Του Γιώργου Μητραλιά
«Εργαζόμαστε για να δούμε τον Σάντερς να κερδίζει το χρίσμα του Δημοκρατικού Κόμματος. Όμως, δεν κάνουμε μόνον αυτό. Πηγαίνουμε πιο πέρα οικοδομώντας ένα κίνημα δημοκρατίας σε αυτή τη χώρα». Η δήλωση είναι σαφής και ανήκει στον Larry Cohen, πρώην πρόεδρο του Συνδικάτου (600.000 μέλη) Communications Workers of America, του μεγαλύτερου συνδικάτου εργαζομένων στις επικοινωνίες και στα ΜΜΕ των ΗΠΑ, που είναι ταυτόχρονα και (επίσημος) «Κύριος Σύμβουλος» στην υπό εξέλιξη προεκλογική εκστρατεία του Μπέρνι Σάντερς. Ακόμα μεγαλύτερη σημασία έχει όμως το γεγονός ότι με αυτή τη δήλωση άνοιξε η συγκέντρωση συνδικαλιστών –και όχι μόνο- που οργανώθηκε την 1ης Απριλίου στο Σικάγο από το συνδικαλιστικό δίκτυο Labor for Bernie (1) που αριθμεί ήδη 12.000 μέλη, μεταξύ των οποίων 5 μεγάλα εθνικά συνδικάτα και 90 τοπικές συνδικαλιστικές ενώσεις!
Η πρωταπριλιάτικη συνδικαλιστική συνάντηση του Σικάγου δεν έκρυψε ποτέ ότι, πέρα από τη συμβολή της στην καμπάνια του Μπέρνι Σάντερς, στόχος της είναι η δημιουργία ενός ανεξάρτητου εργατικού κινήματος που θα αναζωογονήσει ή ακόμα και θα επανιδρύσει το βορειοαμερικανικό συνδικαλιστικό κίνημα πάνω σε ταξικές βάσεις! Ενδεικτική του πολιτικού και κοινωνικού προσανατολισμού της είναι μάλιστα η πρόταση που έγινε για τις «πέντε αρχές» γύρω από τις οποίες πρέπει να οικοδομηθεί αυτή «η νέα δύναμη για μια δημοκρατική οικονομία». Αυτές είναι:
· η πάλη ενάντια στην οικονομική ανισότητα
· η αντίθεση στην οικονομία του διαρκούς πολέμου και της στρατιωτικοποιημένης εξωτερικής πολιτικής
· η πάλη ενάντια στη παγκόσμια κλιματική αλλαγή
· η υπεράσπιση του δικαιώματος να οργανώνεις με το εργατικό κίνημα να παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στην προώθηση των συμφερόντων της εργατικής τάξης
Αξίζει να αναφερθεί ότι μεταξύ των άλλων –ενδιάμεσων- στόχων του, το δίκτυο Labor for Bernie όρισε την συν-διοργάνωση, από κοινού με άλλες μαζικές κοινωνικές οργανώσεις κινήματα, στις 17 Ιουνίου στο Σικάγο, μιας μεγάλης Λαϊκής Συνέλευσης (People’s Assembly), ενώ o εισηγητής Larry Cohen ανήγγειλε ότι η τελική μάχη στο Συνέδριο του Δημοκρατικού Κόμματος που θα ορίσει τον υποψήφιό του για τις προεδρικές εκλογές τον προσεχή Ιούλιο, θα γίνει τόσο μέσα όσο και έξω από αυτό καθώς το Συνέδριο θα «περικυκλωθεί» από το μέγιστο δυνατό αριθμό υποστηρικτών του Σάντερς!
Η σημασία όχι πλέον της πρόθεσης αλλά μάλλον της απόφασης να μετατραπεί η προεκλογική εκστρατεία του «σοσιαλιστή» γερουσιαστή από το Βερμόντ σε διαδικασία οικοδόμησης ενός μαζικού ανεξάρτητου και δη εργατικού κινήματος είναι προφανής. Πρόκειται για ένα γεγονός τεράστιας ιστορικής σημασίας. Όμως, δεν πρόκειται μόνο για αυτό. Ανάλογες διαδικασίες οικοδόμησης ανεξάρτητου μαζικού κινήματος ή ακόμα και… κόμματος πληθαίνουν εσχάτως και σε άλλους κοινωνικούς χώρους μεταξύ των υποστηρικτών του Μπέρνι Σάντερς. Όπως για παράδειγμα, η πρωτοβουλία του δικτύου των Berniecrats (2) να ξεκινήσουν μια διαδικασία δημιουργίας ενός τεράστιου ιστού ανεξάρτητων εναλλακτικών υποψηφίων σε όλες τις εκλογές (από τον τοπικό σερίφη μέχρι τον γερουσιαστή!), που ενστερνίζονται και υπερασπίζονται δημόσια το ριζοσπαστικό πρόγραμμα του Μπέρνι Σάντερς. Αυτή η διαδικασία που φαίνεται ότι έχει ήδη προχωρήσει θεαματικά, έρχεται φυσικά σε ανοικτή σύγκρουση με τον παραδοσιακό αμερικανικό δικομματισμό –και πιο άμεσα με το Δημοκρατικό κόμμα- καθώς η δυναμική της σπρώχνει προς τη δημιουργία ενός.. τρίτου κόμματος που θα κατεβάζει τους δικούς του υποψηφίους για όλα τα δημόσια αξιώματα σε όλη τη χώρα!...
Με δεδομένο λοιπόν ότι αυτή η πορεία προς τη δημιουργία του μαζικού ανεξάρτητου ριζοσπαστικού κινήματος συνδυάζεται πια με την αλυσίδα των σαρωτικών νικών του (3) και την εκτόξευση στα ύψη της δημοτικότητας ενός Μπέρνι Σάντερς που ξεσηκώνει τεράστια πλήθη και απειλεί τώρα άμεσα την εκλεκτή του μεγάλου κεφαλαίου, δεν μπορεί να εκπλήξει ούτε η έκδηλη –στα όρια του πανικού- ανησυχία του αμερικανικού κατεστημένου, ούτε ο πρωτοφανής εκνευρισμός της Χίλαρι, που συμβάλει στην απότομη εκτράχυνση της αντιπαράθεσής της με τον Μπ. Σάντερς.
Όλα αυτά σημαίνουν όμως παραπέρα οργή των εκατομμυρίων υποστηρικτών του Σάντερς, παραπέρα επιτάχυνση του απεγκλωβισμού τους από τον δικομματισμό, και φυσικά, παραπέρα ριζοσπαστικοποίησή τους, με αποτέλεσμα να ξεφτίζουν σε χρόνο ρεκόρ οι παραδοσιακές διαταξικές «συναινέσεις» και οι λίγο ή πολύ διάσημοι «προοδευτικοί» εκφραστές τους. Ιδού λοιπόν γιατί ο γνωστός στη χώρα μας ως υποστηρικτής των δικαίων της νομπελίστας οικονομολόγος Πωλ Κρούγκμαν είναι στις ΗΠΑ ένας από τους κύριους πολέμιους του Σάντερς και υποστηρικτές της Κλίντον, με επιχειρήματα μάλιστα που ελάχιστα απέχουν από εκείνα των πιστωτών της Ελλάδας. Και ιδού επίσης γιατί τα κατεξοχήν φιλελεύθερα ΜΜΕ των ΗΠΑ, που είναι οι Τάϊμς της Νέας Υόρκης, η Ουάσινγκτων Πόστ ή το CNN εγκαταλείπουν τον συνήθη καθωσπρεπισμό τους και χρησιμοποιούν όλα τα μέσα, ακόμα και τα πιο άθλια, για να χτυπήσουν την θανάσιμη απειλή που ονομάζεται Μπέρνι Σάντερς.
Απέναντι σε αυτές τις αμερικανικές εξελίξεις, που δεν διστάζουμε να χαρακτηρίσουμε«κοσμοϊστορικές», θα περίμενε κανείς ότι σύσσωμη η διεθνής αριστερά θα πανηγύριζε και θα είχε κινητοποιηθεί για να εκφράσει την έμπρακτη αλληλεγγύη και υποστήριξή της. Όμως, δυστυχώς δεν συμβαίνει απολύτως τίποτα! Με ελάχιστες εξαιρέσεις, που δεν είναι τυχαίο ότι απαντώνται σε αυτή τη Λατινική Αμερική που έχει βιώσει στο πετσί τι εστί αμερικανικός ιμπεριαλισμός, η διεθνής αριστερά περί άλλων τυρβάζει ή μάλλον δεν τυρβάζει τίποτα. Και για να εξηγούμεθα: Όσο σημαντικό και ελπιδοφόρο κι αν είναι –και όντως είναι- το μεγάλο και ριζοσπαστικό κίνημα νεολαίας και εργαζομένων που αναπτύσσεται αυτές τις μέρες στη Γαλλία, όσο και αν είναι μπροστά και όχι πίσω μας η μεγάλη και τόσο ελπιδοφόρα κρίση με εστία την όλο και πιο ριζοσπαστική Καταλονία, τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με τη σημασία, την άμεση και κυρίως την μακροπρόθεσμη, των γεγονότων που διαδραματίζονται αυτό τον καιρό στη καρδιά της παγκόσμιας υπερδύναμης. Γεγονότων που, όπως ήδη γράφαμε πριν από ένα μήνα, μπορούν να αλλάξουν τον ρου της ιστορίας! (4)
Το συμπέρασμά μας είναι κατηγορηματικό: η διεθνής, και φυσικά η ελληνική, αριστερά έχει σήμερα καθήκον και υποχρέωση να ενδιαφερθεί, να κινητοποιηθεί, και να υποστηρίξει έμπρακτα και με όλες τις –ισχνές- δυνάμεις της το μαζικό ριζοσπαστικό κίνημα που είναι υπό διαμόρφωση στις Ηνωμένες Πολιτείες. Τόσο επειδή αυτό ενσαρκώνει τη μεγαλύτερη υπαρκτή ελπίδα στους χαλεπούς για τους από κάτω, την ανθρωπότητα και τον πλανήτη καιρούς μας, όσο και επειδή έχει πολλά να διδαχτεί από αυτό. Όσο για τον καθένα από εμάς, για τον –όχι άδικα- καταπτοημένο και αποθαρρυμένο αριστερό, νεολαίο και εργαζόμενο που συχνά παλεύει με την κατάθλιψη, τολμάμε μια συμβουλή: ακόμα και τα φτωχά αγγλικούλια μας, επιτρέπουν να γνωρίσουμε αυτή την «άλλη» Αμερική και ταυτόχρονα να διαμορφώσουμε τη δικιά μας γνώμη για τα γεγονότα που έχουν αρχίσει να φέρνουν τα πάνω κάτω όχι στην περιφέρεια αλλά στη καρδιά του ιμπεριαλιστικού τέρατος της εποχής μας. Και όλα αυτά συνδυάζοντας το τερπνόν μετά του ωφελίμου καθώς εδώ στη γκρίζα Ευρώπη του 21ου αιώνα, μας έχουν λείψει τρομερά εικόνες σαν κι αυτή μιας αμερικανικής νεολαίας που κινητοποιείται κατά δεκάδες και εκατοντάδες χιλιάδες καθώς εμπνέεται και ενθουσιάζεται από το ριζοσπαστικό λόγο ενός ηλικιωμένου «σοσιαλιστή» εφήβου που δεν φοβήθηκε να τα βάλει –ουσιαστικά μόνος του!- με το παντοδύναμο κατεστημένο της χώρας του.
Συμβάλλοντας λοιπόν στην προσπάθεια να γνωρίσουμε καλύτερα τα τεκταινόμενα στις ΗΠΑ, κλείνουμε αυτό το άρθρο με το τρίλεπτο βίντεο της τόσο προφητικής καταγγελίας της συνθήκης ελευθέρου εμπορίου ΗΠΑ-Παναμά, που έκανε ο Μπέρνι Σάντερς στη διάρκεια της διαδικασίας κύρωσής της στην αμερικανική Γερουσία το 2011. Εντυπωσιάζει αν και δεν είναι διόλου τυχαίο το γεγονός ότι ο Μπέρνι αποκάλυψε το γιατί αυτής της παράξενης συμφωνίας του ιμπεριαλιστικού γίγαντα με τον μικροσκοπικό Παναμά, ενώ πρόβλεψε με μαθηματική ακρίβεια τις συνέπειές της που έγιναν παγκοσμίως γνωστές αυτές τις μέρες προκαλώντας το μεγαλύτερο σκάνδαλο της εποχής μας. Η μετάφραση και οι ελληνικοί υπότιτλοι οφείλονται στον Φίλιππο Φιλιππίδη. Δείτε και ακούστε τον Μπέρνι… και όσοι πιστοί προσέλθετε…
3. Ο Μπέρνι Σάντερς μπόρεσε μέσα σε δέκα μήνες να πετύχει ένα «θαύμα», να καλύψει τη διαφορά των 50 ή ακόμα και 60 ποσοστιαίων μονάδων που τον χώριζαν από την Χίλαρι Κλίντον, με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις να τον δίνουν μάλιστα να προηγείται κατά 2% ή 3%! Οι τελευταίες μεγάλες εκλογικές επιτυχίες του οφείλονται στο ότι μείωσε ή και ανάτρεψε τη δεδομένη συντριπτική υπεροχή της Χίλαρι στα εκλογικά σώματα των Latinos (όπου ήδη προηγείται αυτός), στις μεγάλες ηλικίες και στους Αφροαμερικανούς, ενώ διεύρυνε ακόμα περισσότερο τη δικιά του μεγάλη υπεροχή στη νεολαία (75%-85%) και στις ηλικίες κάτω των 50 ετών, στους εργαζόμενους, στους «ανεξάρτητους» και στους «φιλελεύθερους Δημοκρατικούς». Πληθαίνουν οι ενδείξεις και οι δημοσκοπήσεις που δείχνουν ότι δεν είναι πια διόλου απίθανο για τον Μπέρνι Σάντερς να κερδίσει ακόμα και το προπύργιο της Κλίντον, τη Νέα Υόρκη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου