Η πρώτη απεργία στην ιστορία που γνωρίζουμε έλαβε χώρα γύρω στο 1150 π.Χ. (μερικές πηγές μιλούν για το 1165, άλλες για το 1152), στην αρχαία Αίγυπτο.
Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Ραμσή Γ ‘, οι εργαζόμενοι του χωριού Deir EL-Μεντινέτ, που συμμετείχαν στην κατασκευή των ναών των Θηβών, κατέβηκαν σε απεργία, φωνάζοντας: “Είμαστε ήδη την 18η του μήνα και είμαστε πεινασμένοι!”.
Οι ταραχές ξέσπασαν στην πραγματικότητα λόγω της καθυστέρησης των πληρωμών που γινότανε από την παραγωγή τροφίμων, δηλαδή σε σιτάρι, ψάρια, όσπρια και κατά την παράδοση σε αλοιφές για την προστασία από τον ήλιο και το ξηρό κλίμα της ερήμου.
Οι υπάλληλοι του Φαραώ προσπάθησαν να λογικέψουν τους εργαζόμενους, δίνοντάς τους πολλές υποσχέσεις, αλλά οι απεργοί είχαν πλέον πάει πέρα από τον περίβολο του βασιλικού τάφου, και παρέμειναν εκεί για αρκετές ημέρες.
Η απεργία έληξε μόνον όταν το σύνολο της οφειλομένων απεδόθη. Από εκείνη τη στιγμή δημιουργήθηκαν νέες εποπτικές αρχές για την εξασφάλιση αμοιβής των εργαζομένων και για πρώτη φορά, υπεύθυνοι για τον έλεγχο και τη διανομή των μερίδων τροφής.
Αίγυπτος: Από τη μέρα της οργής στη μέρα της αποχώρησης(;)
Από τη «Μέρα της Οργής» και την «Πορεία του Εκατομμυρίου», στη «Μέρα της Αποχώρησης», ο λαός της Αιγύπτου συνεχίζει εδώ και δύο εβδομάδες έναν ιστορικό αγώνα που έχει ουσιαστικά ρίξει έναν δικτάτορα, οδηγώντας τον στην πλήρη απονομιμοποίηση. Έναν αγώνα που έχει ταρακουνήσει το πολιτικό σκηνικό όχι μόνο στην Μέση Ανατολή αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο.
«Φύγε!» Με μία λέξη γραμμένη με κόκκινα γράμματα, συμπυκνώθηκε η οργή ενός ολόκληρου λαού, που πια χαρακτηρίζει την εξέγερση επανάσταση.
Αίγυπτος: Το παράδειγμα της εφαρμογής του καπιταλισμού στην εποχής μας.
Από τις αρχές του ’90 υπάρχει εγκατεστημένη μόνιμη αποστολή του ΔΝΤ στην Αίγυπτο, που ακολουθεί τη γνωστή συνταγή των ιδιωτικοποιήσεων και της καταστροφής του όποιου κοινωνικού κράτους προϋπήρχε.
Ήδη στην Αίγυπτο, με την καθοδήγηση του έχουν πωληθεί 270 από τις 314 επιχειρήσεις του δημόσιο τομέα που προέβλεπε το αρχικό σχέδιο. Και αυτό αφού είχε προηγηθεί μεγάλη μείωση, με απολύσεις, στην εργατική δύναμη των επιχειρήσεων ώστε να εμφανιστούν ανταγωνιστικές στην αγορά.
Ταυτόχρονα το κράτος έχει μειώσει έως εξαφανίσει τις επιδοτήσεις για είδη πρώτης ανάγκης στα φτωχότερα στρώματα, ενώ τελευταία είχε φτάσει στο σημείο να συζητά και την κατάργηση της επιδότησης για τα καύσιμα.
Ακολουθείται πολιτική λιτότητας, ενώ οι πραγματικοί μισθοί είναι «παγωμένοι» εδώ και χρόνια με τον κατώτατο να μην ξεπερνάει τα 13 ευρώ.
Ο πληθωρισμός τρέχει κοντά στο 16% με τις τιμές στο κρέας και στο κοτόπουλο να έχουν αυξηθεί μόνο το τελευταίο διάστημα από 30 έως και 150% και να υπάρχουν αναφορές ότι η τιμή ενός κιλού ντομάτας αγγίζει τα δύο ευρώ! Αυτή η άνοδος των τιμών έχει άμεση σύνδεση με το κερδοσκοπικό παιχνίδι στο χρηματιστήριο τροφίμων, των βασικών αγαθών. Όχι τυχαία ο οργανισμός τροφίμων και αγροτικής παραγωγής του ΟΗΕ αναφέρει αύξηση του μέσου κόστους αγοράς τροφίμων παγκοσμίως κατά 32% από τον Ιούνιο ως τον Δεκέμβρη του 2010.
Υπολογίζεται ότι το 40% των Αιγυπτίων ζει με μόλις δύο δολάρια τη μέρα και ότι οι νέοι έως και 30 ετών, που αποτελούν το 60% του πληθυσμού, είναι άνεργοι σε ποσοστό που αγγίζει τα εξωφρενικά επίπεδα του 90%. Τα επίσημα ποσοστά ανεργίας στην Αίγυπτο μπορεί να παρουσιάζονται στο 12%, αλλά το πραγματικό νούμερο πλησιάζει το 25%.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου