«Μιλάω εξ’ ονόματος όλων των παιδιών του κόσμου
που δεν έχουν ούτε ένα κομμάτι ψωμί. Μιλάω εξ’ ονόματος των αρρώστων που δεν έχουν φάρμακα…. Μιλάω εκ μέρους όλων εκείνων που κάποιοι τους στέρησαν το δικαίωμα στη ζωή και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.»
-|> Φιντέλ Κάστρο
Αυτή ήταν η εντολή του λαού της επαναστατημένης σοσιαλιστικής πλέον Κούβας και ισχύει έμπρακτα, στο ακέραιο μέχρι και σήμερα.
Οι Κουβανοί γιατροί στην Αγκόλα.. Μοζαμβίκη.. στη Βενεζουέλα… στη Βραζιλία.. στην Ιταλία σήμερα, παντού, όπου οι λαοί υποφέρουν, πεινούν χτυπιούνται από τους λιμούς και τις επιδημίες…
Η Κούβα!
Ναι, η Κούβα των επαναστατών, του Φιντέλ και του Τσε, είναι παντού, με τον άνθρωπο σημαία.
Αυτή είναι η αλήθεια και πραγματώνεται και σήμερα, γιατί τα θεμέλια της τέθηκαν πριν 70 χρόνια, με απλά λόγια, αλλά με πίστη στα ανώτερα ιδανικά των ανθρώπων της εργασίας.
Σαν άπιαστο όνειρο ακούγεται η ομιλία του Φιντέλ Κάστρο τον Οκτώβριο του 1979 από το βήμα της γενικής συνέλευσης του ΟΗΕ που εκφώνησε μία από τις σημαντικότερες ομιλίες που ακούστηκαν ποτέ στην συγκεκριμένη αίθουσα.
Εκείνη την εποχή η Κούβα προεδρεύει του «Κινήματος των αδεσμεύτων χωρών» και ο Φιντέλ Κάστρο θα εκφωνήσει αυτή την ομιλία του με την ιδιότητα του προεδρεύοντος του Κινήματος και όχι απλά σαν ο Πρόεδρος της Κούβας.
Γιατί; οι λαοί κάποιων χωρών πρέπει να είναι ξυπόλητοι, έτσι ώστε άλλοι να ταξιδεύουν σε πολυτελή αυτοκίνητα;
Γιατί; μερικοί πρέπει να ζουν 35 μόνο χρόνια, ώστε άλλοι να ξεπερνάνε τα 70;
Γιατί; μερικοί πρέπει να είναι εξαθλιωμένοι, έτσι ώστε κάποιοι να κολυμπάνε στο χρήμα;
Μιλώ εξ ονόματος παιδιών που στον κόσμο δεν έχουν κομμάτι ψωμιού.
Μιλώ εξ ονόματος των ασθενών που δεν έχουν φάρμακο, μιλάω εξ ονόματος όσων έχουν στερηθεί το δικαίωμα στη ζωή και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Με αφορμή την βοήθεια που προσφέρει στην καταπολέμηση της πανδημίας, η μικρή και επί δεκαετίες αποκλεισμένη από όλους Κούβα, παραθέτουμε κάποια αποσπάσματα.
Να σημειωθεί εδώ ότι την βοήθειά αυτή την προσφέρει ακόμη και σε αυτούς που συμμετέχουν ενεργά στον αποκλεισμό της (Βρετανούς, Ιταλούς κλπ Νατοϊκούς). Οι αριθμοί μιλάνε από μόνοι τους.
Σε 10 ημέρες η Κούβα έστειλε ιατρικές αποστολές σε 12 χώρες με τον αριθμό των γιατρών να φτάνει τους 520.
Σε αυτό το κομμάτι ο Κάστρο κάνει αναφορά στα δικαιώματα της ανθρωπότητας
«…. Γίνεται συχνά λόγος για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, αλλά είναι εξίσου σημαντικό να ακουστούν και τα Δικαιώματα της Ανθρωπότητας.»
-|> Αναφέρει συγκεκριμένα …
«Γιατί κάποιοι άνθρωποι εξαναγκάστηκαν να περπατούν ξυπόλητοι για να μπορούν κάποιοι άλλοι να μετακινούνται με πολυτελή αυτοκίνητα; Γιατί κάποιοι άνθρωποι να ζουν μόνο μέχρι τα 35 τους χρόνια, για να μπορούν κάποιοι άλλοι να ζουν μέχρι τα 70; Γιατί κάποιοι άνθρωποι να είναι απελπιστικά φτωχοί, για να είναι κάποιοι άλλοι ανεκδιήγητα πλούσιοι;»
-|> Και συνεχίζει
«Μιλάω εξ’ ονόματος όλων των παιδιών του κόσμου που δεν έχουν ούτε ένα κομμάτι ψωμί. Μιλάω εξ’ ονόματος των αρρώστων που δεν έχουν φάρμακα…. Μιλάω εκ μέρους όλων εκείνων που κάποιοι τους στέρησαν το δικαίωμα στη ζωή και την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.»
Η Κούβα είναι η μοναδική χώρα του κόσμου που κανένα παιδί σήμερα δεν κοιμάται στο δρόμο, που κανένα παιδί δεν κοιμάται πεινασμένο. Η χώρα με τους περισσότερους γιατρούς ανά 1000 κατοίκους με δημόσια δωρεάν υγεία, με δωρεάν πρόσβαση σε φάρμακα και εμβόλια. Με σημαντική πρόοδο στην καταπολέμηση του καρκίνου και άλλων σημαντικών ασθενειών.
Και συνεχίζει, μιλώντας για τις πλούσιες και τις φτωχές χώρες και τη μοίρα που τους επιφυλάσσει το μέλλον όπως εξελίσσεται η κατάσταση εκείνη την εποχή και η οποία δεν έχει διαφοροποιηθεί σε σημαντικό βαθμό ακόμη και σήμερα.
«…με άλλα λόγια κάποιες χώρες έχουν άφθονους φυσικούς πόρους, ενώ άλλες δεν έχουν σχεδόν τίποτα. Ποια είναι η μοίρα των φτωχών χωρών; Να πεθάνουν από την πείνα; Να υπάρχει για πάντα φτώχεια;
Αλλά ποιος είναι τότε ο σκοπός του πολιτισμού; Γιατί να υπάρχει τότε η ανθρώπινη συνείδηση; Ποιος είναι τότε ο σκοπός των Ηνωμένων Εθνών; Ποιος είναι τότε ο λόγος ύπαρξης του κόσμου όλου;
…δεν μπορούμε να μιλάμε όμως έτσι για ειρήνη! Στο όνομα των δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων, που πεθαίνουν κάθε χρόνο από την πείνα.. ή από ασθένειες που θα μπορούσαν να θεραπευτούν, σε όλο τον κόσμο. Δεν μπορούμε να μιλάμε για ειρήνη …. με 900 εκατομμύρια αναλφάβητους ανθρώπους. Η εκμετάλλευση των φτωχών χωρών από τις πλούσιες χώρες πρέπει να σταματήσει. Ξέρω ότι σε πολλές φτωχές χώρες υπάρχουν επίσης εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενοι.
Τώρα μιλάω στις πλούσιες χώρες και τις καλώ να συνεισφέρουν. Και στις φτωχές χώρες, για να διανείμουν αυτή τη βοήθεια (εννοεί στους ανθρώπους που την έχουν ανάγκη).
Αρκετά όμως με τα λόγια. Πράξεις χρειάζονται….. (Η ομιλία σε αυτό το σημείο διακόπτεται από τα χειροκροτήματα αυτών που την παρακολουθούν). Αρκετά με ό,τι μας αποσπά την προσοχή… Αυτό που λείπει είναι συγκεκριμένες δράσεις. Αρκετά όμως είπαμε για τη νέα, κερδοσκοπική, παγκόσμια οικονομική τάξη…, που κανείς δεν καταλαβαίνει. Θα πρέπει πλέον να μιλάμε για μια αληθινή και αντικειμενική τάξη, που όλοι θα καταλαβαίνουν.»
Και τελείωσε την ομιλία του με έκκληση για ειρήνη και συνεργασία μεταξύ των πολιτικών, για την επίλυση των προβλημάτων.
«…δεν έχω έρθει σήμερα εδώ ως προφήτης της επανάστασης, δεν έχω έρθει για να καλέσω τον κόσμο σε βίαιη εξέγερση και ούτε το αναζητώ. Είμαι εδώ για να μιλήσω για την ειρήνη και την συνεργασία μεταξύ των λαών. Είμαι εδώ για να προειδοποιήσω ότι θα συμβεί ένα από τα δυο: ή η αδικία και οι ανισότητες θα λυθούν ειρηνικά και με σύνεση, ή το μέλλον θα είναι ολέθριο. Ο ήχος των όπλων, η απειλητική γλώσσα, η κυριαρχία στο παγκόσμιο σκηνικό, όλα πρέπει να σταματήσουν. Αρκετά με την ψευδαίσθηση ότι τα προβλήματα του κόσμου μας μπορούν να λυθούν με πυρηνικά.
Οι βόμβες μπορεί να είναι ικανές να σκοτώσουν τους πεινασμένους, τους αρρώστους και τους αδαείς…. αλλά δεν μπορούν να σκοτώσουν την πείνα, την αρρώστια και την αμάθεια.
Δεν μπορούν να σκοτώσουν την επανάσταση των λαών. Και στο «ολοκαύτωμα» αυτό θα πεθάνουν και οι πλούσιοι, αυτοί δηλαδή που σε αυτόν τον κόσμο έχουν τα περισσότερα να χάσουν. (Νέα χειροκροτήματα διακόπτουν την ομιλία)
Ας πούμε αντίο στα όπλα και ας έρθουμε κοντά όλοι μαζί πολιτισμένα να δούμε τα σοβαρά προβλήματα της εποχής μας. Αυτή είναι η ευθύνη και το ιερό καθήκον όλων των πολιτικών. Και αυτή είναι η ουσιώδης προϋπόθεση για την επιβίωση του ανθρώπινου είδους.»
Δείτε και |>Φιντέλ Κάστρο: «Γιατρούς, όχι βόμβες»!<|
Ομιλία του Ernesto Che Guevara, στις 11 Δεκεμβρίου 1964 ενώπιον της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών (19η σύνοδος, 1299η συνεδρίαση).Αγαπημένο
https://atexnos.gr/%ce%ba%ce%bf%cf%85%ce%b2%ce%b1-%cf%84%ce%b1-%cf%80%ce%b1%ce%b9%ce%b4%ce%b9%ce%ac-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b5%cf%80%ce%b1%ce%bd%ce%ac%cf%83%cf%84%ce%b1%cf%83%ce%b7%cf%82-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9/
https://atexnos.gr/%ce%ba%ce%bf%cf%85%ce%b2%ce%b1-%cf%84%ce%b1-%cf%80%ce%b1%ce%b9%ce%b4%ce%b9%ce%ac-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b5%cf%80%ce%b1%ce%bd%ce%ac%cf%83%cf%84%ce%b1%cf%83%ce%b7%cf%82-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου