Επιστρέφει το αυτόφωρο «Παπαθεμελή» για τη μουσική στα μπαρ

Μνήμες «Στέλιου Παπαθεμελή» φέρνουν οι αλλαγές στον Ποινικό Κώδικα για το επιτρεπόμενο ωράριο μουσικής στα καταστήματα εστιάσης.

Σύμφωνα με τα νέα δεδομένα η παραβίαση του ωραρίου της μουσικής τις ώρες κοινής ησυχίας η συνέχισή της πέραν του ωραρίου εκτός αν έχει δοθεί παράταση από τον Δήμο αλλά και οι φωνασκίες των θαμώνων που μέχρι τώρα ήταν πταίσματα, θα είναι πλέον πλημμελήματα.

Αυτό σημαίνει αυτόματα ότι ο υπεύθυνος του μαγαζιού εάν είναι παρών κατά την διάρκεια που σημειώνεται η παράβαση θα συλλαμβάνεται για να περάσει αυτόφωρο.

Αξίζει να τονισθεί ότι σε περίπτωση που ο αρμόδιος Δήμος δεν έχει δώσει παράταση ωραρίου για την μουσική τα μαγαζιά θα πρέπει να σταματούν να παίζουν τραγούδια στις 22:00 το βράδυ τον χειμώνα και στις 23:00 το καλοκαίρι.

Υπενθυμίζεται ότι το 1994 ο τότε υπουργός Δημόσιας Τάξης, Στέλιος Παπαθεμελής, έφερε τα πάνω κάτω στη νυχτερινή Αθήνα καθώς τότε άρχισε να ισχύει ο νόμος που απαγόρευε στα νυχτερινά μαγαζιά να λειτουργούν μετά τις 2.00 τα ξημερώματα.

O πόλεμος για το Μεσανατολικό μέλλον. Η εποχή της διεθνούς οργής

του Alastair Crooke**

Ώωω, νάμαστε πάλι! Το 1967 ήταν η «απειλή» των έτοιμων αραβικών στρατευμάτων (με επακόλουθο τον εξαήμερο πόλεμο κατά της Αιγύπτου και της Συρίας. Το 1980 ήταν το Ιράν(με επακόλουθο τον πόλεμο του Ιράκ κατά του Ιράν). Το 1996 ήταν στρατηγικά σχέδια εναντίον κοσμικών εθνικιστικών αραβικών κρατών, που στιγματίζονταν ως «καταρρέοντα λείψανα της επάρατης Σοβιετικής Ένωσης» και εχθροί του Ισραήλ. Και στους πολέμους του 2003 και 2006, πρώτα εναντίον του Σαντάμ στο Ιράκ και έπειτα κατά του Εσμπολά στον Λίβανο, που απειλούσαν το «πολιτιστικό προγεφύρωμα» της Δύσης στην Μέση Ανατολή, (το Ισραήλ).

Και ναμαστε ξανά, άλλη μια φορά, με το Ισραήλ να μη μπορεί να ζήσει «με ασφάλεια» σε μια περιοχή που περιέχει ένα μαχητικό Εσμπολά.

Καθόλου παράξενο επομένως ότι ο Ρώσος πρεσβευτής στην Βυρηττό Αλεξάντερ Ζασύπκιν αναγνώρισε την πολύ γνωστή πια πρακτική. Σε δηλώσεις του στην Αλ- Αχμπάρ, μια βδομάδα πριν ξεσπάσουν οι διαδηλώσεις στην Βυρηττό, ο πρεσβευτής απέκλεισε την προοπτική εξομάλυνσης των τοπικών εντάσεων και αντιθέτως επεσήμανε ότι η οικονομική κρίση που αναπτυσσόταν επί χρόνια στον Λίβανο θα χρησιμοποιηθεί πιθανώς ως εργαλείο από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους για να σπείρουν το χάος στον Λίβανο ( και στην παράλληλη οικονομική κρίση του Ιράκ), για να πλήξουν το Εσμπολά και το Χασντ Α-Σααμπί –αντιπάλους του Ισραήλ και των ΗΠΑ στην περιοχή.

