Να πάρουμε τη χώρα πίσω από τους βαρβάρους

 Κίνηση "Απελάστε το Ρατσισμό"

Του Νίκου Κωνσταντάρα

Η είδηση ότι επιστάτες πυροβόλησαν μετανάστες εργαζομένους στη Νέα Μανωλάδα, με τις εικόνες των τραυματισμένων να κείτονται στο χώμα, έπεσε σαν μαχαιριά – σαν από άλλη εποχή, άλλον τόπο. Ήταν η επιβεβαίωση ότι σε πολλά επίπεδα η Ελλάδα τρέχει προς τα πίσω, προς αρχέγονες συμπεριφορές και πρωτόγονες συγκρούσεις. Η εκμετάλλευση απροστάτευτων εργατών από γαιοκτήμονες είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ανθρώπινης περιπέτειας, όπως και οι ηρωικές προσπάθειες των κατατρεγμένων να βελτιώσουν τις συνθήκες ζωής τους. Έλληνες αγρότες και εργάτες πρωταγωνίστησαν σε αυτούς τους αγώνες τον περασμένο αιώνα και είναι τραγικό σήμερα να βλέπουμε Έλληνες να καταπατούν τα δικαιώματα ξένων εργαζομένων, να αμαυρώνουν το όνομα των Ελλήνων σήμερα και των αγώνων τού χθες.



Το έγκλημα στη Μανωλάδα δεν ήταν το πρώτο στην περιοχή ούτε, βεβαίως, το πρώτο στην Ελλάδα. Από το 2006 ήταν γνωστό ότι στη Μανωλάδα ξένοι εργάτες γης –κυρίως από το Μπανγκλαντές– δούλευαν υπό άθλιες συνθήκες, για πενιχρά μεροκάματα, χωρίς δικαιώματα, χωρίς προστασία. Ήταν γνωστό, επίσης, ότι οι εργοδότες δεν δίσταζαν να ασκήσουν βία μέσω των επιστατών τους. Το φαινόμενο ήταν συχνό σε πολλές περιοχές, είτε αφορούσε εργαζομένους χωρίς χαρτιά είτε ανθρώπους που βρίσκονταν στην Ελλάδα για αρκετά χρόνια. Ήταν γνωστό ότι η εκμετάλλευση και η αδικία ήταν ο κανόνας.

Μόλις 100 χρόνια νωρίτερα (το 1907 συγκεκριμένα), Έλληνες τσιφλικάδες διέταζαν τη δολοφονία του Μαρίνου Αντύπα επειδή οργάνωνε τις διεκδικήσεις των κολίγων της Θεσσαλίας. Τρία χρόνια αργότερα, ακολούθησε η μάχη του Κιλελέρ, ορόσημο στη χειραφέτηση των Ελλήνων αγροτών. Αλλά οι αγώνες των Ελλήνων δεν περιορίζονταν στην Ελλάδα. Ο Κρητικός Ηλίας Σπαντιδάκης (γνωστός ως Λούης Τίκας) έμελλε να μείνει στην Ιστορία του εργατικού κινήματος των ΗΠΑ ως ηγέτης μιας μεγάλης απεργίας ανθρακωρύχων στο Κολοράντο. Στις 20 Απριλίου του 1914 δολοφονήθηκε, μαζί με περίπου άλλους 18 απεργούς, από πολιτοφύλακες στην υπηρεσία των αφεντικών των ανθρακωρυχείων. Σε όλη τη Γη, Έλληνες έδωσαν και δίνουν τον αγώνα για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Στη Νότιο Αφρική, ο δικηγόρος Γιώργος Μπίζος παραμένει στην πρώτη γραμμή της μάχης για δικαιοσύνη, από συνήγορος του Νέλσον Μαντέλα στη δίκη του το 1963, συνήγορος των οικογενειών εργαζομένων σε ορυχείο πλατίνας οι οποίοι έπεσαν νεκροί από πυρά αστυνομικών πέρυσι.

Οι ξένοι εργαζόμενοι στην Ελλάδα κράτησαν ζωντανή την παραγωγή, συχνά με τις δικές τους στερήσεις και θυσίες. Δικαιούνται ανθρώπινες συνθήκες εργασίας και αξιοπρεπή πληρωμή και όχι να βρίσκονται στο έλεος βάναυσων εργοδοτών και μιας αδιάφορης πολιτείας που ούτε τους προστατεύει ούτε τιμωρεί αδικίες εναντίον τους. Για να τιμήσουμε ό,τι μας κάνει περήφανους, πρέπει όλοι μας –οι άλλοι παραγωγοί, η Αστυνομία, η Δικαιοσύνη και κυρίως εμείς οι πολίτες– να πάρουμε τη χώρα πίσω από τους βαρβάρους που δρουν ανάμεσά μας.

πηγή:kathimerini.gr