Το μαρτύριο του Ιράκ

http://www.protagon.gr/

Κανένας δεν ξέρει πόσοι άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στο Ιράκ, κατά τη διάρκεια του τελευταίου πολέμου. Οι αμερικανικές απώλειες έχουν καταγραφεί με σχεδόν με ακρίβεια λογιστηρίου αν και οι αρχές αποφεύγουν, για ευνόητους λόγους, να δώσουν στη δημοσιότητα ακριβή στοιχεία. Ωστόσο είναι γενικώς παραδεκτό ότι οι Αμερικανοί έχασαν 4.500 άνδρες, ενώ είχαν 32.000 τραυματίες, χωρίς να ξέρουμε σε τι κατάσταση βρίσκονται, πόσοι από αυτούς υπέκυψαν κ.λ.π. Επίσης δαπάνησαν 800 δισ. δολάρια, ποσό που, κατά τον υπουργό Άμυνας, άξιζε μέχρι το τελευταίο σεντ. Λογικά και το αίμα θα έβγαλε τα λεφτά του μέχρι τελευταίας ρανίδας.



Την Πέμπτη οι Αμερικανοί έκαναν μία σύντομη τελετή αποχώρησης από το Ιράκ, παρουσία του υπουργού Άμυνας Λίον Πανέτα. «Σίγουρα το κόστος ήταν υψηλό, σε αίμα και χρήμα για τις ΗΠΑ, και για τον ιρακινό λαό, αλλά οι ζωές αυτές δεν χάθηκαν μάταια». Εδώ υπάρχουν δύο προβλήματα. Ένα πολιτικό που αφορά πρωτίστως τους Αμερικανούς: η κοινή γνώμη της χώρας τους δεν μπορεί πλέον να κατανοήσει για ποιο λόγο έγιναν όλα αυτά. Και ένα που έχει να κάνει όλους μας, ως παγκόσμια κοινότητα: κανένας δε γνωρίζει πόσοι Ιρακινοί χάθηκαν σε αυτόν τον πόλεμο. Λογικό, αφού δεν υπάρχει ένας κοινά αποδεκτός τρόπος για την καταγραφή των απωλειών τους. Κάπως έτσι, ο αριθμός ποικίλει. Ξεκινάει από τη βάση των 100.000 ψυχών και μπορεί να ξεπεράσει το μισό εκατομμύριο, υπολογίζοντας και θανάτους που αποδίδονται εμμέσως στον πόλεμο. Πάντως μία καταγραφή των βίαιων θανάτων πολιτών οδηγεί σε ένα νούμερο κοντά στις 110.000 βίαιες απώλειες. Εδώ πρέπει να προστεθούν και τουλάχιστον 25.000 στρατιώτες που έπεσαν στο πεδίο της μάχης.

Αλλά δυστυχώς η ιστορία μετατρέπει τις ζωές σε στατιστική. Τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες το Ιράκ έχει γίνει η χώρα που έχει υποστεί τις περισσότερες καταστροφές στον πλανήτη. Μετά τον πολυετή πόλεμο με το Ιράν και την απώλεια εκατομμυρίων ανθρώπων, ακολούθησε η εισβολή στο Κουβέιτ, η Καταιγίδα της Ερήμου και μετά η δεύτερη αμερικανική εισβολή που, υποτίθεται, θα απέτρεπε την ανάπτυξη όπλων μαζικής καταστροφής. Η δικτατορία του Σαντάμ Χουσεϊν κατέστησε τελικά τη χώρα στόχο επιχειρηματικών πετρελαϊκών συμφερόντων που χρησιμοποίησαν ως άλλοθι την κατηγορία για όπλα μαζικής καταστροφής και, φυσικά, τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου. Και κανένας δεν μπορεί να είναι σίγουρος αν το μαρτύριο αυτού του λαού τερματίστηκε με την υποστολή της αμερικανικής σημαίας. Μπορεί να άρχισε ένα καινούργιο.



Iraq Body Count. Αρχείο με την επίσημη καταγραφή βίαιων θανάτων. Ενδιαφέροντα στατιστικά στοιχεία και εξαντλητικές αναλύσεις.