Με την αυριανή συμπλήρωση ενός έτους από την εγκληματική τραγωδία των Τεμπών, δημοσιεύουμε το άρθρο της Σύνταξης της 24ης Φεβρουαρίου, 2024, του δρόμου της Αριστεράς.
Σε λίγες μέρες κλείνει ένας χρόνος από το συστημικό έγκλημα στα Τέμπη, που έχει σημαδέψει βαθιά τις ψυχές και την καρδιά των Ελλήνων. Ένα έγκλημα με πολλούς συνεργούς, ηθικούς, εκτελεστικούς, σε όλα τα επίπεδα της πολιτικής, της διοίκησης, της δικαιοσύνης. Οι οποίοι έκαναν και κάνουν ό,τι μπορούν για τη συγκάλυψή του και την απόδοσή του στην «κακιά στιγμή» και στο «ανθρώπινο λάθος».
Νέοι, ενήλικες και ηλικιωμένοι είδαν πως στο τρένο αυτό βρισκόταν όλη η Ελλάδα, σε μια πορεία στα τυφλά, με διαλυμένες υποδομές, με το πολιτικό σύστημα υπεύθυνο για χρόνιες παθογένειες, ενδιαφερόμενο μόνο για τις μπίζνες από τις ιδιωτικοποιήσεις και τα ξεπουλήματα. Το «πάμε κι όπου βγει» των ιθυνόντων (φτάνει να γεμίζει η τσέπη τους και να αβγαταίνουν οι καταθέσεις τους) οι Έλληνες το διάβασαν όχι σαν «κακιά ώρα», αλλά σαν «κακιά χώρα».
Μέσα σε ένα χρόνο, χάρη στη συνειδητοποίηση των κακοδαιμονιών στις ράγες ενός συστήματος (μνημονιακού-αποικιακού-μεταπρατικού) κυνικού και χωρίς καμιά εθνική συνείδηση, και ιδιαίτερα χάρη στην αξιοπρεπή στάση των γονιών των αδικοχαμένων θυμάτων της τραγωδίας, τα Τέμπη παραμένουν ένας μεγάλος οδηγός συνειδητοποίησης, συγκίνησης, και οργής για την απόπειρα συγκάλυψης.
Η κυβέρνηση της Ν.Δ. κίνησε θεούς και μηχανισμούς για τη συγκάλυψη τόσων βρώμικων και ύποπτων πλευρών της υπόθεσης. Τι μετέφερε το εμπορικό τρένο, γιατί μπαζώθηκε όλος ο χώρος, πώς κινήθηκε η εξεταστική επιτροπή μέχρι σήμερα. Νόμισε και νομίζει ότι σε 25 μέρες (όπως λένε οι Αμερικανοί σύμβουλοι του Μητσοτάκη) ο λαός ξεχνά το ένα επεισόδιο και προχωρά στο επόμενο, κι ένοιωσε ότι με το 41% «έδεσε το γλυκό» και πήρε συγχωροχάρτι. Ο αναιδέστατος και θρασύτατος Κ. Καραμανλής τζούνιορ ξανάθεσε υποψηφιότητα και επανεξελέγη (άλλη ντροπή των πολιτών της περιοχής του – γιατί και αυτοί φέρουν ευθύνη για τις πελατειακές σχέσεις), κι έβγαλε και γλώσσα μέσα στην εξεταστική επιτροπή.
Τα άλλα κόμματα εφάρμοσαν το «πρωτόκολλο κρίσεων»: επίσκεψη των αρχηγών στο τόπο μιας τραγωδίας, δηλώσεις μετρημένες, συζητήσεις στα ΜΜΕ σε ήπιο κλίμα χωρίς καμία πολιτική αιχμή (π.χ. παραίτηση, φύγετε κ.λπ.). Και, αφού περάσει η οργή και οι κινητοποιήσεις, λένε και καμιά αντικυβερνητική κοτσάνα για να κάνουν αντιπολίτευση.
