Εκτός μοναστηριών, αυτό το θέαμα δε θέλουμε να το δούμε…

Θύ­μω­σαν όλοι με τον Μόρ­φου και απο­φά­σι­σαν οι πλεί­στοι να κα­τα­δι­κά­σουν και άλλοι να δια­χω­ρί­σουν τη θέση τους. Μέχρι και ο Αρ­χιε­πί­σκο­πος, που δή­λω­νε πα­λαιό­τε­ρα πως θα έκανε δικά του σχο­λεία στα οποία δεν θα γί­νο­νταν ομο­φυ­λό­φι­λοι τα παι­διά, δια­χώ­ρι­σε τη στάση του.

Ίσως αυτή είναι η πε­ρί­πτω­ση όπου θα πρέ­πει να ακο­λου­θή­σου­με τη… Δι­πλά­ρειο λο­γι­κή. Ίσως να πρέ­πει να δώ­σου­με συγ­χα­ρη­τή­ρια στον Μόρ­φου Νε­ό­φυ­το που εξέ­θε­σε αυτά που όλη αυτή η παρέα σκέ­φτε­ται, ούτως ώστε να φάνε επι­τέ­λους το κρά­ξι­μο που τους χρειά­ζε­ται. Τους προ­τεί­νου­με κά­με­ρες σε όλες τις συ­νά­ξεις τους! Εκτός από τα μο­να­στή­ρια! Εκεί­νο το θέαμα δεν θέ­λου­με να το δούμε.

Πηγή: Χα­ραυ­γή / e-ερω­μέ­νος

Προσβάλλουν τη μνήμη του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου

Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου

Φαίνεται πώς κάποιοι δεν αντιλαμβάνονται την ιστορική βαρύτητα που έχουν ορισμένα γεγονότα.

Η δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου δεν ήταν μια «άτυχη στιγμή» ενός αστυνομικού.

Δεν ήταν μια «κακιά ώρα».

Δεν ήταν μια «τυχαία εκπυρσοκρότηση».

Ήταν σύμπτωμα μιας βαθύτερης, αυταρχικής και πολύ επικίνδυνης νοοτροπίας που υπήρχε και εξακολουθεί να υπάρχει στην ελληνική αστυνομία και που πολύ συχνά στρέφεται ενάντια στη νεολαία.

Μια νεολαία που εδώ και αρκετά χρόνια είναι πολλαπλά στο στόχαστρο: από ένα σχολείο που το νιώθει ξένο, από μια κοινωνία που δεν την καταλαβαίνει, από μια χώρα που δεν της δίνει μέλλον.

Και γι’ αυτό τότε εξεγέρθηκε η νεολαία.

Γιατί ταυτίστηκε με τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο, ένιωσε ότι αυτή η σφαίρα στρεφόταν και εναντίον της, κατέβηκε στους δρόμους με μια οργή που δεν την είχαμε ξαναδεί.

Ξεχνούν κάποιοι σήμερα ότι τότε είχαμε μεγάλες κινητοποιήσεις και στην τελευταία πόλης της Ελλάδας.

Ξεχνούν τα ποτάμια της οργής στην Αθήνα.

Ξεχνούν ότι ξέσπασε μια πραγματική κοινωνική έκρηξη.

Γι’ αυτό και είχε σημασία η παραδειγματική τιμωρία του Κορκονέα.

Το Βερολίνο τα «βρίσκει» με Μαδούρο - Έμεινε με τον Γκουαϊδό ο Μητσοτάκης

Σε διαδικασία ολικής επαναφοράς των διπλωματικών τους σχέσεων βρίσκονται το Βερολίνο και η κυβέρνηση του Νικολάς Μαδούρο μετά και την επιστροφή του Γερμανού πρέσβη στο Καράκας, την ίδια στιγμή που η Ελλάδα βρίσκεται ενώπιον αδιεξόδου, καθώς η αναγνώριση του Χουάν Γουαϊδό εκ μέρους της νέας πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Εξωτερικών δημιουργεί σοβαρότατα προβλήματα.

