ΛΑΪΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ: ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΣΤΑ ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΕΙΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 7 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ, ΣΤΙΣ 3 μ.μ

ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΣΤΑ ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΕΙΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 7 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ, ΣΤΙΣ 3 μ.μ.

ΔΕΝ ΑΠΟΧΩΡΟΥΜΕ, ΔΕΝ ΥΠΟΧΩΡΟΥΜΕ

ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΟΥΣ

Οι πλειστηριασμοί συνεχίζονται… Κυβέρνηση, Γενική Γραμματεία Δημόσιων Εσόδων, τράπεζες και funds με τη στήριξη όλων των μνημονιακών πολιτικών κομμάτων, συνεχίζουν την αγωνιώδη προσπάθεια τους να «βγάλουν στο σφυρί» μικρά σπίτια, οικόπεδα, καταστήματα και περιουσίες λαϊκών νοικοκυριών και μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Στο πλαίσιο αυτό, ήδη φαίνεται να προωθείται και η ηλεκτρονική διεξαγωγή των πλειστηριασμών για το ξεπούλημα των λαϊκών περιουσιών, καθ’ υπαγόρευση των δανειστών - «οικονομικών δολοφόνων».

Οι προσπάθειες τους θα πέσουν στο «κενό». Καμιά λαϊκή περιουσία δεν θα «βγει στο σφυρί». Ο λαός λέει «ΟΧΙ».

Τις προηγούμενες εβδομάδες οι κινητοποιήσεις απέτρεψαν πλειστηριασμούς σπιτιών και μικρών καταστημάτων από τράπεζες και funds. Οι λαϊκές αντιδράσεις θα σταματήσουν τους πλειστηριασμούς και αυτή την Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου 2016.

Στελέχη, μέλη και φίλοι της Λαϊκής Ενότητας, μαζί με άλλες οργανώσεις της Αριστεράς, κινήματα, συλλογικότητες και πολίτες και αυτή την Τετάρτη, στις 3 μ.μ., θα δώσουν δυναμικό «παρών» στα Ειρηνοδικεία όλης της χώρας για να αποτραπούν οι πλειστηριασμοί σε βάρος των λαϊκών νοικοκυριών και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.

Κρίστοφερ Λας, Κορνήλιος Καστοριάδης και Μάικλ Ιγνάτιεφ: συζήτηση πάνω στην «κουλτούρα του εγωισμού»

Πρόκειται για απόσπασμα μιας συζήτησης των Καστοριάδη και Λας με τον M. Ignatieff, σε εκπομπή του Channel 4, με θέμα την «κουλτούρα του εγωϊσμού». Δημοσιεύτηκε από τις Εναλλακτικές Εκδόσεις (2014, σσ.26-40)

Μετάφραση : Χριστίνα Σταματοπούλου

Μάικλ Ιγνάτιεφ: Τίθεται, λοιπόν, ένα ενδιαφέρον ερώτημα: πρόκειται για την αιτία ή για το αποτέλεσμα της κατάρρευσης του δημόσιου χώρου; (Απευθύνεται στον Κ. Λας) Ποιά είναι, στην προκειμένη περίπτωση, η σχέση ανάμεσα στο άτομο και τον δημόσιο χώρο που βρίσκεται σε κρίση;

Κρίστοφερ Λας: Αυτό που με εκπλήσσει είναι ότι ζούμε σε έναν κόσμο δίχως στέρεη πραγματικότητα… Λέμε συχνά πως η καταναλωτική κοινωνία μας περιβάλλει με αντικείμενα, πως μας ωθεί να δίνουμε μεγάλη σημασία, αλλά νομίζω πως πρόκειται για έναν κόσμο που αποτελείται από φευγαλέες εικόνες και που τείνει όλο και περισσότερο – εν μέρει, νομίζω χάρη στην τεχνολογία των μαζικών μέσων επικοινωνίας – να αποκτήσει έναν παραισθησιογόνο χαρακτήρα: ένα είδος κόσμου από φανταστικές εικόνες, σε αντίθεση με έναν κόσμο πραγματικών αντικειμένων τα οποία να διαρκούν περισσότερο από εμάς. Αυτή η αίσθηση της ιστορικής συνέχειας, που προσφέρει, μεταξύ άλλων η οικειότητα με στέρεα, χειροπιαστά αντικείμενα, δείχνει να υποχωρεί όλο και περισσότερο μπροστά σε μια επίθεση από εικόνες φτιαγμένες τις περισσότερες φορές, για να ξυπνάνε τις φαντασιώσεις μας. Πιστεύω πως ακόμα και η επιστήμη, που, μέχρι τώρα, θεωρούνταν ένα από τα κυριότερα μέσα δημιουργίας μιας πιο ορθολογικής, πιο ρεαλιστικής κοσμοαντίληψης, εμφανίζεται στην καθημερινή μας ζωή, σαν μια διαδοχή τεχνολογικών θαυμάτων που μας κάνουν να πιστεύουμε ότι όλα είναι δυνατά. Σε έναν κόσμο όπου όλα είναι δυνατά, με μία έννοια, τίποτε δεν είναι εφικτό. Κι έπειτα, τα όρια ανάμεσα στο Εγώ και τον περιβάλλοντα κόσμο τείνουν να συγχέονται όλο και περισσότερο.