Ταπεινώς και Αγενώς (Δι)πολικός Αστήρ
Η μάστιγα της αποχαύνωσης
Ερευνώντας το γενεσιουργό αίτιο της διάχυτης αδιαφορίας σε παγκόσμια κλίμακα για την πορεία της ανθρωπότητας εν γένει, είναι πλέον εμφανές για όσους δεν βολεύονται με κατασκευασμένες ειδήσεις, κούφιες ιδεοληψίες και εύπεπτες αναλύσεις, ότι έχουμε φτάσει μετά από 130 χρόνια διαφημιστικής στρατηγικής να αποδεχόμαστε γεγονότα ως δεδομένα μόνον επειδή έχουν καταγράφει σε έντυπα, μπομπίνες, βιντεοκασέτες και σε ψηφιακά μέσα. Ενώ τα ίδια τα μέσα δημιουργούν νέες δυνατότητες ως προς την αναπαραγωγή ειδήσεων, η μη περιγραφή του οποιουδήποτε γεγονότος παγκοσμίως, αυτομάτως το μεταθέτει στο πεδίο της μεταγενέστερης ιστορικής έρευνας από σκαπανείς του ιστορικού γίγνεσθαι.
Για χιλιάδες χρόνια οι αισθητήριες εμπειρίες του κάθε ανθρώπου ήταν η πραγματική του γνώση.
Αργότερα με την εμφάνιση της γραφής δόθηκε η δυνατότητα να καταγράφεται η γνώση ενώ σχετικά πρόσφατα μπόρεσε η συνεχώς αυξανόμενη ποσότητα αλλά και ποιότητα πληροφορίας να μεταφέρεται σε πακέτα γνώσης όπως τα έντυπα μέσα. Η επιλογή του ποιος θα μάθει και τι, ήταν από πάντα καθιερωμένο δικαίωμα της εκάστοτε εξουσίας. Επομένως η ροή της γνώσης υποβάλλονταν στον έλεγχο και τις αποφάσεις των Αρχών και διατηρούνταν χαμηλή για την πλειοψηφία των υπηκόων.