Όπως αναφέρει η Deutche Welle, η επιστροφή πριν λίγες ημέρες του Ντάνιελ Κρίνερ στο Καράκας πέρασε σχεδόν απαρατήρητη. Δεν μπορεί να συγκριθεί σε καμιά περίπτωση με το θόρυβο που ξεσήκωσε η κήρυξή του σε persona non grata από την κυβέρνηση Μαδούρο και η απέλασή του από τη χώρα πριν 4 μήνες. Ο πρέσβης της Γερμανίας στη Βενεζουέλα είχε ταχθεί ανοιχτά στο πλευρό του Χουάν Γκουαϊδό, όταν αυτοανακηρύχθηκε πρόεδρος της Βενεζουέλας στις 24 Ιανουαρίου.

Διάνοιξη και πάλι διπλωματικών καναλιών

Με δημόσιες δηλώσεις του είχε επανειλημμένα ζητήσει από τον Νικολάς Μαδούρο να παραιτηθεί, γεγονός που θεωρήθηκε ως ανάμειξη στα εσωτερικά της χώρας. Η αποκατάσταση των διπλωματικών σχέσεων των δύο χωρών ήταν αποτέλεσμα ρεαλιστικής προσέγγισης και από τις δύο πλευρές. Αρχές Ιουλίου ο βενεζουελανός υφυπουργός Εξωτερικών για θέματα Ευρώπης Ιβάν Χιλ συναντήθηκε στο Βερολίνο με την εντεταλμένη του γερμανικού υπουργείου Εξωτερικών για τη Λατινική Αμερική και Καραϊβική Μάριαν Σούεγκραφ με στόχο την εξομάλυνση των διμερών σχέσεων και την επανέναρξη του διαλόγου, που σημειωτέον δεν είχε διακοπεί ποτέ, ακόμη και στο διάστημα που η θέση του Κρίνερ στη πρεσβεία στο Καράκας είχε μείνει κενή.

Μοντέλο καταστολής και στα Πανεπιστήμια

Το πρώτο πραγματικό crash test θέσεων και προθέσεων στον νέο πολιτικό χάρτη φέρνει η ρύθμιση του υπουργείου Παιδείας για την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου που μπαίνει σήμερα σε δημόσια διαβούλευση και θα κατατεθεί την επόμενη εβδομάδα στην Βουλή.

Η ρύθμιση «ακαδημαϊκών ελευθεριών» και «αναβάθμισης του ακαδημαϊκού περιβάλλοντος», όπως τουλάχιστον την παρουσίασε η «Καθημερινή» προβλέπει «επέμβαση των αρμοδίων αρχών» στα πανεπιστημιακά ιδρύματα «λόγω τέλεσης αξιόποινων πράξεων» - αφήνει ανοιχτό, όμως, πλήθος ερωτημάτων τόσο ως προς την ουσία, όσο και ως προς το εύρος του νέου μοντέλου της ακαδημαϊκής αστυνόμευσης και καταστολής.

Αίσθηση προκαλεί το γεγονός ότι δεν εξειδικεύει τα εγκλήματα εντός των Πανεπιστημίων τα οποία θα μπορούν να δικαιολογούν επέμβαση της αστυνομίας, δεν προσδιορίζει όρους και προϋποθέσεις για τέτοιου τύπου επεμβάσεις και δεν κάνει καμία αναφορά στον ρόλο των πρυτανικών αρχών.

Σε πολιτικό επίπεδο, θεωρείται δεδομένο ότι η ρύθμιση θα οδηγήσει στην πρώτη σκληρή προγραμματική σύγκρουση μεταξύ κυβέρνησης και ΣΥΡΙΖΑ στην Βουλή, ενώ σε πρώτο χρόνο δείχνει να εγκλωβίζει το ΚΙΝΑΛ καθώς κινείται κοντά στην φιλοσοφία του νόμου Διαμαντοπούλου του 2011.