Του Ζαχαρία Λουδάρου
Η παγκόσμια κοινότητα είναι αντιμέτωπη με τη μεγαλύτερη «ανθρωπιστική καταστροφή» από το 1945 οπότε ιδρύθηκε ο ΟΗΕ. Αυτή είναι η επείγουσα προειδοποίηση που έκανε ο επικεφαλής ανθρωπιστικών υποθέσεων του οργανισμού Στίβεν Ο’ Μπράιαν, αναφερόμενος στον λιμό που απειλεί 20 εκατομμύρια ανθρώπους στην Υεμένη, τη Σομαλία, το Νότιο Σουδάν και τη Νιγηρία.
Ο Ο’ Μπράιαν δήλωσε μόλις προχθές (Παρασκευή) στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ ότι «χωρίς συντονισμένες και κοινές παγκόσμιες προσπάθειες, οι άνθρωποι απλώς θα πεθάνουν από την πείνα» και «πολλοί περισσότεροι θα υποφέρουν και θα πεθάνουν από τις ασθένειες».
«Είμαστε σε μια κρίσιμη καμπή της ιστορίας» τόνισε. «Ήδη στην αρχή του έτους είμαστε αντιμέτωποι με τη μεγαλύτερη ανθρωπιστική κρίση από την ίδρυση του ΟΗΕ… Για να είμαι ακριβής χρειαζόμαστε 4,4 δισεκατομμύρια δολάρια ως τον Ιούλιο», υπογράμμισε ο Ο’ Μπράιαν.
Γι άλλη μια φορά πληρώνουν το τίμημα αυτοί των οποίων η ζωή φαίνεται να μην έχει καμιά απολύτως αξία. Για αυτό και η ζωή τους δεν αξίζει. Μόνον κοστίζει. Οπότε για μόλις 4,4 δισεκατομμύρια δολάρια κινδυνεύουν να χαθούν βασανιστικά 20.000.000 ανθρώπινες ψυχές, όταν μόνον η συνολική καθαρή αξία των δισεκατομμυριούχων της λίστας Forbes του 2016 είναι 6,48 τρισεκατομμύρια δολάρια!
Για τους τελευταίους τρεις αιώνες υπήρξε εύλογο να τάσσεται κανείς υπέρ της προόδου καθώς μάλιστα η οικονομική ανάπτυξη και οι τεχνολογικές καινοτομίες συμπαρέσυραν και άλλους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας, επιτυγχάνοντας έτσι την εξέλιξη σε ζητήματα δημοκρατίας, θεσμών, εκπαίδευσης, δικαιωμάτων, ηθικών αντιλήψεων, κοκ. Τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τον δυτικό κόσμο.
Αυτή ήταν πάντα μια «μικρή ενοχλητική λεπτομέρεια», που δεν είχε άλλο τρόπο από την υποκρισία, για να τη διαχειριστεί η «χριστιανική συνείδηση» της Δύσης. Άλλωστε πάντα έφταιγαν «αυτοί».
Φθάσαμε τώρα στον 21ο αιώνα και σήμερα που μιλάμε 20.000.000 άνθρωποι απειλούνται άμεσα με θάνατο, χωρίς να ιδρώνει ιδιαίτερα το αυτί κανενός, αν και μιλάμε για ένα πραγματικό ολοκαύτωμα. Αυτό το αδιάφορο σήκωμα των ώμων συνιστά και την αδιάψευστη απόδειξη βαθιάς ηθικής φθοράς και πολιτισμικής παρακμής.
Όμως η σκληρή και βίαιη αυτή αδιαφορία, που επιδεικνύεται, είναι όρος της «αέναης προόδου» καθώς την ιστορία πλέον την καθοδηγεί το άτομο. Το κυρίαρχο πρόσταγμα είναι το «Εγώ να’ μαι καλά κι ο υπόλοιπος κόσμος να πάει να πνιγεί». Αλλά έτσι η απαξίωση της ανθρώπινης ζωής γίνεται μεταδοτική σαν επικίνδυνος ιός. Και προφανώς δεν μένει μόνο στον «τρίτο κόσμο» αλλά εξαπλώνεται ως νεο-βαρβαρισμός σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Ενόσω όλο και πιο απεγνωσμένα γυρεύουμε να λατρέψουμε τον εαυτό μας και να αυτοαναγορευτούμε ως οι πιο γνήσιοι εκφραστές του «ή εγώ ή κανείς», η πλάστιγγα της ιστορικής εξέλιξης γέρνει προς την πλευρά του «κανείς». Κι αυτό δεν είναι μεταφυσική παραδοξότητα αλλά ιστορική αναγκαιότητα. Η ιστορία είναι σε τελική ανάλυση η κρίση της ιστορίας, όπως λέει και ο Χέγκελ.
Συνεπώς αυτή η μεταμοντέρνα ειδωλολατρία του «Εγώ» καθιστά εξαιρετικά πιθανό το ενδεχόμενο το σενάριο της αέναης προόδου, πάνω στο οποίο βασίστηκε ο σύγχρονος δυτικός πολιτισμός, να μην έχει καθόλου “happy end”. Κι ενώ οι υπέρμαχοι της προόδου ανά τον κόσμο ονειρεύονται το «νέο Διαφωτισμό», όπως τον υπόσχονται η επιστήμη και η τεχνολογία, τελικά στην επόμενη «στροφή» να περιμένουν οι νέοι «Σκοτεινοί Χρόνοι».
Γι αυτό και θέλω να ελπίζω πως η προειδοποίηση του ΟΗΕ θα λειτουργήσει αφυπνιστικά έστω και την τελευταία στιγμή. Γιατί μόνο μία είναι η σωστή απάντηση. Η αξία της ζωής καθενός αυτών των 20.000.000 συνανθρώπων μας είναι ανεκτίμητη. Ακριβώς όσο και η δική μας ζωή, η ζωή του καθενός μας. Κάθε άλλη λάθος απάντηση, αργά ή γρήγορα θα τη βρούμε μπροστά μας.
Πηγή: eleutheriellada
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου