Ένα μικρό αφιέρωμα στο Ξηρομερίτη πολιτικό τον αείμνηστο Γάκια Παπαδημητρίου που μπήκε στη βουλή φτωχός και βγήκε φτωχότερος και μας μεταδίδει ακόμα και σήμερα σε όλους μηνύματα ήθους, αρετής και σωστής διαχείρισης.
Ο Λυκειάρχης Νώντας Νικάκης επισημαίνει: «Ο Γεώργιος Παπαδημητρίου, σήμερα βρίσκεται μόνος του, θαμμένος στο νεκροταφείο της Νίκαιας και καλό θα ήταν να φροντίσουμε όλοι, όσοι τον γνωρίσαμε, να ενεργήσουμε για να μεταφερθούν τα οστά του στην κεντρική πλατεία της Κατούνας, στον περίβολο του Ι.Ν Αγίου Αθανασίου, δίπλα από την προτομή του Φίλλιπα Σαμαντά και Ξενοφώντος Μαυρομάτη, (και αυτό θα άρεσε και στον ίδιο εκεί στον άλλο κόσμο που βρίσκεται, στην πόλη που αγαπούσε και υπήρξε η αφετηρία ξεκινώντας από την ύδρευση του Ξηρομέρου), να στηθεί προτομή για να διδάσκονται οι νεότεροι και να παραδειγματίζονται από το πολιτικό του ήθος!».
Γράφει ο Επαμεινώνδας Νικάκης
Λυκειάρχης ΕΠΑΛ Βόνιτσας
Αγαπητοί φίλοι και συμπατριώτες,
Ξεφυλλίζοντας και τακτοποιώντας το αρχείο μου προ ημερών, με σκοπό να τακτοποιήσω όλο το επιστολογραφικό αρχείο που αφορά το... Γεώργιο Παπαδημητρίου, τον Τιμιότερο Έλληνα Πολιτικό, και πρέπει να είμαστε υπερήφανοι σαν Ξηρομερίτες, στέλνω την επιστολήαυτή η οποία είναι πάρα πολύ επίκαιρη, και παρακαλώ τους φίλους συμπατριώτες του Xiromeronewsνα την αναρτήσουν για αρκετό διάστημα, διότι για μένα το κείμενο είναι μνημειώδες.
Το κείμενο απευθύνεται στους καπνοπαραγωγούς τους οποίους συμβουλεύει αλλά παράλληλα δημοσιεύει και στοιχεία για το τι γνώμη είχε η Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΔΝΤ από τότε για τη χώρα μας.
Για μένα προσωπικά συμπατριώτες το ότι δεν είχε κανείς την ευθιξία να λάβει μέτρα τα οποία θα ήταν ανώδυνα γιατί ήταν άλλο το κλίμα στην Ευρώπη τότε και στην Ελλάδα, καθόσον υπήρχαν πολιτικές και φωτεινές προσωπικότητες που στην καρέκλα που κάθονταν πραγματικά βούλιαζε (Μιτεράν, Βίλλυ Μπραντ, Κολ, Θάτσερ, Περτίνι, Καραμανλής, Παπανδρέου).
Την εποχή εκείνη ο Γάκιας είχε διαγραφεί από το ΠαΣοΚ γιατί δημοσίευε τακτικά στοιχεία για τους λεγόμενου "Οικονομισάριους" όπως τους είχε αποκαλέσει, και να τα πράγματα που έφτασαν. Πραγματική εθνική τραγωδία.
Για το πρόσωπο αυτού του ανθρώπου και του βίου του, κάθε φορά που θα δημοσιεύεται και από μια επιστολή, θα γράφω και από λιγα πράγματα να μην σας κουράσω, γιατι είχα τη τύχη και την ευτυχία από την νεαρά μου ηλικία (από 10 ετών) να τον γνωρίζω γιατί οι γονείς μας ήταν και οι δύο ιερείς, και στην περίοδο του ανένδοτου αγώνα πήγα ακόμη με τα πόδια μαζί του Τρύφο-Βούστρι.
Τέλος, τι να πρωτοθυμηθώ, όταν ήταν εξόριστος στη Μακρακώμη, και στη συνέχεια στα Κύθηρα, που ήμουνα και εγώ συγχρόνως εξόριστος στην Ιταλία σαν φοιτητής, αλληλογραφούσαμε, και οι επιστολές του με διαπαιδαγώγησαν με αρχές για τίμιους δημοκρατικούς αγώνες.
Σήμερα βρίσκεται μόνος του, θαμένος στο νεκροταφείο της Νίκαιας, και καλόν θα ήταν να φροντίσουμε όλοι, όσοι τον γνωρίσαμε, να μεταφερθούν τα οστά του στην κεντρική πλατεία της Κατούνας, στον περίβολο του Ι.Ν Αγίου Αθανασίου, δίπλα από την προτομή του Φίλλιπα Σαμαντά και Ξενοφώντος Μαυρομάτη, (και αυτό θα άρεσε και στον ίδιο εκεί στον άλλο κόσμο που βρίσκεται, στην πόλη που αγαπούσε και υπήρξε η αφετηρία ξεκινώντας από την ύδρευση του Ξηρομέρου), να στηθεί προτομή για να διδάσκονται οι νεότεροι και να παραδειγματίζονται από το πολιτικό του ήθος.
Σε άλλη επιστολή, θα αναφερθώ και σε διάφορες διηγήσεις από την προσωπική του ζωή σαν υπουργός και βουλευτής στο ΠαΣοΚ, και να έχετε υπομονή συμπατριώτες μέχρι το επόμενο δημοσίευμα.
Καλή Ανάσταση
Παράδειγμα αδαμάντινου ήθους, εντιμότητας και πολιτικής ευπρέπειας.
Γεννήθηκε στις 23 του Απρίλη 1916, στη Μπαμπίνη-Ξηρομέρου. Σπούδασε Πολιτικές- Εμπορικές- Βιομηχανικές και Γεωργοοικονομικες Επιστήμες.
Κατά την περίοδο 1935-36 πρωτοστάτησε στην Αιτωλοακαρνανία για την ίδρυση των Παραρτημάτων της Δημοκρατικής Νεολαίας Ελλάδας «ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ», όπου εκλέχτηκε και εκπρόσωπος της Επαρχίας στην Κεντρική Διοίκηση της Νεολαίας. Από αυτή την περίοδο αρχίζουν και οι διώξεις του.
Στην Εποχή του Δικτάτορα Μεταξά αναμιγνύεται ενεργά στο Αντιδικτατορικό φοιτητικόκίνημα και λόγω της δράσης του διώκεται και φυλακίζεται.
Στον πόλεμο του 1940 με το βαθμό του αρχιλοχία, διμοιρίτη και στη συνεχεία του έφεδρου ανθυπολοχαγού βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της μάχης (ΑΛΒΑΝΙΑ), όπου και τραυματίζεται. Η πατρίδα τον τίμησε με πολεμικά μετάλλια.
Στην Κατοχή ο Γιώργος Παπαδημητρίου ήταν μέλος Αντιστασιακών Οργανώσεων και μέλος της Επιτροπής που εξέδιδε την μυστική εφημερίδα «ΤΟ ΠΑΡΟΝ».
Συνελήφθηκε και φυλακίστηκε δύο φορές από τους Γερμανούς και μία από τους Ιταλούς στο Χαϊδάρι και στου Αβέρωφ.
Σώθηκε από το εκτελεστικό απόσπασμα των Γερμανών χάρις στον αείμνηστο Εθνάρχη Αρχιεπίσκοπο Δαμασκηνό ο οποίος τον άρπαξε μέσα από τα χεριά τους. Του είχε απονεμηθεί το Αναμνηστικό μετάλλιο Εθνικής Αντίστασης - το 1955 –
Διετέλεσε ανώτερος υπάλληλος του Υπουργείου Κοινωνικής Προνοίας.
Ήταν ιδρυτικό μέλος της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. Για τα Δημοκρατικά του όμως φρονήματα εξαναγκάσθηκε σε παραίτηση από το καθεστώς του «Συναγερμού».
Το 1955 είχε τιμηθεί με το εύσημο Δήμων και Κοινοτήτων.
Το 1965 οι παραχωρήσεις του κατεστημένου περί αποστασίας τον άφησαν αδιάφορο. Είχε υπογράψει μεταξύ των πρώτων το γνωστό πρωτόκολλο των 40 βουλευτών, υπό τον Ανδρέα Παπανδρέου.
Στις 21 Απριλίου 1967 συνελήφθηκε και κρατήθηκε στην Ασφάλεια. Στις 18 του Μάρτη 1968, με τους συναδέλφους του Γιάννη Αλευρά και Τάκη Κατσικόπουλο και τον Διευθυντή του Πολιτικού Γραφείου του Ανδρέα Παπανδρέου Αντώνη Λιβάνη, ίδρυσαν το Π.Α.Κ. Εσωτερικού. Σαν αρχηγός του Π.Α.Κ. Εσωτερικού, γνώρισε τους μεσαιωνικούς τόπους της Ασφάλειας και της Ε.Σ.Α., τα κελιά των φυλακών, την εφιαλτική ζωή της παρανομίας, τα στρατόπεδα εξορίας (Κύθηρα - Μακρακώμη - Κερασοχώρι Ευρυτανίας κλπ.) και το άγχος της Αστυνομικής παρακολούθησης. Ήταν «παρών» στην κατάληψη της Νομικής Σχολής με το Γιάννη Κουτσοχέρα και άλλους άξιους αγωνιστές. Η κατάληψη της Νομικής ήταν η πρώτη μαζική αντιδικτατορική εκδήλωση των φοιτητών και του Λαού, που προετοίμασε πολιτικά, αλλά και οργανωτικά τον μεγάλο ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου. Ήταν παρών στην εξέγερση του Πολυτεχνείου, τον «άγριο Νοέμβρη του 1973» που σημάδεψε ανεξίτηλα την ιστορία αυτού του τόπου.
Ο Γ. Παπαδημητρίου προτίμησε να βασανισθεί, να ταλαιπωρηθεί και τέλος να κλονισθεί η υγεία του παρά να προδώσει τους αγώνες του, τους συντρόφους του και την ιδεολογία του.
Ήταν από τα ιδρυτικά μέλη του ΠΑΣΟΚ και ακόμη συμμετείχε στην επιτροπή για τη σύνταξη της ΔΙΑΚΗΡΥΞΗΣ ΤΗΣ 3ης ΤΟΥ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ 1974.
Είχε εκλεγεί έξι (6) φορές Βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας. Το 1963 και 1964 με την Ένωση Κέντρου, το 1974, 1977, 1981, 1985 με το ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ (ΠΑΣΟΚ).
Το 1985 ήταν ένας από τους παράγοντες που συνετέλεσαν στη μη επανεκλογή του Κων/νου Καραμανλή.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου τον επέλεξε για στενό του συνεργάτη και του ανέθεσε το 1985 το Υπουργείο Μεταφορών και Επικοινωνιών, όπου επί υπουργίας του τα διαπλεκόμενα συμφέροντα δεν τολμούσαν να πλησιάσουν.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΝΑ ΠΡΟΦΗΤΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ 1992 ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΠΝΟΠΑΡΑΓΩΓΟΥΣ ΤΟΥ ΓΑΚΙΑ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου