Ιδιωτικότητα: Κλείνουμε την πόρτα στον big brother

του Ηλία Γιαννακόπουλου

«Όλα τα ανθρώπινα πλάσματα έχουν τρεις ζωές: τη δημόσια,
την ιδιωτική και τη μυστική».(Γκαμπριέλ Μαρκές)

Όλοι λίγο πολύ νιώθουν ότι βρίσκονται σε μία εμπόλεμη ζώνη. Δεν αγωνιούν μόνο για την επιβίωσή τους από τις «σφαίρες» του εχθρού, αλλά αναζητούν τρόπους προστασίας και της ιδιωτικής τους ζωής. Στον ολοένα και περισσότερο διασυνδεδεμένο και on line κόσμο μας είναι δύσκολο να προστατεύσεις εκείνο το κομμάτι της ζωής σου που συνιστά το απόλυτο της ελευθερίας σου. Η ιδιωτικότητα απειλείται και τα στοιχεία που την συνθέτουν τείνουν να γίνουν δημόσια «εικόνα» και «ανάγνωσμα».

Ο «Μεγάλος Αδελφός» και η άμετρη «ηδονοβλεψία» τείνουν να καταργήσουν το προσωπικό μας «άσυλο» και να σκυλεύσουν ό,τι ιδιωτικό και απόρρητο υπάρχει σε αυτό. Οι ιδιωτικές στιγμές θυσιάζονται στο βωμό της εμπορευματοποίησης και των πολιτικών σκοπιμοτήτων. «Τα εν οίκω μη εν δήμω» των αρχαίων παραβλέπονται και όλοι -κράτος και ιδιωτικά συμφέροντα- συμπεριφέρονται ως βίαιοι εισβολείς παραβιάζοντας κάθε έννοια δικαίου και ηθικής ευπρέπειας.

Ουκρανία: Απομάκρυνση αμάχων από τη Χερσώνα – 15 νεκροί από ρωσικούς βομβαρδισμούς

Η ουκρανική κυβέρνηση άρχισε να απομακρύνει αμάχους από την πόλη της Χερσώνας, στην νότια Ουκρανία, την οποία πρόσφατα ανακατέλαβαν οι ουκρανικές δυνάμεις έπειτα από μήνες που τελούσε υπό ρωσική κατοχή.
Εκατό άνθρωποι μεταφέρθηκαν με τρένο στο Χμελνίτσκι, στη δυτική Ουκρανία, ανακοίνωσε αργά χθες, Παρασκευή, το βράδυ το ουκρανικό υπουργείο Υποδομών.

Μεταξύ αυτών βρίσκονταν 26 παιδιά και 6 ασθενείς, διευκρίνισε το υπουργείο σε σχετική ανακοίνωσή του.
Υπό την πίεση αντεπίθεσης των ουκρανικών δυνάμεων, οι ρωσικές, οι οποίες είχαν εισβάλει και θέσει υπό την κατοχή τους την πόλη στις αρχές Μαρτίου, αποσύρθηκαν από την Χερσώνα στα μέσα Νοεμβρίου.

Ωστόσο οι ρωσικές δυνάμεις διατηρούν θέσεις στην άλλη όχθη του ποταμού Δνείπερου και βάλλουν με το πυροβολικό τους από εκεί. Επιπλέον, η υποδομή της Χερσώνας έχει καταστραφεί σε τέτοιο βαθμό που η ουκρανική κυβέρνηση συνέστησε στους πολίτες να εγκαταλείψουν προσωρινά την πρωτεύουσα της περιφέρειας.

Την λέγανε Εγκελεντ Τόριλ. Νορβηγίδα.

Το όνομά της το έμαθα όταν απολύθηκα, γιατί τότε ήμουνα φαντάρος.

Είχα άδεια από την μονάδα μου και η καλυτερη ιδέα που είχα τότε, ήταν να είμαι στο Πολυτεχνείο.

Την πυροβόλησαν μπροστά στα σκαλιά του Αρχαιολογικού Μουσείου κι όχι στην πλατεία Αιγύπτου όπως γράφεται.

Εκεί είχαμε μαζευτεί πολλοί μετά τα δακρυγόνα και τις πρώτες σφαίρες. Σηκώθηκε από τα σκαλιά, μπροστά μου και η σφαίρα την βρήκε κάτω ακριβώς από την αριστερή πλευρά του λαιμού και βγήκε από την πλάτη.

Την κουβαλήσαμε στα χέρια μέχρι το Ακροπόλ Παλλάς.

Απέναντι.

Εκεί ο μαιτρ δεν μας άνοιγε την γυάλινη πόρτα να ειδοποιήσουμε ασθενοφόρο και να ξαπλώσουμε την κοπέλα, γιατί θα ενοχλούσαμε τις κυρίες που παίζανε κουμ καν !!!

Σπάσαμε την πόρτα και με την πετσέτα του μαίτρ, προσπάθησα να της σταματήσω την αιμορραγία.

Το ασθενοφόρο – όπως μας είπε ο οδηγός – όταν ήρθε, το είχαν σταματήσει όταν ξεκινούσε οι της ασφαλείας στον σταθμό πρώτων Βοηθειών, τους κατεβάσανε κάτω και τους δείρανε.

Για αυτό φτάσανε καθυστερημένα.

Την ώρα που την βάζαμε στο ασθενοφόρο, έσβησε.

Μπήκα στο Πολυτεχνείο ξανά.

Κουβάλαγα φαρμακευτικό υλικό.