Γράφει ο Τάσος ΣιδερίδηςΤο δεύτερο μνημόνιο αφορούσε και αφορά, επιπλέον άμεσους και έμμεσους φόρους, δημοσιονομικές μεταρρυθμίσεις, εφεδρείες στο δημόσιο, νέο δυσβάσταχτο φορολογικό σύστημα, παρουσίαση και κλείσιμο ισολογισμού για το 2013…
Όλα αυτά είναι άκρως επικίνδυνα τόσο για το βιοτικό επίπεδο του λαού όσο και για την ομαλή λειτουργία της Δημοκρατίας, ενώ θεμελιώνουν την απαρχή εκποίησης της Εδαφικής μας Ακεραιότητας και της Εθνικής μας ανεξαρτησίας. Ταυτόχρονα όμως ελλοχεύει και ένας ακόμα μεγαλύτερος κίνδυνος, αυτός που αναπτύσσεται από την κοινωνική ανισότητα και δεν είναι άλλος από εμφυλιοπολεμικές αντιδράσεις ανάμεσα στις κοινωνικές τάξεις.
Τα ουκ εστιν αριθμός Ζάππεια του Αντώνη Σαμαρά αλλά και οι κόκκινες γραμμές της ΔΗΜΑΡ και του Φώτη Κουβέλη ήταν στάχτη στα μάτια του λαού για την επίτευξη των εκλογικών τους αποτελεσμάτων στις τελευταίες εκλογές. Το δε ΠΑΣΟΚ και ο αρχηγός του Βενιζέλος ως οι ιθύνοντες νόες της κατασκευής του δευτέρου μνημονίου, έχουν αντιληφθεί ότι αυτό που έφτιαξαν …( κατά δήλωσή των Παπακωνσταντίνου-Βενιζέλου που κομπορρημονούσαν για το μνημόνιο που δημιούργησαν και που θα έβγαζε τη χώρα στις αγορές το 2012) ενώ δεν το είχαν διαβάσει…( κατά δήλωσή Χρυσοχοίδη ) δεν είναι εφαρμόσιμο, αποτελεσματικό αλλά και τους έπιασε στον ύπνο ο Γιώργος που τους ανάγκασε να το υπογράψουν εν μέσω εκβιασμών και ύποπτων παιχνιδιών που προσωπικά ο ίδιος έπαιζε εκείνη την περίοδο.
Όλα αυτά λοιπόν –δηλαδή οι όροι του μνημονίου 2- που βρίσκονται τώρα στο στάδιο της υλοποίησης αποδεικνύονται και στη συγκυβέρνηση αλλά πολύ περισσότερο και στο λαό να είναι όχι μόνο δυσβάστακτα αλλά και μη εφαρμόσιμα… Είναι μέτρα ουτοπικά για το λόγω του ότι ένα κουρεμένο αρνί δεν μπορείς να το κουρέψεις ξανά.
Και επειδή στην παρούσα φάση δεν θέλουμε να μπούμε, στο ότι αυτά τα μέτρα θα οδηγήσουν σε περεταίρω ύφεση, σε συρρίκνωση της Ελληνικής οικονομίας και σε ανεξέλεγκτη αύξηση της ανεργίας, που ούτως ή άλλως θα το κάνουν, είναι ηλίου φαεινότερο ότι αυτά τα μέτρα θα οδηγήσουν όλους τους Έλληνες χρεωμένους και υποθηκευμένους στις αρμόδιες εφορίες. Δεν θα είναι καθόλου τυχαίο αν κάποια μέρα ξυπνήσουμε και διαπιστώσουμε ότι τα σπίτια μας έχουν βάρη υποθήκης ή προσημείωσης στο Ελληνικό δημόσιο και με βάση το Αγγλικό δίκαιο που διέπει το δεύτερο μνημόνιο στους πιστωτές μας.
Όλα αυτά λοιπόν θα πρέπει να υπογραφούν για να εκταμιευτεί η δόση των 32 δις και που όπως ψευδώς διατυμπανίζει η συγκυβέρνηση θα πέσουν στην αγορά. Βέβαια του ότι δεν θα πέσουν στη αγορά λόγω ακριβώς των συνθηκών που επικρατούν στις τράπεζες το γνωρίζει η συγκυβέρνηση και πολύ σύντομα θα αποκαλυφθεί αλλά αυτό λίγη σημασία έχει για τη διατήρηση της πολυθρόνας και των τριών εξουσιομανών.
Αυτά ακριβώς τα μέτρα θα εγείρουν και τις τεράστιες αντιδράσεις του κόσμου, που πια, όχι μόνο λίπος έχει κάψει αλλά και φλάντζα κατά την προσφιλή ορολογία των αυτοκινητιστών.
Αυτές τις αντιδράσεις φοβούνται στη συγκυβέρνηση και εφεύραν τις ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΤΡΟΙΚΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ…
Μας δουλεύουν ψιλό γαζί. Μας πέταξαν όπως πετάς σε ένα σκύλο μια μπριζόλα για να ασχοληθεί μαζί της και να πηδήσεις εσύ τη μάντρα προκειμένου να κλέψεις τη βίλλα.
Οι κόντρες, οι διαφωνίες και η δήθεν διακοπή των συνομιλιών μεταξύ της συγκυβέρνησης και της Τρόικας για τα εργασιακά ζητήματα είναι το πιο χοντρό δούλεμα που έχει ποτέ υποστεί στην ιστορία του ο Ελληνικός Λαός.
Και τούτο γιατί δεν υπήρχαν στην ατζέντα των συνομιλιών εξ αρχής τα εργασιακά ζητήματα, αυτά ήρθαν να προστεθούν τώρα που διαπιστώνουν ότι τα υπόλοιπα μέτρα είναι τόσο σκληρά και δυσβάστακτα που δεν μπορεί πιά να τα αντέξει ο κόσμος και φοβούνται μια κοινωνική έκρηξη που θα συμπαρασύρει όλο το Νότο και κατ επέκταση και την ΕΕ.
Έτσι έβαλαν στην ατζέντα τα εργασιακά με δύο στόχους…
1. Αποπροσανατολίζουν τον κόσμο από τα βασικά μέτρα που θέλουν να περάσουν και
2. Θα αποσύρουν –αφού δήθεν θα παλέψουν για την απόσυρσή τους- τα εργασιακά και θα είμαστε όλοι ευτυχισμένοι. Μάλιστα δε μερικοί θα στέρξουν να δώσουν και τα εύσημα πατριωτισμού στη συγκυβέρνηση για τη σθεναρή, αταλάντευτη και αδιαπραγμάτευτη θέση της απέναντι στη τρόικα…
Δηλαδή το γνωστό ανέκδοτο του χότζα.