Ένα χρόνο μετά η κυρία Καρυστιανού, μαζί με το σύλλογο που έχουν φτιάξει οι γονείς που έχασαν τα παιδιά τους –ορισμένοι δεν βρήκαν τίποτα από τα παιδιά τους από την τρομερή έκρηξη λόγω των εκρηκτικών που μετέφερε το τρένο– έχουν κρατήσει, αυτοί και μόνοι τους, ψηλά το ζήτημα. Είναι οι πραγματικοί εκπρόσωποι της κοινωνίας, του πόνου, της οδύνης. Και της οργής για το έγκλημα, τη συγκάλυψη, την ατιμωρησία που διαπερνά το σάπιο κράτος και το λερωμένο, συνένοχο πολιτικό σύστημα. Απόδειξη πως τους αγκαλιάζει η κοινωνία, πως εκφράζουν ένα υγιές και ζωντανό τμήμα της, είναι οι 700.000 υπογραφές που ήδη μάζεψαν για να πάψει η ασυλία που έχουν βουλευτές και υπουργοί. Ρωτάμε: ποιο κόμμα σήμερα μπορεί να μαζέψει 700.000 υπογραφές για οποιοδήποτε ζήτημα; Κανένα!
Τα Τέμπη κι ό,τι συμβολίζουν, στέκουν πάνω από την πολιτική όπως αυτή γίνεται από τα κόμματα και τα ΜΜΕ. Στέκουν πάνω από όλο το κρατικό σύστημα, που είναι διαποτισμένο με τη διάθεση του ξεπλύματος και της συγκάλυψης, όχι της απόδοσης δικαιοσύνης. Στέκουν ψηλά, θέτοντας το ζήτημα της Ζωής και της Αξιοπρέπειας σε ένα επίπεδο που περιγελά τον δυσώδη και νοσηρό αέρα της πολιτικής ζωής με το ψέμα, τον κυνισμό, την ίντριγκα, τον εγωισμό, την ανθρωποφαγία, τα «συντροφικά μαχαιρώματα», τις «διαρροές», τη «δολοφονία χαρακτήρων», την πλήρη αδιαφορία για το πού πάει η χώρα και η κοινωνία. Δείτε μόνο με τι ασχολούνται αυτό το διάστημα τα πολιτικά κόμματα (ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η κορυφή του παγόβουνου), ενώ έχει αρχίσει και η προεκλογική κλωτσοπατινάδα…
Τα Τέμπη συνθέτουν την ανάγκη μιας Πολιτικής με Π κεφαλαίο, που έχει τον Άνθρωπο, την Κοινωνία, τον Τόπο και τις ανάγκες τους στο επίκεντρο. Την Προσφορά, την Αλληλεγγύη, την Υπευθυνότητα, τη Συνείδηση, το Νόημα. Μια αναγκαία Πολιτική που να τολμήσει να απαντήσει στα μείζονα ζητήματα, με προϋπόθεση να καθαρίσει τον κόπρο (μεταφορικά και κυριολεκτικά) του Αυγείου. Ο Ηρακλής τότε ένωσε τρία ποτάμια για να καθαρίσουν οι στάβλοι από τις κοπριές. Σήμερα πρέπει να συνθέσουμε, να φτιάξουμε τις κοίτες και μαζί τα ορμητικά νερά των ποταμιών που θα καθαρίσουν τον Τόπο. Ξεκινώντας ακόμα και από τα ρυάκια, τις πηγές, τις βρύσες.
Κωστής Παλαμάς, 1907, ποίημα «Ο γκρεμιστής»:
Ἀκοῦστε. Ἐγὼ εἶμαι ὁ γκρεμιστής, γιατί εἶμ᾿ ἐγὼ κι ὁ κτίστης,
Καὶ θέλει καὶ τὸ γκρέμισμα νοῦ καὶ καρδιὰ καὶ χέρι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου