Για αυτό πρέπει να μη πολωθούμε με συντρόφους και φίλους που σε αυτές τις εκλογές επέλεξαν άλλο σχηματισμό από μας. Και όπου μπορούμε να συμβάλουμε στην εκλογή νέων (οχι καταναγκην ηλικιακά). Αυτονόητο είναι ότι στους νέους συγχωρούμε και να μην τα έχουν διαβάσει όλα. Στους παλιούς όμως ΠΟΤΈ Γ.Ζ.
Οι εκλογές της ερχόμενης Κυριακής, αυτή η κορυφαία και αυθεντική διαδικασία καταγραφής της λαϊκής βούλησης, θ΄ αποδειχθεί απολύτως μεταβατική. Το πρόωρο της διενέργειάς τους, σε συνδυασμό με τον επείγοντα και, εν πολλοίς, ευκαιριακό τρόπο, που τίθενται τα διακυβεύματα και τα διλήμματα, προσδίδουν στην ετυμηγορία του εκλογικού σώματος, μια αναγκαστική προσωρινότητα.
Οι αντιθέσεις και οι αντινομίες, που ανέκυψαν και αναδείχθηκαν στο πολιτικό σκηνικό, ούτε μελετήθηκαν επαρκώς, ούτε ενσωματώθηκαν στα προγράμματα και τις πρακτικές των παραδοσιακών φορέων, ενώ στους, όποιους, νέους, η κρίσιμη αυτή διαδικασία, εξελίχθηκε στο πόδι, παράγοντας αποτελέσματα φτωχά και επιφανειακά.
Σχεδόν κανένας από τους πολιτικούς σχηματισμούς που εκτίθενται στην κυριακάτικη αναμέτρηση, δεν έχει πείσει, πως αποτελεί κάτι το πραγματικά νέο και πρεσβεύει κάτι το αληθινά καινούργιο. Κανένας δεν ανέλαβε, ουσιαστικά, τις ευθύνες του, για τη «συμβολή» του στην πορεία της χώρας προς τη χρεοκοπία, είτε από τη θέση των κυβερνώντων, είτε από τη θέση των αντιπολιτευόμενων.
Οι μεν, πρώτοι, την όποια αυτοκριτική την περιορίζουν στο ελάχιστο, αποδίδοντάς την, κυρίως σε πρόσωπα κι όχι σε ιδεολογικοπολιτικές επιλογές, οι δε, δεύτεροι, περιορίζονται και βαυκαλίζονται με την βεβαιότητα, πως «εμείς δεν κυβερνήσαμε και δεν δοκιμαστήκαμε…».
Κι όμως το πολιτικό γίγνεσθαι, το διαμορφώνουν όλοι οι εμπλεκόμενοι στο πολιτικό «παιχνίδι», οι εξελίξεις στην Ελλάδα, κι όχι μόνο, διαχρονικά καθορίζονται από την κοινή συνισταμένη, που προκύπτει από την δράση και την αντίδραση όλου του πολιτικού προσωπικού και των φορέων του.
Στο σημείο που φτάσανε τα πράγματα, τα όποια φτιασιδώματα, οι όποιες ανακαινίσεις των ιστορικών κομματικών σχηματισμών είναι, νομοτελειακά, καταδικασμένες σε αποτυχία, μιας και η φθορά των «υλικών» από τα οποία συντίθενται, είναι ανεπανόρθωτη !
Η διαπίστωση αυτή ισχύει, για όλα, σχεδόν, τα παραδοσιακά κόμματα και της Δεξιάς και του Κέντρου και της Αριστεράς, καθώς, η απόπειρα επίτευξης νέων συνθέσεων, (με δεδομένες τις αντιθέσεις, που δημιουργήθηκαν και υπάρχουν…), αποδεικνύεται ατελέσφορη και σαν τέτοια θα σφραγιστεί και από τη λαϊκή ετυμηγορία της ερχόμενης Κυριακής.
Σαφώς και θα υπάρξουν νέες συνθέσεις, αυτές, όμως, θα είναι με νέα υλικά και με νέα σχήματα, ιδεολογικοπολιτικά και κομματικά !
Αν κάτι φαίνεται να προκαλεί, με σχετική βεβαιότητα, η 6η Μαϊου 2012 είναι το ξεκίνημα των διεργασιών, για τη ριζική αναδιάρθρωση και την αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού, με τη δημιουργία νέων, πραγματικά νέων, πολιτικών φορέων και σχηματισμών.
Εκείνο που αποτελεί το κυρίαρχο, κομβικής σημασίας, στοιχείο, είναι το αν οι νομοτελειακές αυτές διεργασίες θα ελεγχθούν και θα εξελιχθούν με πρωτοβουλία του λαϊκού παράγοντα ή θα ελεγχθούν από τα ανασυντασσόμενα ολιγαρχικά και διαπλεκόμενα συμφέροντα !...