1. Η κατάσταση έκτακτης ανάγκης
Με την εισαγωγή των Μνημονίων (Πρώτο, Δεύτερο και Μεσοπρόθεσμο) , έχουμε στην ουσία μερική αναστολή και θέση εκτός ισχύος του Συντάγματος 1975. Το μέρος του, το οποίο αναφέρεται στα κοινωνικά, εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα υποχωρεί πλήρως ( κυρίως άρθρα 22 και 23 Σ) και στην πράξη καταργείται, καθώς επίσης κα η αρχή του κοινωνικού κράτους δικαίου (άρθρο 25 Σ). Η υπαρκτή συνταγματική νομιμότητα παρακάμπτεται με έναν νόμο, πιο συχνά με μια πράξη νομοθετικού περιεχομένου, που θα ισχύει για την περίοδο της «έκτακτης ανάγκης», ωσότου δήθεν «ομαλοποιηθούν» οι κοινωνικές συνθήκες. Ο κοινοβουλευτισμός αποκτά διαρκή αυταρχικά και «ολοκληρωτικά» χαρακτηριστικά. Η στρατηγική του κράτους κατατείνει στον κοινωνικό και πολιτικό αποκλεισμό, πειθάρχηση και έλεγχο της μεγάλης πλειοψηφίας του πληθυσμού (εργαζόμενοι, μικροί και μεσαίοι επαγγελματίες, τμήμα των αγροτών , νεολαία κλπ). . Ασκείται μια τεράστια οικονομική βία πάνω στον πληθυσμό που φτάνει μέχρι την φυσική του εξόντωση (άνοδος ασθενειών σωματικών και ψυχικών, αυτοκτονίες κλπ).
Είναι δεδομένο ότι η πολιτική αυτή, σε συνθήκες απαξίωσης του πολιτικού συστήματος και κρίσης πολιτικής αντιπροσώπευσης, ενισχύει πάρα πολύ την άμεση κρατική καταστολή με την έννοια της βίας και του άμεσου φυσικού καταναγκασμού ενάντια στους διαμαρτυρόμενους πολίτες και κοινωνικά υποκείμενα. Οι κατασταλτικοί μηχανισμοί του κράτους (η αστυνομία και ιδίως τα ειδικά σώματα αυτής , η Δικαιοσύνη, οι εισαγγελίες κλπ) παίρνουν το πάνω χέρι επί των μηχανισμών της συναίνεσης ή του απλού ελέγχου και πειθάρχησης,δημιουργώντας ένα ασφυκτικό πλαίσιο άσκησης και των πιο στοιχειωδών ελευθεριών.
Η καταστολή εκ μέρους του κράτους συμβαδίζει και με την ανερχόμενη φασιστική και ρατσιστική βία της «Χρυσής Αυγής» . Η οργάνωση αυτή τροφοδοτείται από τις συνθήκες ανομίας και κοινωνικής εγκατάλειψης/ ερημοποίησης, που δημιουργούν οι πολιτικές του κεφαλαίου. Μαζικοποιείται, εκμεταλλευόμενη την κοινωνική και πολιτική κρίση.
Η δράση της Αριστεράς οφείλει να δημιουργήσει όρους πολιτικής ενότητας ενάντια στην καταστολή και τον εκφασισμό, ενότητας πρώτα από όλα της ίδιας της Αριστεράς, πάλης για να μπλοκαριστεί η διείσδυση της Χ.Α. στον λαϊκό κόσμο, για να αναδειχθεί η σοβαρότητα των πολύμορφων αυταρχικών απειλών και η σχέση τους με την οικονομική και κοινωνική πολιτική του κράτους.
2. Προτεινόμενα μέτρα
1.Να αλλάξει ριζικά το δίκαιο των διαδηλώσεων και η πρακτική εφαρμογή του. Να καταργηθεί ο χουντικός νόμος για τις διαδηλώσεις. Να απαγορευθεί η χρήση των χημικών ουσιών (ιδίως των CN και CS) στις διαδηλώσεις.
2.Να καταργηθεί το ΠΔ 141/1991, για εξακρίβωση στοιχείων σε υπόπτους, που νομιμοποιεί τις προληπτικές συλλήψεις πριν τις διαδηλώσεις και την προσαγωγή χιλιάδων νέων, γιατί δεν αρέσουν στα αστυνομικά όργανα.
3.Να καταργηθούν τα ειδικά σώματα της αστυνομίας (ΜΑΤ, ομάδες Δέλτα, Ζήτα, Δίας κλπ). Να επισπευσθούν οι διαδικασίες για την δίωξη των υπευθύνων αστυνομικών για βασανιστήρια (κατά το 137Α Π.Κ.).
4.Να καταργηθούν συλλήβδην οι αντιτρομοκρατικοί νόμοι (ιδίως οι νόμοι 2928/ 2001, 3251/ 2004) και να επανεξεταστούν σχετικές υποχρεώσεις από διεθνείς συμβάσεις.
5. Να σταματήσει άμεσα η διαπόμπευση κρατουμένων από διαδηλώσεις με την παρουσίαση φωτογραφιών τους στα Μ.Μ.Ε. κλπ.
6.Να μην προχωρήσουν τα προαναγγελθέντα μέτρα για ιδιώνυμα αδικήματα κατά των μεταναστών.
7.Να καταργηθούν όλες οι επιβαρυντικές διατάξεις ν. 3772/ 2009 για την «κάλυψη και αλλοίωση χαρακτηριστικών» καθώς και οι διατάξεις για την χρήση καμερών στις διαδηλώσεις.
left.gr