Η Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας γιορτάζεται κάθε χρόνο την 8η ημέρα του Μάρτη, σε ανάμνηση μιας μεγάλης εκδήλωσης διαμαρτυρίας, που πραγματοποιήθηκε στη Νέα Υόρκη την 8η Μαρτίου 1857 από εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας, οι οποίες ζητούσαν τη βελτίωση των συνθηκών εργασίας στα εργοστάσια που δούλευαν.Το Σοσιαλιστικό Κόμμα των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής οριοθετεί εκ νέου την 8η Μαρτίου ως Ημέρα της Γυναίκας το 1909, με ένα λαμπρό εορτασμό και δυο χρόνια αργότερα, η ημέρα αυτή υιοθετείται επίσημα και από τη Σοσιαλιστική Διεθνή. Ακόμα και στη Ρωσία του Lenin, η 8η Μαρτίου καθιερώνεται ως επίσημη αργία.
Η άνοδος του φεμινιστικού κινήματος στη Δύση τη δεκαετία του ’60, σε συνδυασμό με την απαίτηση για ισότητα των δύο φύλλων, έχει τεράστια απήχηση και μοιραία ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών αναγνωρίζει την 8η Μαρτίου ως Ημέρα της Γυναίκας το 1975, εστιάζοντας στην ανάδειξη και επίλυση των γυναικείων προβλημάτων και δικαιωμάτων. Δυστυχώς σήμερα -με ελάχιστες εξαιρέσεις- η ημέρα αυτή έχει χάσει το πολιτικό της υπόβαθρο, με αποτέλεσμα να εορτάζεται ως έκφραση συμπάθειας των αντρών προς το γυναικείο φύλο, η οποία εξαντλείται σε χειρονομίες προσφοράς λουλουδιών, γλυκών και δώρων.
Στην εποχή μας, αν και αρκετά από τα αιτήματα των γυναικών έχουν ικανοποιηθεί στις ανεπτυγμένες χώρες, ο εορτασμός της ημέρας αυτής παραμένει επίκαιρος και αναγκαίος επειδή σε πολλά μέρη του κόσμου καταπατούνται ακόμη και τα ανθρώπινα δικαιώματα των γυναικών, ενώ το αίτημα για πλήρη ισότητα των δύο φύλων σε κάθε γωνιά του πλανήτη παραμένει ανικανοποίητο.
Οι βιασμοί, τα βασανιστήρια, η μείωση της προσωπικότητας και η αντιμετώπιση των γυναικών με βάρβαρο τρόπο σε ορισμένες περιοχές του κόσμου είναι γεγονότα που καταδεικνύουν ότι υπάρχει αρκετός δρόμος ακόμα να διανυθεί για να φτάσουμε σε ένα επίπεδο πλήρους ισότητας και σεβασμού του γυναικείου φύλου. Ακόμα και στην πολιτισμένη Δύση η γυναίκα αντιμετωπίζεται επιφυλακτικά στο χώρο εργασίας, αμφισβητείται έντονα ακόμα και στις κοινοβουλευτικές αίθουσες, χρησιμοποιείται ως δόλωμα σε πολλές περιπτώσεις για να εκμαυλίσει συνειδήσεις, παρενοχλείται σεξουαλικά δεχόμενη φραστικά υπονοούμενα, «αθώα» αγγίγματα και πειράγματα από τους άρρενες συναδέλφους της, σχολιάζεται για τις αναλογίες του σώματός της, περιπαίζεται για τις επιδόσεις της σε χειρωνακτικές εργασίες και γενικά δέχεται κάθε μέρα την αμφισβήτηση, την αδιαφορία και εν πολλοίς τον κοινωνικό αντίλαλο μιας έρπουσας περιθωριοποίησης και απομόνωσης.
Η γυναίκα με δυο λόγια βρίσκεται σε ένα διαρκή αγώνα επιβεβαίωσης των δεξιοτήτων και των ικανοτήτων της, προκειμένου να μπορέσει να σπάσει τη φαλλοκρατικού τύπου εδραιωμένη πεποίθηση: «αν πετύχει πέτυχε, αν και είναι γυναίκα, ενώ αν αποτύχει απέτυχε, ακριβώς επειδή είναι γυναίκα».
Στην ελληνική κοινωνία οι κοινωνικές αντιλήψεις και προσλαμβάνουσες για το ρόλο της γυναίκας στην εργασία, στο σπίτι, στα κοινά και ειδικότερα στην ανάληψη ρόλου στη διαδικασία λήψης απόφασης, θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν σχετικά προοδευτικές, χωρίς όμως να αποκλείονται σημάδια οπισθοδρόμησης και εμφάνισης συντηρητικών αντιλήψεων, που εκδηλώνονται έμπρακτα πολλές φορές. Η Γενική Γραμματεία Ισότητας των Φύλων έχει θεσμικά κατοχυρωθεί από το 1985 με το Νόμο 1558 και ενώ υπάχθηκε αρχικά στο Υπουργείο Προεδρίας της Κυβέρνησης, σήμερα έχει μεταφερθεί στο Υπουργείο Εσωτερικών, Αποκέντρωσης & Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης με βάση το Προεδρικό Διάταγμα 96/2010. Ως αυτοτελής δημόσια υπηρεσία είναι αρμόδια για την προώθηση και πραγματοποίηση της νομικής και ουσιαστικής εξίσωσης των δύο φύλων και υπάγεται απευθείας στον Πρωθυπουργό. Δυστυχώς, η ισότητα ως έννοια σε επίπεδο κοινωνικής αποδοχής και αφομοίωσης δεν παρουσιάζει ικανοποιητικό βαθμό πρόσληψής από την ελληνική κοινωνία. Η ισότητα των φύλων αποτελεί θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα και βασικό στόχο κάθε σύγχρονης δημοκρατικής χώρας.
Χρειαζόμαστε μια κοινωνία, στην οποία άνδρες και γυναίκες μοιράζονται εξίσου τα αγαθά, τις υποχρεώσεις και τα δικαιώματα, στην εργασία, στην πολιτική, στην εξουσία, στον ελεύθερο χρόνο, στη φροντίδα της οικογένειας και στην προσωπική ζωή. Μια κοινωνία όπου άνδρες και γυναίκες αποφασίζουν τι θα σπουδάσουν, με τι θα απασχοληθούν, πόσα παιδιά θα κάνουν, αν θα ασχοληθούν με τα κοινά, χωρίς το βάρος των στερεοτύπων του φύλου που προδιαγράφει επαγγέλματα, αμοιβές, καθήκοντα και απολαβές, αλλά και ολόκληρη τη δραστηριότητα της καθημερινής τους ζωής. Η ποσόστωση των γυναικών στα ψηφοδέλτια, είναι η χειροπιαστή απόδειξη ότι, ως κοινωνία δεν είμαστε έτοιμοι να αναθέσουμε σημαντικούς ρόλους στις γυναίκες και περιοριζόμαστε απλά στο να εξασφαλίσουμε μια αξιοπρεπή παρουσία τους στα κέντρα λήψης αποφάσεων, όχι για να τους δώσουμε ρόλο, αλλά για να μην κινδυνεύσουμε να κατηγορηθούμε για ανδροκρατία και μισογυνισμό.
Σήμερα, οι άνισες συνθήκες ζωής και εργασίας των ανδρών και των γυναικών επιδεινώνονται εξαιτίας της σοβαρής οικονομικής κρίσης σε παγκόσμιο και εθνικό επίπεδο. Σε περιόδους κρίσης η αρχή της ισότητας των φύλων αποτελεί πολυτέλεια, αλλά βασική συνιστώσα της αναπτυξιακής, κοινωνικής και πολιτιστικής πολιτικής με την οποία θα επιχειρηθεί το ξεπέρασμα της κρίσης.
Σε τέτοιες περιόδους πλήττονται πάντοτε περισσότερο οι αδύναμες ομάδες του πληθυσμού, στις οποίες οι γυναίκες εκπροσωπούνται σε μεγάλο βαθμό. Πολλές κατηγορίες γυναικών αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα, όταν οι διακρίσεις λόγω φύλου διαπλέκονται και ισχυροποιούνται από διακρίσεις που οφείλονται σε μορφές κοινωνικής ανισότητας όπως η κοινωνική τάξη, η εθνική καταγωγή, η αναπηρία, η ηλικία, οι σεξουαλικές προτιμήσεις, ο απομακρυσμένος τόπος διαμονής κ.α. Οι άνεργες, οι μετανάστριες, οι νέες, οι διαζευγμένες, οι γυναίκες με αναπηρίες, οι γυναίκες των εθνικών και θρησκευτικών μειονοτήτων, και οι γυναίκες των νησιωτικών και ορεινών περιοχών αποτελούν ομάδες γυναικών, οι οποίες είναι περισσότερο ευάλωτες, όχι μόνο στις συνέπειες της οικονομικής κρίσης, αλλά και στην άσκηση ανδρικής βίας σε όλες τις μορφές της.
Η ζωή λοιπόν είναι γυναίκα, είτε μας αρέσει είτε όχι. Μας γεννάει και μας πεθαίνει, όπως θα έλεγε και ο φίλος μου ο κρητικός αοιδός με το πολυπληθές και εντυπωσιακό γυναικείο ακροατήριο. Είναι η πηγή της ζωής, ο ορισμός της ευαισθησίας, η προσωποποίηση της μητρότητας, το απάγκιο του συζύγου, η ιερότητα της Παναγίας, η αγκαλιά της μάνας, η φωνή της λογικής, το δάκρυ του παιδιού και το χαμόγελο της οικογένειας.
τελικά, θα πρέπει να με γενναιότητα να παραδεχτούμε αυτό που ο Alan Holbrook έχει πει: «Οι γυναίκες και οι γάτες θα κάνουν πάντα αυτό που θέλουν. Οι άνδρες και τα σκυλιά θα πρέπει να το συνηθίσουν».
Διαβάστε Περισσότερα: «Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΓΥΝΑΙΚΑ» http://www.rethymnoguide.gr/nea/apopseis/9268-h-zvi-einia-gyneka#ixzz1oUbHpU9J
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου