 |
| Κώστας Λαπαβίτσας |
Μόνο το οικονομικό συμφέρον δεν μπορεί να ερμηνεύσει επαρκώς την κατάσταση που επικράτησε στη χώρα μας το προηγούμενο διάστημα, απαγορεύοντας κάθε συζήτηση για επιστροφή σε εθνικό νόμισμα. Για να αντιληφθούμε πλήρως τι συνέβη πρέπει να υπεισέλθουμε σε ζητήματα κοινωνιολογίας, ακόμα και κοινωνικής ψυχολογίας.
Το νόμισμα στις σημερινές κοινωνίες είναι κάτι πολύ σύνθετο, πολύπλοκο και θεσμικό. Η αλλαγή νομίσματος στη χώρα μας θα σήμαινε, λοιπόν, και αλλαγή κοινωνικών συνθηκών. Αυτός ο κίνδυνος της αλλαγής των σχέσεων και του θεσμικού πλαισίου με τη δημιουργία ενός μηχανισμού που θα εξέδιδε το νέο νόμισμα ήταν πάρα πολύ μεγάλος για τους έχοντες και κατέχοντες. Δημιουργούσε τον κίνδυνο της κοινωνικής αστάθειας. Και τώρα τον δημιουργεί. Έτσι λοιπόν στα ανώτερα στρώματα επικράτησε φόβος για το τι θα σήμαινε η αλλαγή του νομίσματος και συστηματική προσπάθεια να δημιουργηθεί ένα κλίμα υστερίας και τρομοκρατίας. Πολύ φυσικά ο φόβος των ανώτερων στρωμάτων πέρασε παντού.
Ένα πρώτο αίτιο, λοιπόν, για την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε είναι ο φόβος. Ένα δεύτερο είναι η ταυτότητα. Το χρήμα είναι πάντα ταυτότητα. Δεν είναι ποτέ μόνο ένα οικονομικό φαινόμενο. Είναι πάντα και κοινωνικό και πολιτικό φαινόμενο. Το χρήμα μας δίνει ένα μέρος της ταυτότητάς μας, όπως τη δίνει σε κάθε λαό. Ο Εγγλέζος είναι η λίρα. Ο Αμερικάνος είναι το δολάριο. Ο Ρώσος είναι το ρούβλι. Ο Έλληνας, λοιπόν, έγινε το ευρώ, με την έννοια ότι με το ευρώ ένιωσε τον εαυτό του να γίνεται για πρώτη φορά πραγματικά Ευρωπαίος. Ένιωσε ότι δεν είναι πια ο φτωχός συγγενής, ότι δεν είναι πια στο περιθώριο. Αυτός ο συνδυασμός φόβου και ταυτότητας «σφράγισε» την ελληνική κοινωνία και ουσιαστικά απαγόρευσε τη συζήτηση για την έξοδο από την ΟΝΕ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου