«Εύρηκα»

Του Στάθη

Είμαι ίσως ο μόνος ευτυχής Ελληνας. Οι φτωχοί έχουν τα βάσανά τους: τι να κάνουν με τη ζωή τους, όπως και οι πλούσιοι τα προβλήματά τους: τι να κάνουν με τα λεφτά τους.

Η αφεντιά μου έλυσε αυτούς τους δύο γρίφους ακολουθώντας τη συμβουλή Τσακυράκη. Απ’ την πηγαία σκέψη του οποίου αναβλύζει το Ποτάμι του κ. Σταύρου Θεοδωράκη. Ποια ήταν η συμβουλή (και συμβολή στην παγκόσμια σκέψη) Τσακυράκη; Η εξής: κάθε ελληνική οικογένεια να υιοθετηθεί από μια γερμανική, ούτως ώστε ο Γερμανός πάτερ φαμίλιας να εξηγεί στον Ελληνα πάτερ φαμίλια πώς να φέρεται οικονομικώς για να αντιμετωπίσει τα έξοδα και τις ανάγκες της οικογένειας. Υψιπετής ιδέα (για αυτό δεν την «έπιασαν» πολλοί), αλλά η ταπεινότης μου που πιάνει «πουλιά στον αέρα», τουλάχιστον μια φορά τη δεκαετία, άρπαξε την ευκαιρία και σώθηκε.

Καλώ Γερμανία, μου βγαίνει Μόναχο, οικία χερ Κλάους, επάγγελμα ζαχαροπλάστης. Χερ Κλάους, το και το του λέω, είμαι ένας Ελληνας «τεμπέλης» και «διεφθαρμένος» (δεν του είπα ότι είμαι και «λαϊκιστής», μην πάθει σοκ ο άνθρωπος), πες μου τι να κάνω για να τα φέρω βόλτα και να με «αντέχει και μένα η οικονομία». Κλατσ, μου το ’κλεισε. Ετσι κάνουν οι Γερμανοί άμα τους λες μαλακίες και τους αφήνεις ξερούς. Επίμονος εγώ, ξαναπήρα: χερ Κλάους, του κάνω, πώς να σας αποκαλώ; γκαουλάιτερ; μάιν ϋμπεργκρούπενφύρερ; φροϋλάιν Γκντουπ; πώς; Α, και μην παραλείψω, όλα με το αζημίωτο! κι από μίζες ξέρουμε, κι από Ζήμενς και από φοροδιαφυγή της Μερσεντές κι από Ντόυτσε-πρώην-ΟΤΕ-Τέλεκομ ξέρουμε, βοηθήστε με εσείς και ξέρουμε εμείς. Αυτήν τη φορά ο χερ Κλάους δεν μου έκλεισε κατάμουτρα το τηλέφωνο, αλλά με ρώτησε πόσα βγάζω, πόσα χρωστάω, τι φόρους πληρώνω και τι ανάγκες έχω - του είπα και μου ξανάκλεισε το τηλέφωνο. Οπως καταλαβαίνετε, επρόκειτο για δύσκολες διαπραγματεύσεις. Δυσκολότερες απ’ τις διαπραγματεύσεις Σαμαρά-Τρόικας, Σόιμπλε-Χαρδούβελη,Μπενίτο Βενιζέλου με Μπενύτο Βενιζέλο, Στουρνάρα-Μπαλτάκου και Βούλτεψη με τη λογική.

22 Νομεβρίου 1938: Η δολοφονία του Χρήστου Μαλτέζου

Του Γιώργου Πετρόπουλου από το «Ριζοσπάστη» στις 18/11/2001

Στις 22 Νοεμβρίου του 1938, λίγες μέρες πριν συμπληρωθούν τα 16 χρόνια από την ίδρυση της ΟΚΝΕ1, ακριβώς στην επέτειο των 20 χρόνων από την ίδρυση του ΚΚΕ2, άφησε την τελευταία του πνοή, στις φυλακές της Κέρκυρας όπου εκρατείτο, μια από τις ηρωικότερες μορφές του ελληνικού κομμουνιστικού κινήματος, ο νεολαίος επαναστάτης, ο Γραμματέας της Ομοσπονδίας Κομμουνιστικών Νεολαιών Ελλάδας Χρήστος Μαλτέζος. Ο θάνατός του ήταν αποτέλεσμα φρικτών βασανιστηρίων στα οποία τον υπέβαλαν τα όργανα της μεταξικής δικτατορίας. Το κενό που άφηνε πίσω του δυσαναπλήρωτο. Το παράδειγμά του ξεχωριστό. «Στην Ακροναυπλία – γράφει ο Β. Μπαρτζιώτας3 – έπειτα από τη δολοφονία του Χ. Μαλτέζου, απαγγέλλαμε ένα σονέτο (δεν ξέρω ποιος το έγραψε) και θυμάμαι μόνο μία στροφή: «Σύντροφοι, τον Χρήστο Μαλτέζο σκότωσαν, έναν απ” αυτούς που ξέραν τι είναι ζωή και τη δόσαν!»».

Ας δούμε όμως με περισσότερες λεπτομέρειες ποιος ήταν ο Χρ. Μαλτέζος.

Λίγα βιογραφικά στοιχεία για το Χρ. Μαλτέζο

Ο Χρ. Μαλτέζος γεννήθηκε στα 1908 στα Μέθανα4. Στο επαναστατικό κίνημα μπήκε πολύ νωρίς, όταν ήταν ακόμη φοιτητής της Νομικής. Συνδέθηκε με την ΟΚΝΕ από το 1925, εντάχθηκε στις γραμμές της το 1928 και πολύ γρήγορα αναδείχτηκε σε στέλεχος. Δούλεψε στις οργανώσεις της Αθήνας, του Πειραιά, της Θεσσαλονίκης, του Βόλου και αλλού. Για αρκετό χρονικό διάστημα καθοδηγούσε την έκδοση της εφημερίδας της ΟΚΝΕ «ΝΕΟΛΑΙΑ», που έβγαινε τακτικά, μέσα όμως σε συνθήκες αφάνταστα δύσκολες και είχε μεγάλη κυκλοφορία στα εργοστάσια, στις συνοικίες, στο στρατό, αλλά και στην επαρχία, στα χωριά.

Γιάννης Ρίτσος, ο ποιητής της Ρωμιοσύνης (Βίντεο)

Μπορεί να κάηκαν βιβλία του, μπορεί να πέρασε χρόνια σε ξερονήσια και φυλακές, όμως τα ποιήματά του τραγουδήθηκαν από τις εργαζόμενες τάξεις, όσο κανενός άλλου., ΕΠΟΝίτης στα Δεκεμβριανά, Εξεγερμένος στο Πολυτεχνείο και πάντοτε «ζωγράφισε» με τους στίχους του ένα κίνημα που έφτασε τόσο κοντά και όμως ήταν τόσο μακριά, στο να αλλάξει τον κόσμο. Και με αυτές τις δημιουργίες απεικόνιζε ταυτόχρονα τον κόσμο.

Αντί Επιλόγου θα κλείσουμε με ένα σύνθημα που έγραψαν οι εξεγερμένοι φοιτητές στους τοίχους του Πολυτεχνείου, «Η Ρωμιοσύνη ψάλει τον Επιτάφιο της Χούντας». Ένα σύνθημα την επίδραση που είχε στην Ελληνική ιστορία η ποίηση του μεγάλου Γιάννη Ρίτσου και γιατί τελικά η ποίηση (του) θα πρέπει να θεωρείται επικίνδυνη για κάθε αυταρχικό καθεστώς, για κάθε χούντα.

“Δεν περιγράφω άλλο!”

Μέχρι τώρα ξέραμε ότι πρόκειται για οικονομικούς και φορολογικούς«κανίβαλους».

Από χτες δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι πρόκειται και για φορολογικούς…«βρικόλακες»!

Δεν είναι αστείο, δεν είναι ανέκδοτο, δεν είναι ψέμα: Έφτασαν να φορολογούν ακόμα και τους εθελοντές αιμοδότες με… Τέλος Επιτηδεύματος!

Στη χώρα της «λίστας Λαγκάρντ», στη χώρα των ανέλεγκτων και ανεξέλεγκτων «οφ σορ», στη χώρα των πολυεθνικών που φοροαποφεύγουν μέσω Λουξεμβούργου, αυτοί βρήκαν φορολογητέα ύλη στις Ενώσεις και στους Συλλόγους… των εθελοντών αιμοδοτών!

Κατόπιν αυτών, ως στήλη και ως άνθρωποι, αφενός αναζητούμε καταφύγιο στο πενάκι του Στάθη αφετέρου ενώνουμε τη φωνή μας με εκείνη την ιαχή του φίλου και συναδέλφου Γιώργου Χελάκη, από τον τελικό του 2004 στην Πορτογαλία:

«Δεν περιγράφω άλλο»!Καλημέρα σας.

http://www.enikos. 

email: mpog@enikos.gr 

Θραύσματα...

Απορεί ο κ. Πωλ Κρούγκμαν για το «ξεπούλημα χωρίς λόγο» που γίνεται στην Ελλάδα. Ακόμα κι αν δει κανείς το πράγμα από τη σκοπιά της πολιτικής που εφαρμόζεται, αυτό το ξεπούλημα δεν βελτιώνει σε τίποτα την οικονομία της χώρας. Λογικόν. Η λεηλασία βελτιώνει τα οικονομικά του άρπαγα, όχι του λεηλατημένου.

Απορεί ο «Tagesspiegel» γιατί εκχωρούνται κοψοχρονιά το Ελληνικό, ο ΟΠΑΠ, η ΕΥΑΘ και τόσα άλλα «φιλέτα» (κατά το δη λεγόμενο στη γλώσσα των λεόντων). Ας ρωτήσει τον χερ Φούχτελ, τον κυρ Τζαμτζή και τη φράου Μέρκελ-Ζήμενς-Μερτσέντες.