Παρασκευή 20 Ιανουαρίου 2012

Οι περιπέτειες ενός χαρτονομίσματος


 Μια φορά και έναν καιρό, ήταν ένα δεκάευρο στην τσέπη μου, με αριθμό Υ44980215481. Ένα πρωί έφυγε σε αντάλλαγμα πρωινού και καφέ. Το κράτος εισέπραξε 1,3 ευρώ ως ΦΠΑ.
 Ο υπάλληλος του φούρνου το πληρώθηκε ως μισθό, αφού βέβαια παρακρατήθηκε ΦΜΥ οπότε το ελληνικό κράτος εισέπραξε 2,5 ευρώ ακόμη. Γυρνώντας στο σπίτι του το απόγευμα, σταμάτησε στον μπακάλη, να αγοράσει λίγο τυρί, λίγο σαλαμάκι, κάνα δυο ντομάτες. Ελληνικά προϊόντα βέβαια, γιατί αγαπούσε την Ελλάδα ο υπάλληλος. Μέχρι να πεις κύμινο, έκαναν φτερά το δεκάευρο και 1,3 ευρώ σε ΦΠΑ.
Το χαρτονόμισμα διανυκτέρευσε στο ταμείο του μπακάλικου. Και για αυτό, ο μπακάλης έπρεπε να πληρώσει άλλα 2,5 ευρώ στο ταμείο του ελληνικού κράτους.

Την επομένη το πρωί, το παλιό χαρτονόμισμα άλλαξε πάλι χέρια και πέρασε στην κατοχή του τυρέμπορου που προμήθευσε το τυρί στο σούπερ μάρκετ. Η συναλλαγή απέφερε στο κράτος 1,3 ευρώ ακόμη λόγω ΦΠΑ και 2,5 ευρώ ως φόρο εισοδήματος του τυρέμπορου. Την ίδια κιόλας μέρα ο τυρέμπορος ξόδεψε το δεκάευρο για να αγοράσει τα τσιγάρα της εβδομάδας από το ψιλικατζίδικο. Και το ελληνικό κράτος εισέπραξε από τον ψιλικατζή 8,6 ευρώ(!!!) ώς φόρο καπνού και 2,5 ευρώ ως φόρο εισοδήματος.

Η γυναίκα του ψιλικατζή, ήθελε να του φτιάξει τα αγαπημένα του μπιφτέκια με πατάτες. Για αυτό πριν επιστρέψει σπίτι, αυτός αντάλλαξε το χαρτονόμισμα με ζαρζαβατικά στον μανάβη του, πληρώνοντας άλλα 1,3 ευρώ σε ΦΠΑ. Ο μανάβης πλήρωσε 2,5 ευρώ για το εισόδημα και 1,3 ευρώ ΦΠΑ στον πατατέμπορο. Ο τελευταίος πλήρωσε τα ίδια ποσά στο ταμείο του κράτους όταν εξόφλησε τον παραγωγό της πατάτας στο Νευροκόπι. Και αυτός με την σειρά του, πλήρωσε ακριβώς τα ίδια χρήματα όταν πλήρωσε στον προμηθευτή του πατατόσπορου. Και έτσι αφού αφαιρέθηκαν κι άλλα 2,5 ευρώ από τον προμηθευτή ως φόρος εισοδήματος και 2,5 ευρώ από εμένα για τον ίδιο λόγο, πληρώθηκα ξανά εγώ με το ίδιο δεκάευρο από τον εργοδότη μου.

Και μέχρι το δεκάευρο να γυρίσει στην τσέπη μου, το κράτος θα μπορούσε να έχει μαζέψει περισσότερα από 40 ευρώ σε φόρους. Αν υποθέσουμε ότι δεν φοροδιέφυγε κανείς για να συνεχίσει το χαρτονόμισμα το ταξίδι του στην σκιά καθώς και ότι δεν εγκατέλειψε την χώρα για να πληρωθεί προμηθευτής εξωτερικού, με ποιον τρόπο θα μπορούσε να αποφέρει λιγότερα εισοδήματα στο κράτος αυτό το χαρτονόμισμα;


Απλό: αν επέβαλλε το κράτος τόσους φόρους και τέλη σε εμένα, ώστε αντί να το ξοδέψω ένα πρωί, να το πλήρωνα στην εφορία. Σε αυτήν τη περίπτωση το ελληνικό κράτος θα είχε στο δημόσιο ταμείο ακέραιο το χαρτονόμισμα με αριθμό Υ44980215481 και θα είχε χάσει την ευκαιρία να το βάλει να μαζέψει άλλα 40 ευρώ για λογαριασμό του. Πιστό στην παράλογη λογική του το ελληνικό κράτος προσπαθεί με πρωτοφανή μανία να αποσύρει στο ταμείο του όσα περισσότερα από τα χαρτονομίσματα του απλού κόσμου κυκλοφορούν στην αγορά μαζεύοντας έσοδα.


Είναι αλήθεια πως η ελληνική κοινωνία δεν είναι ιδανική αλλά πόσα μαθηματικά χρειάζεται να γνωρίζει ένας συνταγματολόγος για να καταλάβει τι πρέπει να κάνει ένας υπουργός οικονομίας;
http://www.protagon.gr