Ένα παλιότερο περιστατικό: Το καλοκαίρι του 2008 ένας συνομιλητής του Αλέξη Τσίπρα, πρωθυπουργού τότε, του είπε: «Ο Καραμανλής έχασε γιατί απάντησε λάθος σε μια ερώτηση στη ΔΕΘ, εσύ θα χάσεις γιατί ανέχεσαι υπουργό να διαφωνεί δημόσια με τον Πρωθυπουργό και να παραμένει υπουργός».
Το θυμήθηκαν όσοι είδαν τον Αντώνη Σαμαρά να προκαλεί ευθέως τον Κυριάκο Μητσοτάκη στο συνέδριο της ΝΔ και αυτός να κάνει πως δεν άκουσε. Ή δεν κατάλαβε ότι ήταν το σημαντικότερο γεγονός του συνεδρίου του– και ανατίναξε τη φιέστα του προτού ανατινάξει και τη κυβέρνησή του…
Για τον Καραμανλή και τον Τσίπρα ξέρουμε πώς εξελίχθηκαν τα πράγματα. Για τον Μητσοτάκη όμως είναι χειρότερα: πάνω από το Μέγαρο Μαξίμου πλανάται το φάνταγμα του 1993. Όταν ο Αντώνης Σαμαράς «βουρλισμένος», δεν δίστασε να ανατρέψει την εκλεγμένη κυβέρνηση της χώρας.
Ήταν πράξη πολιτικής ανωμαλίας, αλλά δεν στιγματίσθηκε γιατί ο Κώστας Μητσοτάκης είχε προλάβει ήδη να γίνει αντιπαθής στην κοινωνία -και μάλλον ανακουφίστηκε με την ύπουλη εκδίωξη του. Βοήθησε και το μιντιακό σύστημα της εποχής, αλλά και το ΠΑΣΟΚ που είχε πάρει τα πάνω του μετά την περιπέτεια του 1989-90.
Τώρα ο Σαμαράς επιστρέφει. Όχι με ενδιάμεσους, με δημοσιεύματα και διαδόσεις. Ο ίδιος πήρε το λόγο στη συνέδριο της ΝΔ. Με ένα αντιευρωπαϊκό ντελίριο, με μισαλλοδοξία και εθνικιστικό παροξυσμό υπερασπίσθηκε το παρελθόν του και απείλησε τον Μητσοτάκη προσωπικά, βάζοντας του τον πήχη στα δικά του μέτρα σε δυο κρίσιμα θέματα: το Μεταναστευτικό και τη Συμφωνία των Πρεσπών.
Ευθέως δεν δέχεται την κυβερνητική πολιτική και εμμέσως του έδωσε προθεσμία « να αποδεσμευτεί» από τις Πρέσπες, ενώ για τους «λαθρομετανάστες» θέλει άμεση αλλαγή πολιτικής. Κι αυτός είναι της «ανδρικής σχολής»- το εννοεί.
Όχι θεωρητικά, αλλά στην πράξη. Γιατί τα θέματα αυτά για τον ίδιο είναι θέματα υψίστης σημασίας, για τα οποία μπορεί να κάνει ό,τι και το 1993. Το είπε καθαρά στο συνέδριο: «Συνεχίζω μια μάχη που -το ξέρω- έχει τη μεγάλη αξία της»- υπονοώντας ότι ο Μητσοτάκης την εγκατέλειψε.
Νυν υπέρ πάντων ο αγών. Ο Παύλος Μελάς και ο Μεγαλέξανδρος μέσα του μίλησαν. «Καμιά θυσία δεν είναι μεγάλη για την πατρίδα» Προφανώς ούτε η θυσία του Κυριάκου.
Ακολούθησαν δυο τρομακτικές εικόνες:
Πρώτη: οι «συμμαχητές» του στην αίθουσα του συνεδρίου ήταν περισσότεροι από όσους φαντάζονταν όσοι πιστεύουν ότι στο σύστημα Μητσοτάκη έχει θέσει υπό έλεγχο το κόμμα. Και χειροκροτούσαν κάθε ακροδεξιά κορώνα- ενώπιον τον Μητσοτάκη.
Δεύτερη: ο Πρωθυπουργός δεν διανοήθηκε να σηκώσει το γάντι και να απαντήσει στην πρόσκληση. Ίσως γιατί ο Σαμαράς είναι ο τελευταίος με τον οποίο μπορεί να έλθει σε σύγκρουση. Τους συνδέουν ήδη πολλά.
«Εγώ τον έκανα πρόεδρο»
Έσπευσε να γίνει υπουργός του ανθρώπου που έριξε τον πατέρα του και ο Κώστας Μητσοτάκης του είχε προσάψει βαριές κατηγόριες και δεν του έδινε το χέρι του.
Το 2015 το σύστημα Σαμαρά διέκοψε τις αρχαιρεσίες που θα αναδείκνυαν νικητή τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη, «ρίχνοντας» το ηλεκτρονικό σύστημα, στα να μπορέσει ο Κυριάκος να οργανωθεί.
Ο Σαμαράς τον στήριξε με κάθε τρόπο στην επαναληπτική εκλογή για την ηγεσία της ΝΔ, του έστησε ως «λαγό» τον Γεωργιάδη και τον επέβαλε στη συνέχεια ως αντιπρόεδρο, μαζί με τον Βορίδη κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο.
«Εγώ τον έκανα πρόεδρο» έλεγε και τον «προστάτευε» ως συνεχιστή του που θα τον «δικαιώσει» - έχοντας κατά νου να τον κάνει παρένθεση. Και βέβαια τον οδήγησε στα συλλαλητήρια και την αλλαγή της προσωπικής του θέσης στο Μακεδονικό.
Η πρώτη ρήξη έγινε όταν ο Σαμαράς αξίωσε να συμπεριλάβει στις προγραμματικές δηλώσεις αναφορά στη «σκευωρία» της Novartis και ο Μητσοτάκης αρνήθηκε, όπως προηγούμενος και ο Κ. Τσιάρας.
Ότι ο Πρωθυπουργός ζήτησε στη Βουλή από τον Τσίπρα να «ζητήσει συγγνώμη από τον Πικραμένο», αφήνοντας έξω τον Σαμαρά, τον έκανε έξαλλο.
Η ρήξη ολοκληρώθηκε όταν ο Μητσοτάκης- τρομαγμένος από την αντίδραση των Ευρωπαίων όταν έκανε νύξη- δεν τον έστειλε επίτροπο, ενώ υπήρχε «ντηλ», καθώς λέγεται. Αντίθετα πρότεινε τον μόνο οπαδό των Πρεσπών από τη ΝΔ. Στη συνέχεια για τους ίδιους λόγους του ξεκαθάρισε ότι δεν προτίθεται να τον προτείνει για πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Απασφάλισε
Μετά από αυτά ο Σαμαράς απασφάλισε και το πρώτο δείγμα των προθέσεών του το κατέθεσε ο ίδιος στο συνέδριο. Όπως το 1993 είχε βάλει όρο στον τότε Μητσοτάκη για το Μακεδονικό, έτσι και τώρα βάζει τον ίδιο όρο στον σημερινό Μητσοτάκη, προσθέτοντας και το Μεταναστευτικό.
Και αυτή τη φορά το ερώτημα είναι πόσοι βουλευτές τον ακολουθούν. Είναι 20-25 που λένε οι δικοί του, ή μόνο 4-5, όπως λένε άλλοι; Οπως ερώτημα είναι αν θα ιδρύσει κόμμα- τύπου Ορμπάν, Σαλβίνι, ή Κούρτς.
Η πολιτική βάση τη ανατροπής υπάρχει ήδη: η σωτηρία της πατρίδας. Αλλά ο Πρωθυπουργός σιώπησε- προφανώς βλέποντας αυτό που έρχεται.
Ίσως είχε πληροφορηθεί το κλίμα που υπήρχε σε μια «συγκέντρωση φίλων» που έκανε την προηγουμένη ο Σαμαράς για να γιορτάσει τη ……νίκη του επί της Ντόρας Μπακογιάννη. Στις 29 Νοεμβρίου του 2011-ημέρα στην οποία παραδόξως ο Μητσοτάκης όρισε το συνέδριο.
Σε μια καφετέρια στη Συγγρού ανάμεσα σε 150 στελέχη του, σκοπίμως χωρίς την παρουσία βουλευτών– ο πρώην Πρωθυπουργός έδειχνε αποφασισμένος να τραβήξει το σκοινί και όπως είπε σε κάποιους από τους συνδαιτυμόνες του: «Ελπίζω να μην με αντικρούσει».
Ένας από τους παρόντες είπε σε μια κατ’ ιδίαν εξομολόγηση: «Αυτός είναι αποφασισμένος να ξεπαστρέψει το Μητσοτακέικο».
Πράγματι αν δει κανείς τα γεγονότα ο Μεσσήνιος πολιτικός δείχνει να έχει κάνει σκοπό της ζωής του να καταστρέψει την οικογένεια Μητσοτάκη.
Άρχισε με τον πατέρα, τον οποίο ανέτρεψε εν ψυχρώ. Συνέχισε με την Ντόρα Μπακογιάννη την οποία διέγραψε, απέκλεισε από τις κυβερνήσεις του- παρότι ήταν η δικαιωμένη στο Μνημόνιο- και δεν την έστειλε επίτροπο παρότι υπήρχε συμφωνία.
Και τώρα βάζει μπροστά την πρόωρη καταστροφή του Κυριάκου.
Οι ιστορικοί του μέλλοντος και οι ψυχολόγοι του παρόντος, έχουν πολλή δουλειά…
Πηγή: anoixtoparathyro.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου