Ο σοσιαλιστής Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ ολοκλήρωσε τη σαρωτική νίκη του, εξασφαλίζοντας απόλυτη πλειοψηφία στη γαλλική Εθνοσυνέλευση και τώρα οργανώνει την αντεπίθεσή του, έχοντας να αντιμετωπίσει, ταυτόχρονα, τόσο την εσωτερική κατάσταση στη χώρα του όσο και την εμμονή της Γερμανίδας καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ στην αναποτελεσματική ευρωπαϊκή πολιτική της! Ο Ολάντ κέρδισε καθαρή νίκη στον δεύτερο γύρο των βουλευτικών εκλογών και με την άνεση του αναμφισβήτητου Ευρωπαίου ηγέτη πήγε στη διάσκεψη Κορυφής της «Ομάδας των 20» στο Μεξικό, ουσιαστικά ως εκπρόσωπος των δημοκρατικών προοδευτικών δυνάμεων της Ευρώπης και συνηγορώντας υπέρ της οικονομικής ανάπτυξης και της δημιουργίας θέσεων εργασίας απέναντι στη συνεχιζόμενη ύφεση. Τώρα, ο Γάλλος πρόεδρος θα μπορέσει να περάσει τα επίμαχα νομοσχέδιά του, χωρίς να χρειαστεί τις ψήφους της Άκρας Αριστεράς, αλλά ούτε καν των Πρασίνων…
Σοσιαλιστικά ρεκόρ
Ένα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της νέας γαλλικής Εθνοσυνέλευσης είναι ότι θα διαθέτει συνολικά 108 γυναίκες, αριθμός που αποτελεί ρεκόρ. Ο θρίαμβος του Ολάντ είναι συνολικός: το Σοσιαλιστικό Κόμμα ελέγχει τώρα όχι μόνο τη Γερουσία, αλλά και τη Βουλή, διαθέτει την πλειοψηφία των μεγάλων γαλλικών πόλεων και επίσης την πλειοψηφία σε όλα - εκτός από ένα - τα Περιφερειακά Συμβούλια της Γαλλίας!
Η νίκη του επισκιάστηκε, βέβαια, σε μικρό βαθμό, από το «παράξενο» περιστατικό με την πρώην σύντροφό του Σεγκολέν Ρουαγιάλ, η οποία ηττήθηκε στη Ροσέλ, όπου ήταν υποψήφια, από αντίπαλό της του… Σοσιαλιστικού Κόμματος, ο οποίος τελικά εκλέχθηκε με τη βοήθεια ψήφων της… Κεντροδεξιάς. Το «ιδιαίτερο» στοιχείο στην υπόθεση είναι ότι η σημερινή σύντροφος του Γάλλου προέδρου εξέφρασε προεκλογικά την υποστήριξή της στον αντίπαλο της Ρουαγιάλ…
Πέρα από αυτό, όμως, ο Ολάντ έχει τώρα λυμένα τα χέρια του για να αντιμετωπίσει τα οικονομικά προβλήματα στο εσωτερικό. Η γαλλική οικονομία προβλέπεται να αναπτυχθεί μόλις κατά 0,5% φέτος και κατά 1,7% του χρόνου - κάτι που μπορεί να είναι αρκετά αισιόδοξη πρόβλεψη. Ο Γάλλος πρόεδρος πιέζει τη Γερμανία να ρίξει το βάρος της στην ανάπτυξη και όχι στη λιτότητα και τη δημοσιονομική πειθαρχία.
Ο Ολάντ έχει υποσχεθεί την αύξηση των δαπανών στα κοινωνικά προγράμματα και την εκπαίδευση, ενώ η υψηλότερη φορολογία στις εταιρείες και σε όσους έχουν μεγάλα εισοδήματα θα επιβληθεί αργότερα. Η Γαλλία, όμως, έχει υποσχεθεί να μειώσει το έλλειμμα του προϋπολογισμού της στο 4,5% του ΑΕΠ για φέτος και στο 3% για την επόμενη χρονιά.
Ήδη, η Γερμανία επέκρινε τον Ολάντ γιατί τήρησε την προεκλογική υπόσχεσή του να μειώσει τη συνταξιοδότηση από τα 62 στα 60 χρόνια, θεωρώντας την κίνηση αυτή λαθεμένη, αφού η ευρωζώνη χρειάζεται ομοιομορφία στην ηλικία συνταξιοδότησης και τη φορολογική πολιτική. Είναι σαφές ότι ο Ολάντ θα βρεθεί σύντομα μπροστά στο γαλλικό χρέος, το οποίο ξεπερνάει το 85% του ΑΕΠ και είναι άγνωστο αν οι νέες επενδύσεις θα συμβάλουν στην ανάκαμψη της γαλλικής οικονομίας.
Οποιεσδήποτε επωφελείς επιπτώσεις υπάρξουν στην εσωτερική οικονομία δεν θα συμβάλουν στην αντιμετώπιση της ευρύτερης κρίσης, εκτός αν παρόμοια μέτρα παρθούν και από άλλες κυβερνήσεις της ευρωζώνης οι οποίες υφίστανται την οικονομική ύφεση...
Ζητείται ανάπτυξη
Η «Ομάδα των 20», αλλά κυρίως οι Ηνωμένες Πολιτείες θέλουν να δουν την Ευρώπη να κινείται προς την κατεύθυνση της υιοθέτησης ενός σταθερού «οδικού χάρτη», με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα για την επίτευξη σημαντικών βημάτων προς την κατεύθυνση της οικονομικής, χρηματοπιστωτικής και πολιτικής ένωσής της. Γι’ αυτό ο Ολάντ στην ευρωπαϊκή Σύνοδο Κορυφής, που θα γίνει στα τέλη του μήνα, θα προτείνει δυναμικά ένα «Συμβόλαιο για την ανάπτυξη» ύψους 120 δισ. ευρώ! Ο γαλλικός λαός έδωσε τα μέσα στον Ολάντ για να πετύχει τους στόχους του. Αυτό που έγινε δεν ήταν απλώς ένα ρεύμα υπέρ των σοσιαλιστών, αλλά ένα σαρωτικό κύμα. Ο Γάλλος πρόεδρος ξέρει ότι δεν μπορεί να αρκεστεί στην αντιμετώπιση των εσωτερικών προβλημάτων της χώρας του. Πρέπει να παλέψει παράλληλα για να δημιουργήσει ισχυρές συμμαχίες σε ολόκληρη την Ευρώπη, αλλά κυρίως εκεί που υπάρχουν τα προβλήματα, δηλαδή στον ευρωπαϊκό Νότο, με κύρια αιχμή την Ισπανία και την Ιταλία, αλλά και την Ελλάδα – όπως έδειξε με τη θαρραλέα στάση του όταν δήλωσε ξεκάθαρα ότι είναι φίλος της Ελλάδας και ότι θέλει να βοηθήσει!
Υπερατλαντικός σύμμαχος
Ο Ολάντ έχει έναν σταθερό σύμμαχο πέρα από τον Ατλαντικό, που δεν θέλει να κινδυνέψει η επανεκλογή του λόγω της αβεβαιότητας στην Ευρώπη, αλλά βλέπει ότι απαραίτητη προϋπόθεση για να αντεπιτεθεί στην αδιέξοδη πολιτική της Μέρκελ είναι να σταθεροποιήσει την κατάσταση στη χώρα του και να δημιουργήσει πλέγμα συμμαχιών για να αντιπαρατεθεί στη στρατηγική της γερμανικής χριστιανοδημοκρατίας και να αναπροσανατολίσει την Ευρώπη προς την ανάπτυξη. Τώρα, με τη συντριπτική νίκη επί των αντιπάλων του στο εσωτερικό, έχει ένα ικανό εφαλτήριο για να επιχειρήσει το επόμενο πανευρωπαϊκό βήμα του!
topontiki.gr/