Γιατί τώρα;

Η επιχείρηση παραγραφής για την Novartis

Μαρίνα Αλεξανδρή

Κατά τον Ανδρέα Λοβέρδο ο Αλέξης Τσίπρας είναι «μπαχαλάκιας» επειδή ζητά να υπάρξουν εγγυήσεις στο σύνταγμα προκειμένου να μην δίνεται δυνατότητα παραγραφής – άρα και ποινικής ασυλίας – σε πολιτικά πρόσωπα που ελέγχονται για δωροδοκία.

Κατά τον ίδιο – ο οποίος αντιμετωπίζει ανοιχτές κατηγορίες δωροδοκίας στο σκάνδαλο της Novartis – η «μπαχαλοποίηση» που επιχειρεί ο Τσίπρας συνίσταται στο ότι οι εν λόγω εγγυήσεις έχουν «σκοπό να τινάξουν την διαδικασία της συνταγματικής αναθεώρησης στον αέρα». «Είναι απαράδεκτο και αποκαλυπτικό: εκείνος (ο Αλέξης Τσίπρας) ενορχηστρώνει σταθερά όλες τις εμπρηστικές ενέργειες του κόμματός του εντός και εκτός Βουλής» έγραψε χαρακτηριστικά στο twitter.

Η παρέμβαση Λοβέρδου θα μπορούσε να είναι ο ορισμός του πως αντιλαμβάνονται την «επιστροφή στην κανονικότητα» η ΝΔ και το ΚΙΝΑΛ. Και σίγουρα είναι η επιβεβαίωση των φόβων του ΣΥΡΙΖΑ και του προέδρου του για το που στοχεύει η τακτική της κυβερνητικής πλειοψηφίας (με την ορμητική αρωγή του ΚΙΝΑΛ) στην υπόθεση της Novartis.

Papicha: Ένα φιλμ ωδή στην ελευθερία των γυναικών του Ισλαμικού κόσμου

Φωτεινή Λαμπρίδη

Βισκόμαστε στα ΄90s. Τρία κορίτσια που ζουν σε φοιτητική εστία πανεπιστημίου της Αλγερίας, νοικιάζουν παράνομο ταξί, επιβιβάζονται για να μεταφερθούν σε κλαμπ να διασκεδάσουν. Σε λίγη ώρα, βρίσκονται απέναντι από τα καλάσνικοφ φανατικών Ισλαμιστών σε παράνομο μπλόκο το οποίο είναι σχεδόν απόλυτα νομιμοποιημένο από την κοινωνία. Είναι η πρώτη σεκάνς του Γαλλολιβανέζικου φιλμ «Papicha» που παρακολουθήσαμε στο πλαίσιο του 60ου Διεθνούς Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης κυριολεκτικά με κομμένη την ανάσα.

Η Μούνια Μεντούρ, στηριγμένη σε αληθινά γεγονότα μας μεταφέρει στην Αλγερία του 1997. Η χώρα σπαράσσεται από εμφύλιο πόλεμο, φέρνοντας την αυταρχική κυβέρνηση αντιμέτωπη με τρομοκρατικές ομάδες φονταμενταλιστών, που επιθυμούν να μετατρέψουν τη χώρα σε θεοκρατικό ισλαμικό κράτος. Σε αυτό το πνιγηρό περιβάλλον, οι γυναίκες που αρνούνται να συμμορφωθούν με τον ατελείωτο κατάλογο απαγορεύσεων γίνονται αντικείμενο βίαιων επιθέσεων και διώξεων. Μια νεαρή φοιτήτρια, παθιασμένη με τη μόδα, αποφασίζει να επαναστατήσει από το δικό της μετερίζι. Πείθει τις γυναίκες που φοιτούν στο πανεπιστήμιό της να διοργανώσουν μια επίδειξη μόδας, η οποία αποκτά συμβολικές διαστάσεις αντίστασης ενάντια στον σκοταδισμό.