Της Άσπας Παπαηλιού
Φωτογραφία: Αγγελική Παναγιώτου/ FosPhotos
Ο Υπουργός Υγείας ολοκληρώνει την δήθεν μεταρρύθμιση του στο χώρο της πρωτοβάθμιας υγείας.
Στην προσπάθεια του βρήκε αρωγό και συμπαραστάτη μόνο το ΠΑΣΟΚ,τις προτάσεις του οποίου χαρακτήρισε «ως πολύ εποικοδομητικές».Ουσιαστικά το ΠΑΣΟΚ έδωσε μια ομπρέλα νομιμότητας στο εγχείρημα του Αδωνι,την οποία έτσι κι αλλιώς δεν είχε από πουθενά.
Το περιεχόμενο και οι στοχεύσεις του νομοσχεδίου γίνονται πλέον εμφανείς και στους πιο καλοπροαίρετους. Δραματική συρρίκνωση των δομών της πρωτοβάθμιας υγείας, εξώθηση σε μαζικές απολύσεις των γιατρών, απίστευτη ταλαιπωρία των ασθενών σε ένα χαοτικό και απελπισμένο κυνήγι αναζήτησης ιδιώτη γιατρού ή κέντρου υγείας(που στα αστικά κέντρα δεν υπάρχουν) ή εξωτερικού ιατρείου Νοσοκομείου(που τα ραντεβού έχουν συνήθως μακρά αναμονή), συρρίκνωση του προϋπολογισμού του ΕΟΠΥΥ , εκχώρηση δραστηριοτήτων και πόρων στον ιδιωτικό τομέα κ.ο.κ
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Προ δυο μηνών ο Υπουργός Υγείας, χωρίς καν να παρουσιάσει σχέδιο για την πρωτοβάθμια υγεία,ξεκίνησε έναν άκρως αυταρχικό πόλεμο κατά των γιατρών του ΕΟΠΥΥ εισάγοντας θέμα μαζικών απολύσεων, μέσω του εξαναγκασμού σε αυτοαπόλυση. Η φιλοσοφία του ήταν απλή “μεταρρύθμιση ίσον απολύσεις”.
Οδήγησε ο ίδιος σε δίμηνη απεργία και κλείσιμο όλες τις δομές της πρωτοβάθμιας υγείας,αδιαφορώντας πλήρως για τις επιπτώσεις της απεργίας στους ασφαλισμένους συμμετοχή όλων των εργαζομένων στην απεργία ήταν καθολική πανελλαδικά.
Χαρακτήρισε ως συντεχνιακό τον αγώνα , αγνοώντας κατ’ αρχήν όλους τους υπόλοιπους (μη ιατρούς) απεργούς εργαζόμενους,οι οποίοι δεν απεργούσαν βέβαια για τα αιτήματα των γιατρών,αλλά για να μην κλείσουν οι μονάδες του ΕΟΠΥΥ.
Δεν μπήκε στο κόπο να εξηγήσει γιατί είναι συντεχνιακός ο αγώνας ενός κλάδου εργαζομένων (των γιατρών),όταν αυτός οδηγείται ξαφνικά σε βίαιη φτωχοποίηση και σε ακύρωση ή ακρωτηριασμό της επιστημονικής του οντότητας.
Είναι προφανές,ότι ο αυταρχισμός επιστρατεύεται όταν υπάρχει μεταρρυθμιστική ένδεια.
Άλλωστε δεν χρειάζεται κανένα μεταρρυθμιστικό σχέδιο, όταν η μοναδική στόχευση του Υπουργού Υγείας είναι να υλοποιηθούν οι μνημονιακές δεσμεύσεις για ένταξη σε διαθεσιμότητα όλων των εργαζομένων του ΕΟΠΥΥ(9000 περίπου εργαζόμενοι) και για απόλυση μεγάλου αριθμού γιατρών του ΕΟΠΥΥ(3500-4000 περίπου).Ο Υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης έχει ήδη σπεύσει να ανακοινώσει ( ενώ ο προσχηματικός διάλογος για την υγεία ήταν σε εξέλιξη),ότι συνυπολογίζει στις απολύσεις του 2014 (συνολικά 11.000) και τους απολυμένους γιατρούς του ΕΟΠΥΥ ( 3000 ως 4000).
Η φιλοσοφία του Υπουργού Υγείας είναι απλή και πρακτική “μεταρρύθμιση ίσον υλοποίηση των μνημονιακών δεσμεύσεων “. Ουδείς διάλογος για την ουσία της μεταρρύθμισης της πρωτοβάθμιας υγείας δεν έγινε. Και οσο έγινε,συνέβη παρεπιμπτοντως και προσχηματικά.
Άλλωστε ο κ. Αδωνις Γεωργιάδης δεν φημίζεται για τον μεταρρυθμιστικό του οίστρο. Δεν γνωρίζει καν τον χώρο της υγείας,ούτε και θέλει να τον μάθει. Είναι ένας πρακτικός άνθρωπος,μονοδιάστατα μνημονιακών και νεοφιλελεύθερων πεποιθήσεων,που θέλει να υλοποιήσει κάποια σχέδια που προέρχονται από άλλους (τους οποίους δεν διστάζει να κατονομάσει).
Ένας σοβαρός διάλογος για την αναμόρφωση,τον εξορθολογισμό και την αναβάθμιση του πρωτοβάθμιου(και όχι μόνο) δίκτυου της δημόσιας υγείας, είναι αναγκαίος και επιβεβλημένος.
Υπάρχουν κάποιες διαπιστώσεις ή ερωτήματα που πρέπει κατά προτεραιότητα συζητηθούν:
1)Κανένας διάλογος δεν μπορεί να γίνει για πρωτοβάθμιο σύστημα υγείας,αν πρώτα δεν συζητηθεί ο υγειονομικός χάρτης της χώρας. Να δούμε ποιες είναι οι υγειονομικές ανάγκες του πληθυσμού χωροταξικά και ποια τα κριτήρια κάλυψης αυτών των αναγκών. Να γίνει καταγραφή των δομών που χρειάζονται,τι δυναμικότητα πρέπει να έχουν,το προσωπικό που χρειάζεται και η κατανομή των ιατρικών ειδικοτήτων.
Σε τίποτε από όλα αυτά δεν απαντάει το νομοσχέδιο για την πρωτοβάθμια υγεία. Κρύβεται πίσω από την ασάφεια και παραπέμπει όλες τις απαντήσεις στο μέλλον,στις ΥΠΕ,στον Υπουργό Υγείας κ.ο.κ. Αποκρύπτεται έτσι ο βασικός στόχος, που είναι η συρρίκνωση και το κλείσιμο των υπαρχουσών δομών.
2) Για να υπάρξει σύστημα πρωτοβάθμιας υγείας πρέπει να επιλυθεί το θέμα της χρηματοδότησης του. Η μείωση του προϋπολογισμού και των εσόδων του ΕΟΠΥΥ δεν μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες των ασφαλισμένων του. Η μετατροπή του ΕΟΠΥΥ σε αγοραστή υπηρεσιών υγείας από τον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα,προϋποθέτει ότι θα μπορεί να αποζημιώνει τους προμηθευτές του. Ήδη ο ΕΟΠΥΥ έχει συσσωρευμένα χρέη προς τα δημόσια νοσοκομεία που ξεπερνούν το 1,1 δις ευρώ. Οι πόροι του δεν του επιτρέπουν να αποζημιώνει τις δημόσιες δομές και εκ των πραγμάτων θα μετατραπεί σε αποκλειστικό αγοραστή υπηρεσιών από τον ιδιωτικό τομέα.
3) Η αποδυνάμωση των δομών της πρωτοβάθμιας υγείας θα μεταφέρει το βάρος των αναγκών στα Νοσοκομεία,επιβαρύνοντας την ήδη προβληματική λειτουργία τους.Το σύστημα υγείας μέχρι και σήμερα είναι νοσοκομειοκεντρικό,ενώ πρέπει να μετακινηθεί στην ανάπτυξη και την αναβάθμιση της πρωτοβάθμιας υγείας.
4) Το Κράτος έχει συνεχεία στη λειτουργία του.Δεν ακυρώνει σε μια βδομάδα ή σε ένα μήνα τις προηγούμενες ρυθμίσεις που το ίδιο έχει θεσπίσει. Είναι αναγκαία η μεταβατική περίοδος προσαρμογής των εργασιακών σχέσεων των γιατρών για τους ήδη υπηρετούντες στο σύστημα, ενώ πρέπει να γίνουν σαφείς εξαρχής οι κανόνες για τους νεοεισερχόμενους.
5) Την προηγούμενη περίοδο το ΙΚΑ καλύπτοντας 5.000.000 ασφαλισμένους, είχε 8.500 υπηρετούντες γιατρούς στις πρωτοβάθμιες δομές του. Σήμερα ο ΕΟΠΥΥ καλύπτοντας 10.000.000 ασφαλισμένους, πόσους γιατρούς χρειάζεται. Ασφαλώς όχι 2.500.
6) Ποια μεταρρύθμιση έγινε ποτέ, έχοντας απέναντι όλους τους ενδιαφερόμενους φορείς;
ΠΙΣ, ΙΣΑ, Ιατρικός Σύλλογος Πειραιά, Θεσσαλονίκης, όλοι οι περιφερειακοί Ιατρικοί Σύλλογοι της χώρας, νοσοκομειακοί γιατροί, οδοντιατρικός σύλλογος, όλοι οι εργαζόμενοι στον ΕΟΠΥΥ κ.ο.κ
Ποιος υλοποιεί τελικά τις μεταρρυθμίσεις; Δεν χρειάζονται άνθρωποι για να τις εφαρμόσουν;
Τέλος, θα ήθελα να σχολιάσω την στάση του ΠΑΣΟΚ. Είναι λυπηρό το κόμμα που θεμελίωσε το Εθνικό Σύστημα Υγείας στην Ελλάδα να γίνεται ουραγός του κ. Άδωνι. Να εξαντλείται σε ανούσιες παρεμβάσεις δευτερευούσης σημασίας. Να βλέπει το μικρό,αλλά να χάνει το μεγάλο.
Να κινείται χωρίς σχέδιο, χωρίς έμπνευση, χωρίς σαφή κοινωνική αναφορά. Να απομονώνεται από ολόκληρο το πανυγειονομικό κίνημα που αντιστέκεται.
Σήμερα είναι αναγκαίο ένα συνολικό μεταρρυθμιστικό - προοδευτικό σχέδιο για την αναμόρφωση του δημόσιου συστήματος υγείας. Ενα σχέδιο με διαφορετική ιδεολογική και πολιτική αφετηρία. Η τακτική συμπόρευση του ΠΑΣΟΚ με την ΝΔ το εξαφανίζει. Σε ένα πεδίο προνομιακό για το ΠΑΣΟΚ και την ιστορία του, όπως είναι ο χώρος της υγείας,οι πολίτες αδυνατούν να αντιληφθούν σε τι διαφοροποιούνται επί της ουσίας τα δύο κόμματα. Και αυτό δυστυχώς επιταχύνει τη δημοσκοπική και όχι μόνο καθίζηση του ΠΑΣΟΚ.
*Η Άσπα Παπαηλιού είναι μέλος της ΚΠΕ του ΠΑΣΟΚ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου