Είμαστε όλοι Τρέϊβον

τού Βασίλη Κ. Καλαμαρά
Δεν θέλω να το πιστέψω ότι στην Αμερική τού 21ου αιώνα οι μαύροι δεν έχουν τα ίδια δικαιώματα με τους λευκούς...

Εννοώ εν τη πράξει τών δικαστηρίων. Οι δυτικές δημοκρατίες ψηφίζουν νόμους, γιά να κρύβονται από πίσω τους. Στο δημόσιο χώρο άπαντες οι διαχειριστές τού πολιτικού (και εξουσιαστικού) λόγου, εμφανίζονται φανατικοί αντιρατσιστές, όμως όταν έρθει η ώρα τής τελικής ετυμηγορίας, οι δικαστικές αποφάσεις πάσχουν από ρατσισμό.

Αυτή την φορά, η αμερικανική κυβέρνηση δεν είχε να αντιμετωπίσει φοβερούς και τρομερούς ισλαμιστές, τών οποίων τα πρόσωπα «χάνονται» μέσα σε μακριές μαύρες γενειάδες. Δεν προσεύχονται στον Αλλάχ, ούτε κραδαίνουν το Κοράνιο, ούτε καταριούνται την Αμερική.

Στο δρόμο διαδήλωσαν πολίτες Αμερικανοί, ξυρισμένοι και καθωπρέπει, γυναίκες εργαζόμενες, λευκές και μαύρες, νέοι και νέες με κοντομάνικα μπλουζάκια. Χιλιάδες άνθρωποι εμφανίστηκαν διαμαρτυρόμενοι στην Τάιμς Σκουέρ της Νέας Υόρκης μετά την απόφαση σώματος ενόρκων δικαστηρίου του Σάνφορντ της Φλόριντα να απαλλάξει τον Τζορτζ Ζίμερμαν από τις κατηγορίες για τη δολοφονία του 17χρονου μαύρου Τρέιβον Μάρτιν.



Διαδηλώσεις οργανώθηκαν επίσης σε Βοστόνη, Σικάγο, Λος Αντζελες, Φιλαδέλφεια, Ουάσινγκτον, Ατλάντα, Σακραμέντο, Σαν Ντιέγκο, το Σαν Φρανσίσκο. Κι απ' ό,τι δείχνει η δυναμική τής αντίδρασης τών σκεπτόμενων το αυτονόητο πολιτών θα φθάσουν τουλάχιστον εκατό, αυτό το Σαββατοκύριακο, οι διαδηλώσεις διαμαρτυρίας έξω αυτό τα ομοσπονδιακά κτίρια

Τοσύνθημα «We are all Trayvon! The Whole Damn System is Guilty!» («Είμαστε όλοι Τρέϊβον! Όλο το καταραμένο σύστημα είναι ένοχο!») δεν είναι τίποτε άλλο, παρά μία παρατεταμένη κραυγή αγωνίας, η οποία νομιμοποιείται από μία «άνομη» απόφαση. Έτσι, η δήλωση από τον δις εκλεγμένο πρόεδρο τού αμερικανικού έθνους Μπάρακ Ομπάμα, μόλις έγινε γνωστή η δολοφονία τού Τρέϊβον Μάρτιν, είναι τουλάχιστον ανακόλουθη: «Αν είχα γιό, θα ήταν σαν το σκοτωμένο παιδί».

Να θυμίσουμε τι συνέβη τη νύχτα τής 26ης Φεβρουαρίου, οπότε διεπράχθη η δολοφονία. Ο Τζορτζ Ζίμερμαν μαζί με άλλους εθελοντές περιπολούσε την περιφραγμένη κοινότητα Σάνφορντ, όταν διαπίστωσε ότι ο Μάρτιν αποπειράθηκε να περάσει τον φράχτη και να εισέλθει στο συγκρότημα. Ακολούθησε συμπλοκή, η οποία «λύθηκε», όταν μία σφαίρα καρφώθηκε στην καρδιά τού θύματος.

Πέρασαν σαράντα τέσσερις μέρες ώσπου να συλληφθεί ο δολοφόνος. Οι εισαγγελικές αρχές τού απήγγειλαν την κατηγορία, ύστερα από τον θόρυβο που προεκλήθη από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.

Φέτος συμπληρώνονται σαράντα πέντε χρόνια από τον θάνατο τού Μάρτιν Λούθερ Κινγκ (1929-1968). Τού πάστορα και ακτιβιστή, που έδωσε φωνή στους μαύρους τής Αμερικής – ακόμη ήταν νωρίς πολύ νωρίς να διεκδικήσει τον Λευκό Οίκο, μαύρος πρόεδρος. Και μάς προκαλεί εντύπωση ότι ο Ομπάμα πέρα από την υποταγή στον αμερικανικό νόμο δεν χρωμάτισε φυλετικά τη δολοφονία, ούτε όμως και την συνέδεσε με την μνήμη τού Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Οι λευκοί καουμπόϊδες φαίνεται ότι εξακολουθούν να είναι όχι μόνον συμβολικά, αλλά και δομικά, οι «εξωκοινοβουλευτικοί» ινστρούχτορες τής καθαρότητας τής φυλής και τού χρώματος.

Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ δολοφονείται κι αυτός μέσα στη δεκαετία τού '60, μία δεκαετία που τα φαντάσματα τού σοβιετικού κινδύνου και τής κομμουνιστικής επανάστασης έχουν στοχοποιηθεί , τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο εξωτερικό τής Αμερικής. Δεν έχει επισυμβεί ακόμη η πετρελαϊκή κρίση τής δεκαετίας τού '70, αλλά όλα δείχνουν ότι επανασχεδιάζονται οι σχέσεις με τις πετρελαιοπαραγωγικές χώρες.



Η δολοφονία τού Τσε Γκεβάρα, τού Τζον και τού Ρόμπερτ Κένεντι, οι φοιτητικές εξεγέρσεις στα αμερικανικά πανεπιστήμια, ο Γαλλικός Μάης, όλα αυτά τα γεγονότα συνδέονται με μία νέα εποχή επαναχάραξης τών γεωπολιτικών συμμαχιών, αφού το μεταπολεμικό οικονομικό θαύμα, μετά από ένα μεγάλο πόλεμο, χτίστηκε στις πλάτες τών αδύναμων και τών φτωχών. Κι αυτοί είχαν κουραστεί να περιμένουν...Και εξεργέθηκαν... 'Η ακολούθησαν τον δρόμο τών όπλων και τής ένοπλης αντίστασης εντός τών πόλεων.

«Ζωή και κότα» περνούσαν οι ένορκοι

Οι ένορκοι στη δίκη του Τζορτζ Ζίμερμαν, που διήρκεσε τρεις εβδομάδες στη Φλόριντα, περνούσαν την ώρα τους μακριά από τον υπόλοιπο κόσμο, κάνοντας μανικιούρ, βλέποντας ταινίες στον κινηματογράφο και ψωνίζοντας σε εμπορικά κέντρα.

Υπό τη συνεχή επίβλεψη του γραφείου του σερίφη της κομητείας Σέμινολ, το σώμα των ενόρκων αποτελούμενο από έξι γυναίκες (πέντε λευκές και μία ισπανόφωνη), άκουγε καθημερινά τις μακροσκελείς καταθέσεις των μαρτύρων στην πολύκροτη δίκη.

Οι ένορκοι πήγαν ολοήμερη εκδρομή στην ιστορική πόλη Σεντ Όγκοστιν, όπου επισκέφθηκαν το μουσείο Ripley'sBelieveItorNot, έπαιξαν μπόουλινγκ, έκαναν τις αγορές τους στο εμπορικό κέντρο της Ντεϊτόνα Μπιτς και απόλαυσαν τα ποπ κορν τους παρακολουθώντας τις ταινίες "WorldWarZ" και "TheLoneRanger".

«Νομίζω ότι ο κόσμος πρέπει να καταλάβει ότι (οι απομονωμένοι ένορκοι) βρίσκονται σε μία 24ωρη, επτά ημέρες την εβδομάδα φυλακή. Δεν ξέρω πως αλλιώς να το περιγράψω», είπε η Μαριάν Μορς, δικαστική υπάλληλος στην κομητεία Σέμινολ, το γραφείο της οποίας στέλνει ενόρκους σε δίκες.

«Κάποια στιγμή, για να μην τρελαθούν και σπάνε ο ένας τα νεύρα του άλλου, πρέπει να τους πας κάπου και να τους προσφέρεις κάποια μορφή διασκέδασης», προσθέτει.

Οι ένορκοι διέμεναν σε μονόκλινα δωμάτια του ξενοδοχείου Μarriott τριών αστέρων, κοντά στα δικαστήρια στο Στάνφορντ της Φλόριντα.

Το κόστος για να κρατηθούν σε απομόνωση επί 22 ημέρες- και για τους τέσσερις επιλαχόντες ενόρκους που παρέμεναν το ίδιο διάστημα επίσης σε συνθήκες απομόνωσης-ανήλθε περίπου στα 33.000 δολάρια, σύμφωνα με εκτίμηση του γραφείου του σερίφη.

Το κόστος επιβάρυνε τους Αμερικανούς φορολογούμενους, περιλαμβανομένων και των 350 δολαρίων για τις μετακινήσεις των ενόρκων, παρότι οι ίδιοι ήταν υπεύθυνοι για την κάλυψη των προσωπικών τους εξόδων, όπως τα μανικιούρ, τα πεντικιούρ ή το κούρεμα. Καθημερινά λάμβαναν 30 δολάρια, είπε η Μόρς.

Η απομόνωση των ενόρκων δεν συνηθίζεται αλλά είναι κοινός τόπος σε πολύκροτες δίκες με μεγάλη κάλυψη από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.

Οι ένορκοι στη δίκη του Ζίμερμαν επιτρεπόταν να δέχονται επισκέψεις από συγγενείς και φίλους τους τα Σαββατοκύριακα, μόνο κατόπιν υπογραφής συμφωνίας ότι δεν θα συζητήσουν για την υπόθεση και δεν θα πουν τίποτα για την επίσκεψη.

Στα δωμάτια του ξενοδοχείου όπου διέμεναν δεν υπήρχαν τηλεοράσεις, ραδιόφωνα ή άλλες ηλεκτρονικές συσκευές και τους επιτρεπόταν η χρήση του κινητού τους τηλεφώνου μόνο μία φορά την ημέρα για να παίρνουν τα μηνύματα από τον τηλεφωνητή τους και να κάνουν τηλεφωνήματα παρόντος του βοηθού του σερίφη, τόνισε η Μορς.

ΥΓ. Ο ρατσισμός χτύπησε και την γειτονική Ιταλία. Η καταγωγής από τον Κονγκό γιατρός και υπουργός Μετανάστευσης Σεσίλε Κιέντζε δέχτηκε τα πυρά τού γερουσιαστή τής Λίγκας τού Βορρά Ρομπέρτο Καλντερόλι. «Οπότε τη βλέπω μού έρχεται αναγκαστικά στον νου ένας ουραγκοτάνγκος», δήλωσε! Μήπως πρέπει να ξαναδιαβάσει Δαρβίνο, για να...θυμηθεί την καταγωγή του;

(Ειδησεογραφικές πηγές: ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, ΤΑ ΝΕΑ, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, ΑΠΕ - ΑΜΠΕ)
http://www.epikaira.gr