Αστυνομική βία στο λιμάνι της Μυτιλήνης

Όπως μεταδίδει η απεσταλμένη της «Εφ.Συν.» στη Μυτιλήνη, Ντίνα Δασκαλοπούλου, τις πρώτες πρωινές ώρες δυνάμεις καταστολής επιτέθηκαν με γκλομπ, εντελώς αναίτια, σε μετανάστες και πρόσφυγες που βρίσκονται επί μέρες εγκλωβισμένοι στο νησί.

Ιστορίες προσφύγων όπως τις αφηγήθηκαν σε αυτούς που τους προσφέρουν φαγητό και ανθρωπιά

Η Σαπφώ και οι βομβαρδισμοί στο Χαλέπι

Αν με ρωτούσε κάποιος τι με συγκλόνισε αυτό το καλοκαίρι, θα του έλεγα δύο φωτογραφίες. Και οι δύο απεικονίζουν το ίδιο βασικό θέμα. Το προσφυγικό. Αλλά δείχνουν δύο εντελώς διαφορετικές διαστάσεις. Η μία είναι η φωτογραφία του μικρού Aylan. Του 3χρονου Σύριου που το άψυχο σώμα του ξεβρασμένο στα τουρκικά παράλια και έμελλε να γίνει το σύμβολο για μια παγκόσμια κινητοποίηση με ένα απλό αίτημα: Είναι άνθρωποι. Και είναι καλοδεχούμενοι στο μέλλον που ψάχνουν. Το σύνθημα στο twitter ήταν #KiyiyaVuranInsanlik (humanity washed ashore ή Η ανθρωπιά ξεβράστηκε στην ακρογιαλιά). Ο κόσμος δεν έδειξε καμία ανθρωπιά σε αυτό το παιδί και σε χιλιάδες άλλα.

Όμως υπάρχουν και άνθρωποι που δείχνουν. Και έρχομαι στη δεύτερη φωτογραφία. Εκείνη της Σάντρας Τσιλιγκερίδου. Που αποτυπώνει σε μια και μόνο εικόνα όλη την έννοια της ανθρωπιάς: Μια σφιχτή αγκαλιά, για να ζεστάνει έναν άνθρωπο που χαροπάλευε επί 13 ώρες στα νερά του Αιγαίου.

Σε όλες αυτές τις εικόνες που βλέπουμε στα ελληνικά νησιά και στα βόρεια σύνορα έχει συμβεί και κάτι ελπιδοφόρο. Η αλληλεγγύη στην πράξη. Από οργανώσεις που βλέποντας την ανθρωπιστική κρίση, τρέχουν να βοηθήσουν. Δύο από αυτές είναι η «Κοινωνική Κουζίνα: Ο άλλος άνθρωπος» και η«Αγκαλιά».

Το έργο της Κοινωνικής Κουζίνας έχει παρουσιαστεί ξανά στηνHuffPost Greece. Δραστηριοποιείται 4 χρόνια τώρα και το τελευταίο διάστημα είχαν μεταφερθεί στην Μυτιλήνη. Έμειναν 25 ημέρες και τώρα θα πάνε ξανά. Έχουν μοιράσει μέχρι τώρα πάνω από 20.000 μερίδες φαγητό.

Η Αγκαλιά από την άλλη μετρά πολλά χρόνια προσφοράς στη Λέσβο. 10 για την ακρίβεια. Ψυχή της Αγκαλιάς ο παπά Στρατής, που μαζί με άλλους 3 τοπικούς εθελοντές στο χωριό Καλλονή, βοηθά τους πρόσφυγες από το 2007. Ο παπά Στρατής έφυγε από την ζωή την περασμένη Τετάρτη. Αυτό που έχει αφήσει πίσω του όμως είναι ανεκτίμητο. Μια Αγκαλιά που είναι ακόμη ανοιχτή για όλους αυτούς που έχουν ανάγκη.