Η αλήθεια είναι ότι ολόκληρο το πολιτικό σύστημα ζει με το άγχος της διαπραγμάτευσης.Από τον κ. Αντώνη Σαμαρά που έψεγε την προηγούμενη κυβέρνηση για «κακή διαπραγμάτευση», μέχρι τον κ. Ευάγγελο Βενιζέλο που τώρα ψέγει τον κ. Σαμαρά ότι «δεν διαπραγματεύεται επαρκώς», μέχρι γνωστούς τηλεαστέρες και τον τελευταίο θαμώνα καφενείου, το θέμα είναι η διαπραγμάτευση. Άπαντες είναι πεπεισμένοι ότι τα προβλήματα της χώρας θα λύνονταν με λίγο καλύτερο
«σου ’πα-μου ’πες”» με τους δανειστές. Εδώ, ο «πολύς» Ευάγγελος Βενιζέλος έφτασε να χρησιμοποιήσει το έσχατο διαπραγματευτικό χαρτί (δηλαδή να διώξει αυτούς από τους οποίους περίμενε να πάρει λεφτά), δεν θα διαπραγματευόταν ο «λιγότερος» κ. Κωνσταντίνος Μουσουρούλης;
Ετσι λοιπόν, ενώ πολλοί θα λένε στα εγγόνια τους ιστορίες «όταν διαπραγματευόμουν με την τρόικα», ο υπουργός Ναυτιλίας τους πρόλαβε. Ξεφούρνισε χθες το «μυστικό» σε μια σύναξη εφοπλιστών κι «έγινε βοή μεγάλη». Ολοι επείσθησαν ότι «το ΔΝΤ θέλει να ερημώσουν τα νησιά μας». Βεβαίως ο κ. Μουσουρούλης δεν μίλησε με την κ. Λαγκάρντ, ούτε καν με τον απεσταλμένο της κ. Τόμσεν. Ενα μέλος του τεχνικού κλιμακίου είπε -πιθανώς- την εξυπνάδα, νομίζοντας ότι σε ένα brainstorming όλα λέγονται, ακόμη και τα πιο παλαβά. Αμ, δε…
Βεβαίως, οι τεχνοκράτες τόσα ξέρουν τόσα λένε. Βλέπουν τους κωδικούς επιδοτήσεων για την ακτοπλοϊκή σύνδεση των μικρών νησιών και προτείνουν περικοπή κονδυλίων χωρίς να σκέφτονται τις πολιτικές επιπτώσεις. Ο ευφυέστατος κ. Μουσουρούλης, όμως, γιατί το μετέφερε; Για να τορπιλίσει τις διαπραγματεύσεις; Φυσικά όχι. Η «εξομολόγηση» (αν έγινε) είναι προϊόν του άγχους για «καλή διαπραγμάτευση». Iσως να ήθελε να δείξει ότι υπάρχει κάποιος τέλος πάντων που σηκώνει το βαρύ εθνικό καθήκον της «αντίστασης». Μπορεί να το τυπώσει και στα φυλλάδιά του για τις εκλογές (που μ’ αυτά και μ’ αυτά δεν θα αργήσουν): «Ψηφίστε Μουσουρούλη που σήκωσε ανάστημά στην τρόικα».
Δεν ξέρουμε τι ακριβώς ειπώθηκε μεταξύ του κ. Μουσουρούλη και του τεχνικού κλιμακίου της τρόικας. Δεν ξέρουμε αν προτάθηκε η μετεγκατάσταση των κατοίκων των νησιών(!) ή αν έγινε ένας ατυχής αστεϊσμός. Δεν ξέρουμε καν τι ακριβώς μετέφερε ο κ. Μουσουρούλης στη συνάντησή του με τους εφοπλιστές. Ολες οι πληροφορίες που κατέληξαν στο «να εκκενωθούν τα νησιά με 150 κατοίκους» έχουν περάσει από τη διαδικασία του «σου ’πα-μου ’πες», δηλαδή έγινε χθες κάτι σαν σπασμένο τηλέφωνο στο οποίο συμμετείχαν και ΜΜΕ που δεν είναι και τα πιο έγκυρα.
Το θέμα όμως βρίσκεται αλλού. Ειπώθηκε, δεν ειπώθηκε κάτι τέτοιο, μπορεί μεσοπρόθεσμα να το ζήσουμε. Σε μια πιθανή χρεοκοπία, το κράτος δεν θα έχει τα χρήματα να επιδοτεί τις ακτοπλοϊκές γραμμές, ούτε καν να πληρώνει για τις στοιχειώδεις υπηρεσίες σ’ αυτά τα νησιά. Γι’ αυτό ας προχωρήσει η κυβέρνηση στην περικοπή δαπανών που σιτίζουν το πελατειακό σύστημα των κομμάτων. Μέχρι σήμερα δεν το είδαμε. Ακούμε διαρκώς για καλές προθέσεις και μελλοντικές μεταρρυθμίσεις, αλλά όποτε εξειδικεύονται τα μέτρα ακολουθεί το «ε, όχι να κάνουμε κι αυτό!». Στο τέλος θα πέσουμε «ενδόξως διαπραγματευόμενοι». Και τότε το λιγότερο που θα μας απασχολεί είναι αν θα ερημώνουν τα νησιά κάτω των 150 κατοίκων. Ούτε καν άνω των 150
πηγή: http://www.kathimerini.gr/