Ή αμφισβητείς ή υποτάσσεσαι

Είναι η συμπάθεια αρκετή;

“ Γνωρίζει προφανώς ο πρωθυπουργός ότι όσο περισσότε­ρο συμπαθής γίνεται στη Μέρκελ, τον Σόιμπλε και τις αγορές, τόσο εγκαταλείπεται από τους ψηφοφόρους του, οι οποίοι, όσο και αν βομβαρδίζονται επικοινωνια­κά για το «πόσο καλά πάνε τα πράγματα», κοιτάζοντας το πορτοφόλι τους ξέρουν πια ότι δεν μπορούν να επι­βιώσουν.  ”

Του Δημήτρη Μηλάκα

Η γερμανική συμπάθεια, που εξασφάλισε κατά την επί­σκεψή του την προηγούμενη εβδομάδα στο Βερολίνο ο πρωθυπουργός, προφανώς δεν είναι αρκετή για να εξαντλήσει την τετραετία. Τα προβλήματα που έχει να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά είναι τέτοια και τόσα, ώστε κανένα χαμόγελο του Σόιμπλε και της Μέρκελ δεν είναι δυνατόν να της εξασφαλίσουν την εξάντληση της τετραετίας...


Η κυβέρνηση εξασφαλίζει τον καλό γερμανικό λόγο όσο «κάνει τη δουλειά». Εδώ ακριβώς, όμως, βρίσκεται και το αδιέξοδο του Σαμαρά: για να ικανοποιήσει τους Γερ­μανούς (και λοιπούς δανειστές) θα πρέπει να απολύσει τους ψηφοφόρους του, να κατάσχει τα σπίτια τους, να τους πεθάνει στη φορολογία...

Γνωρίζει προφανώς ο πρωθυπουργός ότι όσο περισσότε­ρο συμπαθής γίνεται στη Μέρκελ, τον Σόιμπλε και τις αγορές, τόσο εγκαταλείπεται από τους ψηφοφόρους του, οι οποίοι, όσο και αν βομβαρδίζονται επικοινωνια­κά για το «πόσο καλά πάνε τα πράγματα», κοιτάζοντας το πορτοφόλι τους ξέρουν πια ότι δεν μπορούν να επι­βιώσουν.



Κάτι που επίσης γνωρίζει ο πρωθυπουργός είναι ότι, αν μέχρι τις ευρωεκλογές δεν έχει καταφέρει να δημιουρ­γήσει κάποια ψευδαίσθηση έστω ελπίδας στην κοινω­νία, θα συντριβεί. Η μόνη προοπτική, λοιπόν, του Αντώ­νη Σαμαρά είναι να εξακολουθεί να εμφανίζεται συμπα­θής και απαραίτητος (πρώτα και κύρια) στο Βερολίνο.


Από εκεί αναμένει ο πρωθυπουργός δύο πράγματα: Πρώ­τα μια κάποια ελαστικότητα ως προς τις απαιτήσεις προ­σαρμογής της ελληνικής οικονομίας και δεύτερον την τήρηση των δεσμεύσεων των δανειστών να καλύψουν τα χρηματοδοτικά κενά από τη στιγμή που η Ελλάδα, ματώνοντας, ίσως και να πέτυχε το περιβόητο πρωτογε­νές πλεόνασμα.


Ξεχνά (θέλει να ξεχνά) ο πρωθυπουργός ότι «ουδείς αναντικατάστατος»! Το Βερολίνο θα στηρίξει την πρω­θυπουργία του μέχρι να εξαντλήσει το (πολιτικό) λάδι του. Το δίλημμα «εγώ ή το χάος» μπορεί να έπιασε στις ελληνικές εκλογές, αλλά δεν απασχολεί το Βερολίνο, που ετοιμάζεται να (δια)χειριστεί κατά τα γούστα του και τον επόμενο πρωθυπουργό, όποτε και όπως αυτός προκύψει.


Εξάλλου οι μεγάλες δυνάμεις δεν σχεδιάζουν την πολιτι­κή τους πάνω στα πρόσωπα, αλλά επί τη βάσει της ισχύ­ος και των συμφερόντων τους. Όποιος δεν τα αμφισβη­τεί είναι καταδικασμένος να υποτάσσεται.


ΠΗΓΗ: topontiki.gr