ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ: ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΧΡΩΣΤΟΥΣΑΝ ΖΗΤΑΝΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΑΡΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟ ΒΟΔΙ

 Ας ρίξουμε μια ματιά στην νεότερη ιστορία που οδήγησε στην γέννηση του Κράτους του Ισραήλ:

1845 : Στην Παλαιστίνη κατοικούν περίπου 12,000 Εβραίοι.

1897 : Γεννιέται το σιωνιστικό κίνημα στην Σουηδία με σκοπό την ίδρυση ενός εβραϊκού κράτους στην Παλαιστίνη εξασφαλισμένο με δημόσιους νόμους.

1917, 2 Νοέμβρη : Διακήρυξη Μπάλφουρ. Γράμμα του Βρετανού υπουργού εξωτερικών Άρθουρ Μπάλφουρ, προς τον ηγέτη των Άγγλων σιωνιστών, λόρδο Ροθτσάιλντ, επισημοποιεί την υποστήριξη της κυβέρνησης στους σκοπούς του σιωνιστικού κινήματος.

1918 - 1939 : Οργανώνονται εβραϊκές κοινότητες ανά τον κόσμο με δικές τους κοινωνικό-πολιτικές αρχές, οι οποίες ασκούν επιρροή στις τοπικές κοινωνίες. Στην Ιερουσαλήμ ιδρύεται το εβραϊκό πανεπιστήμιο το οποίο προάγει την εβραϊκή γλώσσα και κουλτούρα.

1922 : Η κοινότητα των εθνών υιοθετεί την διακήρυξη Μπάλφουρ και επιτρέπει στην Βρετανία να ρυθμίσει τις υποθέσεις της στην Παλαιστίνη έτσι ώστε να οικοδομηθεί ένα «σπίτι» για τους Εβραίους σε αυτή την περιοχή. Οι Εβραίοι αποτελούν μόλις το 11% του ντόπιου πληθυσμού (85,000 Εβραίοι, 670,000 Παλαιστίνιοι).

1930 - 1939 : Με την άνοδο των Ναζί στην Γερμανία, πολλοί Εβραίοι καταφεύγουν στην περιοχή της Παλαιστίνης και ιδρύουν νέες πόλεις και κοινότητες. Εκατοντάδες οικισμοί Εβραίων ξεπηδούν μέσα σε αραβικά εδάφη.

1931 : 175,000 Εβραίοι και 860,000 Άραβες ζούνε στην Παλαιστίνη
(17%)

1936 : Οι Άραβες ξεσηκώνονται ενάντια στην συνεχή εβραϊκή μετανάστευση προς την Παλαιστίνη. Οι δύο εθνικότητες έρχονται σε αντιπαράθεση ιδιαίτερα με την δημιουργία κλειστών εβραϊκών οικισμών μέσα στην Ιερουσαλήμ. Οι Βρετανοί δεν αντιδρούν για να καταπνίξουν την εξέγερση μέχρι το 1939. 385,000 Εβραίοι και 980,000 Άραβες ζούνε στην Παλαιστίνη (28%).

1937 : Η Βρετανία προτείνει η Παλαιστίνη να διαιρεθεί σε ένα εβραϊκό και σε ένα αραβικό κράτος.

1939 : Οι Βρετανοί αποφασίζουν να σταματήσουν την εβραϊκή μετανάστευση. Μέχρι τώρα, 450,000 Εβραίοι και 1,060,000 άραβες ζούνε στην Παλαιστίνη (30%).

1945 : Με την λήξη του δευτέρου παγκοσμίου και την αποκάλυψη του ολοκαυτώματος, το σιωνιστικό κίνημα απαιτεί την δημιουργία ενός αυτοδιαχειριζόμενου εβραϊκού κράτους. Από εδώ και μπρος η παράνομη μετανάστευση προς την Παλαιστίνη οργανώνεται από το ίδιο το σιωνιστικό κίνημα.

1947 : Ο ΟΗΕ αναλαμβάνει τον έλεγχο της Παλαιστίνης.

29 Νοέμβρη : Παρουσιάζεται στον ΟΗΕ ένα σχέδιο για την διαίρεση της Παλαιστίνης σε ένα Ισραηλινό κράτος κι ένα Αραβικό και την μετατροπή της Ιερουσαλήμ σε διεθνή πόλη εκτός συνόρων. Το σχέδιο αυτό το υποδέχθηκαν οι Άραβες με έντονες και βίαιες διαμαρτυρίες που στρέφονταν κατά των παράνομων Εβραίων εποίκων. 590,000 Εβραίοι και 1,320,000 Άραβες ζούνε στην Παλαιστίνη.

1948, 14 Μαΐου. Το ανώτατο εβραϊκό συμβούλιο ανακηρύσσει την δημιουργία του κράτους του Ισραήλ. Πρόεδρος ορκίζεται ο Χαΐμ Βάισμαν και πρωθυπουργός ο γνωστός σιωνιστής ηγέτης, Δαβίδ Μπεν Γκουριόν. Εν τω μεταξύ, ένας μυστικός Ισραηλινός στρατός, ο Χάγκαναχ, που σχηματίστηκε στα χρόνια μετά το ολοκαύτωμα παρουσιάζεται πλέον ως ο τακτικός στρατός του κράτους του Ισραήλ. Ο Χάγκαναχ είναι εξοπλισμένος με όπλα τελευταίας τεχνολογίας προερχόμενα από Αγγλία και Αμερική.

15 Μαΐου : Ο πρώτος Αραβο - Ισραηλινός πόλεμος. Μια μέρα μετά την ανακήρυξη του κράτους του Ισραήλ, η Αίγυπτος, η Ιορδανία, η Συρία, ο Λίβανος και το Ιράκ εισβάλλουν στα εδάφη της Παλαιστίνης και αρχίζουν μεγάλης έκτασης συγκρούσεις με τον ισραηλινό στρατό.

1948 - 1951 : Περίπου 700,000 Εβραίοι μεταναστεύουν στο Ισραήλ.

1949, 24 Φεβρουαρίου : Ειρήνη στην Μέση Ανατολή. Η Αίγυπτος δηλώνει ότι η παύση πυρός δεν υπονοεί την αναγνώριση του κράτους του Ισραήλ. Κατά την διάρκεια του πρώτου Αραβο - Ισραηλινού πολέμου, το Ισραήλ αυξάνει τα εδάφη του από 15,500 τ.χλμ που όριζε ο ΟΗΕ, σε 20,700 τ.χλμ. Η λωρίδα της Γάζας περνά στην Αίγυπτο, και η δυτική όχθη στην Ιορδανία. Από τους 800,000 Άραβες που ζούσανε στα εδάφη που δημιουργήθηκε το Ισραήλ, παρέμειναν μονάχα 170,000. Χιλιάδες Άραβες πρόσφυγες μετακινήθηκαν στις γειτονικές χώρες σε προσφυγικούς καταυλισμούς.

1950 : Εξαιτίας της έντονης εισροής Εβραίων μεταναστών στο Ισραήλ, η οικονομία του κράτους καταρρέει. Οι ΗΠΑ σε συνεργασία με εβραϊκά λόμπι παγκοσμίως ξεκινά το πρόγραμμα οικονομικής βοήθειας προς το Ισραήλ το οποίο συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

1956 : Δεύτερος Αραβο - Ισραηλινός πόλεμος. Το Ισραήλ εισβάλει στην χερσόνησο του Σινά με την βοήθεια Βρετανικών και Γαλλικών στρατευμάτων σε απάντηση της εθνικοποίησις της διώρυγας του Σουέζ από τον Γκαμάλ Αμπτέλ Νάσερ τον νέο πρόεδρο της Αιγύπτου. Στο τέλος του χρόνου ο ΟΗΕ αναγκάζει τις τρεις χώρες να αποσύρουν τα στρατεύματα τους αλλά το Ισραήλ δεν παραδίδει όλα τα εδάφη που κατέκτησε. Η λωρίδα της Γάζας παραμένει υπό κατοχή.

1957 : Το Ισραήλ αποσύρεται από την Γάζα ύστερα από δέσμευση των ΗΠΑ ότι το ζωτικής σημασίας λιμάνι της Άκαμπα θα μπορεί να δέχεται Ισραηλινά πλοία. Ο Νάσερ ένα χρόνο πριν είχε αποκλείσει το λιμάνι αυτό με το Αιγυπτιακό ναυτικό προκαλώντας οικονομικό πλήγμα στο Ισραήλ.

1963 : Ο Μπεν Γκουριόν παραιτείται από πρωθυπουργός (αλλά παραμένει ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης του Ισραήλ) και τον διαδέχεται ο Λέβι Εσκόλ.

1967, 5 Ιουνίου. Ο πόλεμος των 6 ημερών.

1967, 10 Ιουνίου : Το Ισραήλ διπλασιάζει τα εδάφη του. Κατακτά τα υψίπεδα του Γκολάν από την Συρία, την δυτική Ιερουσαλήμ από τους Παλαιστίνιους, την δυτική όχθη από την Ιορδανία, την λωρίδα της Γάζας και την χερσόνησο του Σινά από την Αίγυπτο. Περίπου 1,500,000 Άραβες βρίσκονται στις περιοχές αυτές.

1969 : Η Γκόλντα Μέηρ γίνεται η νέα πρωθυπουργός του Ισραήλ.

1972 : Στους ολυμπιακούς αγώνες του Μονάχου, οι αθλητές της Ισραηλινής ολυμπιακής αποστολής απάγονται και κρατούνται όμηροι από Παλαιστίνιους ενόπλους οι οποίοι ζητούν την απελευθέρωση συντρόφων τους που έχουν φυλακιστεί στο Ισραήλ. Μετά από επέμβαση της δυτικό - Γερμανικής αστυνομίας στο αεροδρόμιο του Μονάχου που καταλήγει σε φιάσκο, οι Παλαιστίνιοι ανατινάζουν τα ελικόπτερα στα οποία επέβαιναν οι Ισραηλινοί αθλητές με αποτέλεσμα τον θάνατο 11 ισραηλινών ομήρων, 5 παλαιστίνιων και ενός αστυνομικού. Τρεις παλαιστίνιοι συλλαμβάνονται αλλά απελευθερώνονται λίγους μήνες αργότερα όταν εκδηλώνεται αεροπειρατεία σε αεροπλάνο των δυτικο-Γερμανικών αερογραμμών. Η Μοσάντ τα επόμενα χρόνια θα εντοπίσει και θα σκοτώσει τους δύο ενώ ο τρίτος ζει κρυμμένος στην Αίγυπτο ως τις μέρες μας.

1973, 6 Οκτώβρη : Ο πόλεμος του Γιομ Κιπούρ. Οι αραβικές χώρες χρηματοδοτούνται από τη Σαουδική Αραβία ενώ το Ισραήλ αναγκάζεται να δαπανήσει τεράστια ποσά σε στρατιωτικό εξοπλισμό και χρεοκοπεί.

1974 : Έχοντας την πολιτική ευθύνη για τις απώλειες στον πόλεμο, η Γκόλντα Μέιρ δεν μπορεί να σχηματίσει κυβέρνηση. Ο Γιτζάκ Ράμπιν γίνεται πρωθυπουργός.

1977 : Ο Ράμπιν δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τα τεράστια οικονομικά προβλήματα της χώρας και χάνει στις πρόωρες εκλογές. Ο Μεναχίμ Βετζίν εκλέγεται πρωθυπουργός όμως παρά την νέα οικονομική πολιτική που εφαρμόζει, η οικονομία του Ισραήλ καταρρέει. 1977, 19 Νοέμβρη : Ο πρόεδρος της Αιγύπτου Ανβάρ ας Σαντάτ επισκέπτεται την κατεχόμενη Ιερουσαλήμ και ξεκινά ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις με το Ισραήλ.

1979, 26 Μαρτίου : Υπογράφεται στο Camp David ειρηνευτική συμφωνία μεταξύ Αιγύπτου και Ισραήλ. Το Ισραήλ δέχεται να αποσυρθεί από το Σινά και ύστερα από την λωρίδα της Γάζας και την δυτική όχθη. Το τελευταίο τμήμα της συμφωνίας δεν εφαρμόζεται ποτέ.

1980 : Το Ισραηλινό κοινοβούλιο ανακηρύσσει την αδιαίρετη Ιερουσαλήμ (με τα κατεχόμενα εδάφη) ως την πρωτεύουσα του Ισραήλ.

1981, 7 Ιουνίου : Ισραηλινά βομβαρδιστικά καταστρέφουν το πυρηνικό εργοστάσιο που είχε πρόσφατα κατασκευαστεί με γαλλική επίβλεψη, στην Βαγδάτη του Ιράκ. Η ισραηλινή κυβέρνηση ισχυρίστηκε ότι η εγκατάσταση χρησιμοποιούνταν για την κατασκευή πυρηνικών όπλων που θα εξαπολύονταν κατά του Ισραήλ. Είναι το πρώτο βήμα της πολιτικής προληπτικού πολέμου που υιοθέτησε στην συνέχεια κι η Αμερική.

1982, 6 Ιούνη : Ο στρατός του Ισραήλ εισβάλει στο Λίβανο σε μια προσπάθεια να καταστρέψει τις βάσεις των ανταρτών της Φατάχ γύρω από την Βηρυτό. Η εκστρατεία στέφεται με επιτυχία αλλά η ισραηλινή οικονομία υποφέρει για άλλη μια φορά.

1984, 23 Ιουλίου : Ύστερα από μια πρωτοφανή συμμαχία του εργατικού και του πατριωτικού κόμματος ο Σιμόν Πέρες του εργατικού κόμματος εκλέγεται πρωθυπουργός. Ύστερα από δύο χρόνια την θέση του παίρνει ο Γιτζάκ Σαμίρ του πατριωτικού κόμματος Λικούντ.

1987, 10 Δεκέμβρη : Ξεκινά η πρώτη Παλαιστινιακή Ιντιφάντα. Οι Ισραηλινοί απαντούν με βίαιη καταστολή αλλά συνειδητοποιούν ότι αυτό τροφοδοτεί την θέληση και την μαχητικότητα των Παλαιστινίων. Η Ιντιφάντα επηρεάζει πολλές φιλελεύθερες ομάδες της ισραηλινής κοινωνίας και γίνεται ο προπομπός των ειρηνευτικών συμφωνιών της δεκαετίας του 90.

1989, Μάρτιος : Ο κυβερνητικός συνασπισμός διαλύεται και ο Σαμίρ γίνεται πρωθυπουργός μια προσωρινής κυβέρνησης για 15 μήνες. Με την κατάρρευση του σοβιετικού μπλοκ, εκατοντάδες χιλιάδες Εβραίοι των ανατολικών χωρών μεταναστεύουν στο Ισραήλ.

1993, Αύγουστος : Ύστερα από κρυφές συνομιλίες στο Όσλο, Παλαιστίνιοι και Ισραηλινοί καταλήγουν σε ένα ειρηνευτικό σχέδιο στο μοντέλο του «ελευθερία για γη». Ορίζεται το 1999 ως η χρονιά δημιουργίας ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους που θα περιλαμβάνει την δυτική όχθη και την λωρίδα της Γάζας. Η τελική συμφωνία υπογράφεται μεταξύ του πρωθυπουργού Γιτζάκ Ράμπιν και του παλαιστίνιου ηγέτη Γιασέρ Αραφάτ, στην Ουάσιγκτον ενώ οι ΗΠΑ δεν είχαν καμία μεσολάβηση.

1994, Ιούλιος. Ειρηνευτική συμφωνία μεταξύ Ισραήλ και Ιορδανίας. Το 1994 στιγματίστηκε από πολύνεκρες επιθέσεις της Χαμάς κατά Ισραηλινών και ισραηλινών ακροδεξιών κατά Αράβων.

1995, 27 Απρίλη : Το Ισραήλ σφετερίζεται παλαιστινιακή γη και αρχίζουν να δημιουργούνται κατοικίες για Ισραηλινούς στις οποίες η παλαιστινιακή αρχή δεν έχει κανένα δικαίωμα.

1995, 24 Σεπτεμβρίου : Υπογραφή της δεύτερης συμφωνίας του Όσλο.

4 Νοεμβρίου : Ο Γιτζάκ Ράμπιν δολοφονείται από την εβραϊκή ακροδεξιά οργάνωση Γιγκάλ Αμίρ.

22 Νοέμβρη : Νέος πρωθυπουργός ορκίζεται ο Σιμόν Πέρες.

1996, 25 Φεβρουαρίου : Βομβιστικές επιθέσεις Παλαιστινίων στην Ιερουσαλήμ με 26 νεκρούς. Το Ισραήλ κλείνει τα σύνορα με Παλαιστίνη.

11 Απριλίου : Η σφαγή της Κανά. Ο ισραηλινός στρατός εξαπολύει επίθεση κατά του προσφυγικού καταυλισμού στην Κανά του Λιβάνου σκοτώνοντας πάνω από 100 παιδιά. Η επίθεση ήταν μια στρατιωτική αποτυχία καθώς δεν υπήρχαν στρατιωτικοί στόχοι στον καταυλισμό. Η σφαγή είναι τόσο συγκλονιστική που οι δημοσιογράφοι οι οποίοι έσπευσαν να καλύψουν το γεγονός, καταρρέουν μπροστά στις κάμερες. Ο ΟΗΕ ποτέ δεν τιμωρεί το Ισραήλ για αυτή την ιστορική κτηνωδία (Qana massacre). Η επίθεση όμως ανεβάζει την δημοτικότητα του Σιμόν Πέρες.

29 Μαΐου : Στις εκλογές που γίνονται κερδίζει ο Μπεντζαμίν Νετανιάχου με μικρή διαφορά από το Σιμόν Πέρες. 2 Αυγούστου : Ο Νετανιάχου επιτρέπει την δημιουργία νέων εβραϊκών συνοικιών στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη. Η νέα πολιτική του Νετανιάχου σκόπευε στην αύξηση της παρουσίας Εβραίων κατά 35%.

1997, Μάρτιος : Η κυβέρνηση Νετανιάχου αρχίζει την οικοδόμηση πολυκατοικιών μόνο για Εβραίους, στην κατεχόμενη ανατολική Ιερουσαλήμ.

1997, 31 Μαρτίου : Τα αραβικά κράτη ξεκινούν μποϋκοτάζ εναντίον του Ισραήλ ως απάντηση στην παραβίαση της συμφωνίας του Όσλο. (πηγή http://paremvasi.ntua.gr/keimena/anatoli/israel_2.html)

Από τα παραπάνω γίνεται άμεσα αντιληπτό πως αν υπάρχει και δρα κάποιος "τρομοκράτης" στην περιοχή αυτός σίγουρα είναι μάλλον το Ισραήλ, το οποίο με τις πλάτες Αμερικάνων και Βρετανών (κυρίως) επέτυχε την ίδρυση ενός Κράτους εντός των εδαφών ενός άλλου. Η συνεχή καταπάτηση κάθε δικαιώματος των "νόμιμων" κάτοικων της περιοχής και η τρομοκράτηση τους με την πειθώ των ανώτερων τεχνολογικά όπλων του Ισραήλ οδήγησαν τους δεύτερους στον δίκαιο απελευθερωτικό αγώνα τους. Σε όλα αυτά η Διεθνής κοινότητα για άλλη μια φορά επέλεξε τον στρουθοκαμηλισμό ως μέσο αντιμετώπισης του προβλήματος αποθρασύνοντας ακόμα περισσότερο τους Ισραηλινούς που στο μεταξύ επέτυχαν και την ποινικοποίηση της άρνησης του ολοκαυτώματος.Το θράσος τους δε φαίνεται να έχει ξεπεράσει κάθε όριο τους τελευταίους μήνες. Σας θυμίζουμε τα γεγονότα που ακολούθησαν τη δολοφονία του αξιωματούχου της Χαμάς στο Ντουμπάι από την Μοσάντ πριν από ένα μήνα περίπου, η οποία για την εκτέλεση της συγκεκριμένης αποστολής χρησιμοποίησε κανονικά διαβατήρια από Βρετανία, Γαλλία, Ιρλανδία και Αυστρία οδηγώντας τις εμπλεκόμενες χώρες στην "δυσάρεστη" θέση να ζητήσουν "εξηγήσεις" από το Τελ Αβίβ (Διαβάστε περισσότερα) και φυσικά τις τελευταίες εξελίξεις που αφορούν την απόφαση της κυβέρνησης του Ισραήλ για παράνομη επέκταση των εποικισμών στην Ανατολική Ιερουσαλήμ λίγο πριν την έναρξη των διαπραγματεύσεων με τους Παλαιστινίους για την Ειρήνη στην περιοχή. Η αντίδραση της διεθνούς κοινότητας και σε αυτή την περίπτωση ήταν μάλλον η αναμενόμενη (Διαβαστε περισσότερα).

Με αυτόν τον αναίσχυντο τρόπο εξαργυρώνουν το τίμημα των εκατομμυρίων απλών Εβραίων που άφησαν την τελευταία τους πνοή στα Γερμανικά Στρατόπεδα Συγκέντρωσης οι συμπατριώτες τους.

Τα θύματα έγιναν βασανιστές; Αφήνουμε να δώσετε εσείς την απάντηση.

http://atest.pblogs.gr