Στα 1892 τα 5 εργοστάσια υφαντουργίας των αδερφών Ρετσίνα στον Πειραιά όπου απασχολούνταν περίπου 2.000 εργάτες και εργάτριες εξελίχτηκαν στη σημαντικότερη υφαντουργία...
Επιμέλεια: Ευαγγελία Σμυρναίου
Στα 1892 τα 5 εργοστάσια υφαντουργίας των αδερφών Ρετσίνα στον Πειραιά όπου απασχολούνταν περίπου 2.000 εργάτες και εργάτριες εξελίχτηκαν στη σημαντικότερη υφαντουργία βαμβακερών υφασμάτων των Βαλκανίων. Ακριβώς τότε, αυτή η πιο εύρωστη βιομηχανία του Πειραιά αποφάσισε να μειώσει την αμοιβή που κατέβαλε στις εργάτριες από 80 σε 65 λεπτά το τόπι υφάσματος. Οι υφάντριες αμύνθηκαν αυθόρμητα στην προσπάθεια του εργοδότη τους να τους μειώσει κατά 20% περίπου το ποσό της μικρής τους αμοιβής, που ακόμα και ολόκληρη δεν επαρκούσε για τη συντήρησή τους. Και τότε, εξήντα ή και περισσότερες ίσως εργάτριες του δεύτερου εργοστασίου της επιχείρησης αρνήθηκαν να δουλέψουν και διασχίζοντας σε πορεία τους δρόμους του Πειραιά περπάτησαν ώς την έδρα της διεύθυνσης του εργοστασίου με σκοπό να διαμαρτυρηθούν.
Η απεργία των εργατριών του Ρετσίνα όχι μόνο αναφέρεται από την «Εφημερίδα των Κυριών», το φεμινιστικό περιοδικό που εξέδιδε από τα 1887 η Καλλιρρόη Παρρέν, αλλά η συντάκτρια της είδησης και προφανώς η ίδια η εκδότρια, που είχε την ευθύνη για κάθε άρθρο που δεν υπογράφεται, υπερασπίστηκε τις απεργούς.
Η εφημερίδα αναφερόταν σε 60 γυναίκες, όχι σε «κοράσια». «Φρονούμεν ότι έδει να αυξηθή το ημερομίσθιον των πτωχών εργατίδων αίτινες δι' όλης της ημέρας εργαζόμεναι μόλις πορίζονται τον επιούσιον άρτον πλουτίζοντες ολονέν διά του ιδρώτος αυτών τα βαλάντια των εργοστασιαρχών».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου