Κώστας Μουγκοπέτρος
Τον Αύγουστο του 1978 η κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή ψήφισε τον επαίσχυντο νόμο 815 για τα πανεπιστήμια. Ένα νόμο, με την εφαρμογή του οποίου η τότε κυβέρνηση της δεξιάς, επεδίωκε σε τελευταία ανάλυση την εντατικοποίηση των σπουδών και την χειραγώγηση του φοιτητικού κινήματος, το οποίο θα «έπρεπε» να «αφοσιωθεί» στα μαθήματά του και να φύγει από τα αμφιθέατρα των συνελεύσεων και από τους δρόμους των κινημάτων. Με άλλα λόγια, η άρχουσα τάξη επεδίωκε, ήδη πριν από 35 χρόνια, να διαμορφωθεί ένα φοιτητικό κίνημα, ευνουχισμένο και ανήμπορο να παίξει το ρόλο που έπαιζε τότε το φ.κ. υπό το φως της λάμψης που εξέπεμπε η εξέγερση του Πολυτεχνείου (17 Νοέμβρη 1973).
Και τι εννοούμε: α) Τότε υπήρχε η Ε.Φ.Ε.Ε. (Εθνική Φοιτητική Ένωση Ελλάδας). Υπήρχε, λειτουργούσε και ενιαιοποιούσε το φοιτητικό κίνημα, με αποφάσεις που ήταν (αν και όχι πάντα και από όλους) σεβαστές και δεσμευτικές για τους φοιτητικούς συλλόγους-μέλη της, αλλά και με κύρος για τους τρίτους (κράτος, κυβέρνηση, λαϊκό κίνημα κλπ.), που τις άκουγαν, τις μελετούσαν και τις επεξεργάζονταν με προσοχή, β) Υπήρχαν οι φοιτητικοί σύλλογοι με ζωντανά όργανα (Διοικητικά Συμβούλια, Γενικές Συνελεύσεις κλπ.), οι οποίοι συνεδρίαζαν τακτικά και συμμετείχαν στα Πανσπουδαστικά συνέδρια της Ε.Φ.Ε.Ε., γ) Υπήρχε το λαϊκό κίνημα το οποίο (η αλήθεια είναι ότι) είχε άλλα χαρακτηριστικά από αυτά που έχει σήμερα και δεν είναι του παρόντος να σχολιάσουμε.
Η κυβέρνηση λοιπόν τότε ψήφισε τον νόμο 815. Το φοιτητικό κίνημα κατάλαβε ότι η τυχόν εφαρμογή του θα ήταν η ταφόπλακα του. Άρχισαν λοιπόν, στην αρχή μεμονωμένοι φοιτητικοί σύλλογοι, όπου υπήρχαν οι κατάλληλοι συσχετισμοί δύναμης, αντίθετα και κόντρα στην πλειοψηφία της ΕΦΕΕ (ΚΝΕ – ΠΑΣΠ) να αποφασίζουν στις Γενικές Συνελεύσεις και να καταλαμβάνουν μία – μία τις σχολές της επικράτειας. [Εμείς τότε ήμαστε με το «ορθόδοξο»]. Γίνεται αντιληπτό ότι τις πρωτοβουλίες τότε για τις αποφάσεις-καταλήψεις τις έπαιρναν δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής (τότε και τώρα) αριστεράς, του αντιεξουσιαστικού χώρου και ανένταχτοι φοιτητές (για ακροδεξιά δεν γινόταν λόγος τότε). Αναγκάστηκε λοιπόν η ΕΦΕΕ, (βλέποντας ότι το κύμα των καταλήψεων άρχισε να φουσκώνει), να πάρει την μεγάλη απόφαση για πανελλαδική κατάληψη όλων των σχολών στη χώρα με τη «σφραγίδα» και την κάλυψη της ΕΦΕΕ. Τι σήμαινε αυτό; Ότι από την επόμενη ημέρα όλοι οι φοιτητές κοιμόμαστε μέσα στις σχολές (όσο μας αφορά, εμείς κοιμόμαστε μέσα στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης στην Κομοτηνή) επί πολλές ημέρες. Η κυβέρνηση απέσυρε τον νόμο 815 ο οποίος δεν εφαρμόστηκε ποτέ.
Το κόμμα της Ν.Δ. ισχυρίστηκε με μανία, ότι θα καταργήσει (ως κυβέρνηση) το Πανεπιστημιακό Άσυλο, με νόμο που θα ψηφίσει η Βουλή, πράγμα που έκανε.
Τώρα επιδιώκει, κόντρα στο Σύνταγμα, να «σπείρει» στην επικράτεια ιδιωτικά πανεπιστήμια καθιστώντας και τη γνώση πλέον πανάκριβο σπορ, η οποία βέβαια ήδη ήταν πανάκριβο σπορ με την παραπαιδεία (φροντιστήρια κλπ.).
Να λοιπόν η μεγάλη ευκαιρία. Εφόσον η κυβέρνηση κατάργησε με ψήφιση νόμου το Πανεπιστημιακό Άσυλο, και τώρα επιχειρεί να επιτρέψει τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, έχει χρέος το φ.κ. να αντισταθεί. Πώς; Με μια δυνατή ΕΦΕΕ. Ιδού λοιπόν «πεδίον δόξης λαμπρόν».
Μπορούν οι δυνάμεις του φοιτητικού κινήματος που ακόμα αντιστέκονται στη βαρβαρότητα, να συμφωνήσουν σε ένα minimum πρόγραμμα κοινής δράσης με σκοπό την επαναθεμελίωση της ΕΦΕΕ με μοναδικό (έστω) στόχο την κατάργηση του νόμου, που κατάργησε το Πανεπιστημιακό Άσυλο, και του νόμου για την ίδρυση Πανεπιστημιακής Αστυνομίας και τη μη ψήφιση του νόμου για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων.
Γιατί είπαμε: «ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΚΑΤΑΡΓΕΙΤΑΙ».
https://prin.gr/2024/02/kai-omos-kineitai/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου