάλλεται σύμφωνα με το νόμο της προσφοράς και της ζήτησης.