Του Γιάννη Παντελάκη
Προχθές, διάβασα με έκπληξη πως η Ρένα Δούρου έδωσε συνέντευξη στο «Αγιορείτικο Βήμα». Σκέφτηκα πιο ψύχραιμα. Ενδεχομένως, είπα, να πρυτάνευσε η λογική πως ένα κόμμα πρέπει να εκμεταλλεύεται κάθε βήμα που έχει στη διάθεσή του για να προωθεί τις θέσεις του. Εστω και αν αυτό το βήμα είναι το «Αγιορείτικο Βήμα». Η περιέργειά μου με οδήγησε να διαβάσω τη συνέντευξη. Και μάλλον με αποζημίωσε αυτή η περιέργεια. Η Ρένα Δούρου λέει πολλά και ενδιαφέροντα για το πώς βλέπει την Εκκλησία, το Αγιον Ορος, τον ρόλο του τελευταίου. Και αν τα λέει η Ρένα Δούρου, μάλλον τα λέει και η ηγεσία του κόμματος, στενός συνεργάτης της οποίας είναι η υποψήφια περιφερειάρχης.
Αυτό που συγκράτησα από τη συνέντευξη ήταν ενός είδους «ρεαλισμός» σε σχέση με την Εκκλησία. Δεν διέκρινα αυτή την κατηγορηματική και αδιαπραγμάτευτη θέση της Αριστεράς για πλήρη διαχωρισμό της Εκκλησίας από το κράτος. «Δεν πρόκειται να προβούμε σε καμία μονομερή ενέργεια, αλλά με διάλογο να επιδιώξουμε τη συνεννόηση προς όφελος της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού» είπε σε ό,τι αφορά τον χωρισμό. Μάλιστα, είπα μέσα μου. Μάλλον πρέπει να ξεχάσουμε ότι με μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα πάψει αυτή η διαπλοκή του κράτους με τους ιεράρχες.
Ωστόσο εκεί που αναφώνησα δύο φορές «μάλιστα» ήταν όταν διάβασα τον τρόπο με τον οποίο το σημαντικό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ βλέπει τον ρόλο του Αγίου Ορους. Το μεταφέρω όπως το διάβασα: «Εκείνο που είναι σημαντικό για τον ΣΥΡΙΖΑ, και θα επιχειρήσει να διασφαλίσει, είναι να υπάρχει το περιβάλλον που θα επιτρέπει στο Αγιον Ορος να συνεχίσει να παίζει τον ρόλο του, με ηρεμία και προσήλωση στα της ψυχής, στα του πνεύματος, στα του ανθρώπου. Χωρίς πρόθεση πρόκλησης τολμώ να προσθέσω στα τελευταία: στα της εξωτερικής πολιτικής της πατρίδας μας».
Οι διαθέσεις του ΣΥΡΙΖΑ σε ό,τι αφορά τον ρόλο που πρέπει να παίζει το Αγιον Ορος «στα της ψυχής, στα του πνεύματος και στα του ανθρώπου» μάλλον δεν με αφορούν. Εκείνο το τελευταίο όμως «στα της εξωτερικής πολιτικής της πατρίδας μας» μάλλον με ξένισε λίγο. Και αναρωτήθηκα: Ενα κόμμα της Αριστεράς, το οποίο διεκδικεί την εξουσία, δίνει διαβεβαιώσεις σ’ ένα σύμπλεγμα μοναστηριών ότι θα τα βοηθήσει να παίζουν ρόλο στην εξωτερική πολιτική της χώρας; Δηλαδή, παραχωρεί (για την ακρίβεια, θα εξακολουθήσει να παραχωρεί) ένα κομμάτι της εξωτερικής πολιτικής της χώρας στους μοναχούς;
Αν αυτό εννοούσε η φίλτατη Ρένα Δούρου και αν αυτό που εννοούσε εκφράζει την ηγεσία του κόμματός της, νομίζω ότι υπάρχει ένα πρόβλημα. Εκτός και αν και αυτό το κόμμα, όπως αρκετά άλλα, δεν είχαν αντίρρηση, τα προηγούμενα χρόνια περισσότερο και τώρα λιγότερο, όταν αρχιερείς και άλλοι, ως μη όφειλαν, έπαιζαν ανάλογο ρόλο. Συνδιαμόρφωναν κομμάτια της εξωτερικής μας πολιτικής. Το όνομα Χριστόδουλος το θυμόμαστε όλοι. Οπως και τα συλλαλητήρια για το Μακεδονικό που οργάνωνε η ιεραρχία τα θυμόμαστε όλοι.
Προφανώς είναι θεμιτό για τα ελληνικά δεδομένα, ένα κόμμα εξουσίας να λειαίνει τις θέσεις του, προκειμένου να προσελκύσει όσο το δυνατόν περισσότερους ψηφοφόρους. Ετσι συμβαίνει πάντα. Αυτό που δεν έχει συμβεί ωστόσο είναι αυτή η «λείανση» να προέρχεται από ένα κόμμα με αριστερό πρόσημο. Και η αλήθεια είναι πως δεν πρόκειται για το μοναδικό σχετικό… κρούσμα. Υπάρχουν πολλά ακόμα που δείχνουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ βλέπει τώρα πια με διαφορετικό μάτι την Εκκλησία. Πιο φιλικό να το πω;
Κορυφαίο παράδειγμα είναι η εκκωφαντική σιωπή του απέναντι στην εξαίρεση των ιερέων από τα κύματα απολύσεων και διαθεσιμοτήτων δημόσιων υπαλλήλων. Οι περίπου 10.000 αμειβόμενοι από το Δημόσιο ιερείς έχουν εξαιρεθεί και από τις απολύσεις και από τις διαθεσιμότητες. Φρόντισε γι’ αυτό ο πρωθυπουργός, ο οποίος ωστόσο ποτέ δεν έκρυψε τις σχετικές του διαθέσεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ ωστόσο δεν θυμάμαι να έκανε μια μικρή ή μεγαλύτερη φασαρία για το θέμα. Θεωρεί κι αυτός πως η χώρα έχει μεγαλύτερη ανάγκη από ιερείς απ’ ό,τι καθηγητές, γιατρούς και καθαρίστριες που απολύονται ή μπαίνουν σε διαθεσιμότητα;
Εφσυν, 23 Μαρτίου 2014
http://leninreloaded.blogspot.gr/2014/03/blog-post_1084.html#more
Προχθές, διάβασα με έκπληξη πως η Ρένα Δούρου έδωσε συνέντευξη στο «Αγιορείτικο Βήμα». Σκέφτηκα πιο ψύχραιμα. Ενδεχομένως, είπα, να πρυτάνευσε η λογική πως ένα κόμμα πρέπει να εκμεταλλεύεται κάθε βήμα που έχει στη διάθεσή του για να προωθεί τις θέσεις του. Εστω και αν αυτό το βήμα είναι το «Αγιορείτικο Βήμα». Η περιέργειά μου με οδήγησε να διαβάσω τη συνέντευξη. Και μάλλον με αποζημίωσε αυτή η περιέργεια. Η Ρένα Δούρου λέει πολλά και ενδιαφέροντα για το πώς βλέπει την Εκκλησία, το Αγιον Ορος, τον ρόλο του τελευταίου. Και αν τα λέει η Ρένα Δούρου, μάλλον τα λέει και η ηγεσία του κόμματος, στενός συνεργάτης της οποίας είναι η υποψήφια περιφερειάρχης.
Αυτό που συγκράτησα από τη συνέντευξη ήταν ενός είδους «ρεαλισμός» σε σχέση με την Εκκλησία. Δεν διέκρινα αυτή την κατηγορηματική και αδιαπραγμάτευτη θέση της Αριστεράς για πλήρη διαχωρισμό της Εκκλησίας από το κράτος. «Δεν πρόκειται να προβούμε σε καμία μονομερή ενέργεια, αλλά με διάλογο να επιδιώξουμε τη συνεννόηση προς όφελος της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού» είπε σε ό,τι αφορά τον χωρισμό. Μάλιστα, είπα μέσα μου. Μάλλον πρέπει να ξεχάσουμε ότι με μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα πάψει αυτή η διαπλοκή του κράτους με τους ιεράρχες.
Ωστόσο εκεί που αναφώνησα δύο φορές «μάλιστα» ήταν όταν διάβασα τον τρόπο με τον οποίο το σημαντικό στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ βλέπει τον ρόλο του Αγίου Ορους. Το μεταφέρω όπως το διάβασα: «Εκείνο που είναι σημαντικό για τον ΣΥΡΙΖΑ, και θα επιχειρήσει να διασφαλίσει, είναι να υπάρχει το περιβάλλον που θα επιτρέπει στο Αγιον Ορος να συνεχίσει να παίζει τον ρόλο του, με ηρεμία και προσήλωση στα της ψυχής, στα του πνεύματος, στα του ανθρώπου. Χωρίς πρόθεση πρόκλησης τολμώ να προσθέσω στα τελευταία: στα της εξωτερικής πολιτικής της πατρίδας μας».
Οι διαθέσεις του ΣΥΡΙΖΑ σε ό,τι αφορά τον ρόλο που πρέπει να παίζει το Αγιον Ορος «στα της ψυχής, στα του πνεύματος και στα του ανθρώπου» μάλλον δεν με αφορούν. Εκείνο το τελευταίο όμως «στα της εξωτερικής πολιτικής της πατρίδας μας» μάλλον με ξένισε λίγο. Και αναρωτήθηκα: Ενα κόμμα της Αριστεράς, το οποίο διεκδικεί την εξουσία, δίνει διαβεβαιώσεις σ’ ένα σύμπλεγμα μοναστηριών ότι θα τα βοηθήσει να παίζουν ρόλο στην εξωτερική πολιτική της χώρας; Δηλαδή, παραχωρεί (για την ακρίβεια, θα εξακολουθήσει να παραχωρεί) ένα κομμάτι της εξωτερικής πολιτικής της χώρας στους μοναχούς;
Αν αυτό εννοούσε η φίλτατη Ρένα Δούρου και αν αυτό που εννοούσε εκφράζει την ηγεσία του κόμματός της, νομίζω ότι υπάρχει ένα πρόβλημα. Εκτός και αν και αυτό το κόμμα, όπως αρκετά άλλα, δεν είχαν αντίρρηση, τα προηγούμενα χρόνια περισσότερο και τώρα λιγότερο, όταν αρχιερείς και άλλοι, ως μη όφειλαν, έπαιζαν ανάλογο ρόλο. Συνδιαμόρφωναν κομμάτια της εξωτερικής μας πολιτικής. Το όνομα Χριστόδουλος το θυμόμαστε όλοι. Οπως και τα συλλαλητήρια για το Μακεδονικό που οργάνωνε η ιεραρχία τα θυμόμαστε όλοι.
Προφανώς είναι θεμιτό για τα ελληνικά δεδομένα, ένα κόμμα εξουσίας να λειαίνει τις θέσεις του, προκειμένου να προσελκύσει όσο το δυνατόν περισσότερους ψηφοφόρους. Ετσι συμβαίνει πάντα. Αυτό που δεν έχει συμβεί ωστόσο είναι αυτή η «λείανση» να προέρχεται από ένα κόμμα με αριστερό πρόσημο. Και η αλήθεια είναι πως δεν πρόκειται για το μοναδικό σχετικό… κρούσμα. Υπάρχουν πολλά ακόμα που δείχνουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ βλέπει τώρα πια με διαφορετικό μάτι την Εκκλησία. Πιο φιλικό να το πω;
Κορυφαίο παράδειγμα είναι η εκκωφαντική σιωπή του απέναντι στην εξαίρεση των ιερέων από τα κύματα απολύσεων και διαθεσιμοτήτων δημόσιων υπαλλήλων. Οι περίπου 10.000 αμειβόμενοι από το Δημόσιο ιερείς έχουν εξαιρεθεί και από τις απολύσεις και από τις διαθεσιμότητες. Φρόντισε γι’ αυτό ο πρωθυπουργός, ο οποίος ωστόσο ποτέ δεν έκρυψε τις σχετικές του διαθέσεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ ωστόσο δεν θυμάμαι να έκανε μια μικρή ή μεγαλύτερη φασαρία για το θέμα. Θεωρεί κι αυτός πως η χώρα έχει μεγαλύτερη ανάγκη από ιερείς απ’ ό,τι καθηγητές, γιατρούς και καθαρίστριες που απολύονται ή μπαίνουν σε διαθεσιμότητα;
Εφσυν, 23 Μαρτίου 2014
http://leninreloaded.blogspot.gr/2014/03/blog-post_1084.html#more
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου