Η Μάχη στο Κερατσίνι ήταν πολεμική εμπλοκή της επανάστασης του 21 με νικηφόρα έκβαση για τους Έλληνες.
Ο Καραϊσκάκης μετά τις κατά των εχθρών νίκες και τα λαμπρά κατορθώματά του, έλαβε επανειλημμένα διαταγή από την Ελληνική Κυβέρνηση όπως επιστρέψει για να σώσει την Ακρόπολη που κινδύνευε. Επέστρεψε στις 28 Φεβρουαρίου στην Ελευσίνα έχοντας μαζί του χίλιους περίπου άνδρες. Μετά από λίγες ημέρες διέταξε και συναντήθηκαν όλα τα σώματα Βάσου, Νοταρά και λοιπών στην Ελευσίνα. Το ιππικό υπό τον Χ. Μιχάλη συμπληρώθηκε σε εκατό ιππείς. Στις δύο Μαρτίου το απόγευμα ξεκίνησαν με όλο το στρατό οι μεν δια ξηράς, οι δε δια θαλάσσης και την επόμενη νύχτα έφτασαν στο Κερατσίνι, παραθαλάσσια θέση στον πορθμό της Σαλαμίνας, μια ώρα έξω από τον Πειραιά. Εκεί οχυρώθηκαν. Μπροστά στο οχυρό ο Καραϊσκάκης τοποθέτησε διακόσιους πενήντα άριστους μαχητές με επικεφαλείς τον Αθανάσιο Τούσια Μπότσαρη, Γαρδικιώτη Γρίβα και άλλους ομοίους. Οι εχθροί παρουσιάστηκαν πολύ πρωί και ακροβολίστηκαν με τους Έλληνες. Γύρω στο μεσημέρι οι Τούρκοι ενισχύθηκαν από πεζικό και ιππικό, αλλά αποκρούσθηκαν από τους Έλληνες. Την επόμενη μέρα κατέβηκε ο ίδιος ο Κιουταχής με πολυάριθμο στρατό πεζικό, τριακόσιους ιππείς και κανόνια με την ελπίδα να καταστρέψει τους Έλληνες και να τους πνίξει στην θάλασσα. Έστησε μπροστά στους Έλληνες τα κανόνια, τα οποία εσφενδόνισαν σφοδρό κανονιοβολισμό κατά του τείχους, και τον έριξαν κάτω. Ακολούθως οι Τούρκοι διαιρέθηκαν σε δύο, οι μεν επιτέθηκαν στο οχυρό διαμέσου του πεσμένου τείχους, οι δε στους μαχητές μπροστά στο οχυρό. Οι Έλληνες την ημέρα εκείνη έδειξαν όλη την ανδρεία και γενναιοψυχία τους. Η αφοβία των Ελλήνων εξέπληξε τους εχθρούς, διότι αν και ολιγάριθμοι αναχαίτισαν πολύ μεγαλύτερο και ισχυρότερο στρατό. Ο εχθρός, αρχικά και πρώτος επιτιθέμενος βρέθηκε να πολεμάει αμυνόμενος και στις δύο μετά το μεσημέρι αναγκάστηκε να υποχωρήσει κακώς έχει και με πολλές φθορές. Από τους Έλληνες σκοτώθηκαν μόνο τρεις και είκοσι πληγώθηκαν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου