Γιάννης Τόλιος: Το μοναδικό πλεόνασμα είναι αυτό της λιτότητας

Ο υποψήφιος ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Γιάννης Τόλιος υποστηρίζει ότι οι πολίτες συνειδητοποιούν πως η συνέχιση των πολιτικών της κυβέρνησης θα σημαίνει νέα δεινά.

Ως «πλεόνασμα λιτότητας» χαρακτηρίζει το πλεόνασμα που διαφημίζει η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ ο διδάκτωρ Οικονομικών και υποψήφιος ευρωβουλευτών Γιάννης Τόλιος, σημειώνοντας πως χωρίς διαγραφή μέρους του χρέους της χώρας δεν θα υπάρξει βιώσιμη λύση.

Θεωρείτε πιθανό τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών να οδηγήσουν άμεσα σε εθνικές εκλογές;

«Όσο μεγαλύτερη είναι η διαφορά ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ. τόσο μεγαλύτερη γίνεται η αναντιστοιχία κυβέρνησης και λαϊκής βούλησης, άρα και η πίεση για προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία. Ασφαλώς οι δυνάμεις του συστήματος, εντός και εκτός της χώρας, δεν επιθυμούν κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και θα κάνουν «διάφορα», όπως το 2012 (πιέσεις ηγετών ευρωζώνης, εκφοβιστικά διλήμματα κ.ά.). Όμως δεν θα καταφέρουν τίποτα, γιατί η συνέχιση των πολιτικών τους σημαίνει νέα δεινά και αυτό το συνειδητοποιούν καθημερινά περισσότεροι πολίτες».

Η κυβέρνηση δηλώνει ότι τα δύσκολα πέρασαν, τώρα έχουμε πλεόνασμα και βγαίνουμε από το τούνελ της κρίσης. Ισχύει αυτό;

«Το λεγόμενο “πλεόνασμα” είναι “πλεόνασμα λιτότητας” και προήλθε από περικοπές μισθών και συντάξεων, κοινωνικών και αναπτυξιακών δαπανών, απολύσεις, λαφυραγώγηση δημόσιας περιουσίας κ.ά. Συνέχιση αυτής της πολιτικής μόνο βάσανα και δυστυχία σημαίνουν για τον ελληνικό λαό και νέες πηγές πλουτισμού για την ολιγαρχία. Βιώσιμη έξοδος από την κρίση σημαίνει δημιουργία “παραγωγικών πλεονασμάτων”, δηλαδή αύξηση και όχι συρρίκνωση εθνικού εισοδήματος (ΑΕΠ) με ευρύ πρόγραμμα επενδύσεων, στήριξη μισθών και συντάξεων, πρόγραμμα παραγωγικής ανασυγκρότησης, δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας, κλαδικές και τομεακές πολιτικές, τις οποίες δεν μπορούν ούτε θέλουν να προωθήσουν οι κυρίαρχες ελίτ».

Πού θα βρεθούν τα χρήματα για ανάπτυξη και βελτίωση της θέσης των εργαζόμενων;

«Είναι ένα ερώτημα που έρχεται και ξανάρχεται παρ’ ότι έχει απαντηθεί. Πολύ σύντομα από τέσσερις + μία πηγές. Πρώτον, από τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους· δεύτερον, από τον δημόσιο και κοινωνικό έλεγχο των τραπεζών· τρίτον, από την πάταξη της φοροδιαφυγής και φοροκλοπής· και, τέλος, από την αναζήτηση πόρων από το εξωτερικό χωρίς δυσμενείς δεσμεύσεις. Ωστόσο βασική πηγή θα είναι η ίδια η ανάπτυξη, με την παραγωγή πρόσθετου εισοδήματος (παραγωγικού πλεονάσματος). Βέβαια όλα αυτά θα είναι προϊόν μεγάλης προσπάθειας που ο ελληνικός λαός πιστεύουμε θα στηρίξει, γιατί θα είναι ωφελημένος από τα αποτελέσματά της».

Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι υπάρχει δέσμευση της ευρωζώνης για ρύθμιση του χρέους. Θεωρείτε ότι θα υπάρξει βιώσιμη λύση;

«Χωρίς διαγραφή χρέους, τουλάχιστον του μεγαλύτερου μέρους, δεν υπάρχει λύση, ακόμα κι αν κατέβουν… “οι Άγιοι Πάντες” στην Ελλάδα! Τα 321 δισ. ευρώ χρέος, ακόμα κι αν δίνουμε 1-2 δισ. κάθε χρόνο από το όποιο “πλεόνασμα”, χρειάζονται αιώνες για εξόφλησή τους! Ασφαλώς μια μεγάλη επιμήκυνση (π.χ. 100 χρόνια) κάνει το ετήσιο βάρος ελαφρότερο. Φορτώνει όμως με υποχρεώσεις τις μελλοντικές γενιές. Ομως ούτε και αυτή η προοπτική διαφαίνεται, παρά τα όσα γράφοντα. Το μόνο «βιώσιμο» σενάριο είναι το «κούρεμα» του μεγαλύτερου μέρους και η εξόφληση του υπόλοιπου με ρήτρα ανάπτυξης».

Κανένας δεν απορρίπτει την ιδέα διαγραφής, αλλά προφανώς ενέχει δυσκολίες. Η «κόντρα» ίσως θέσει και θέμα εξόδου από την ευρωζώνη!

«Η απαίτηση διαγραφής του χρέους είναι πιθανόν να απορριφθεί από την ευρωζώνη (τα 2/3 έχουν μετατραπεί σε διακρατικό χρέος). Όμως για τη δημιουργία του, εκτός από τις ευθύνες της εγχώριας ελίτ, μεγάλες ευθύνες έχουν οι κυρίαρχες ελίτ Βρυξελλών και Βερολίνου, λόγω του σαθρού οικοδομήματος ΟΝΕ σε βάρος των αδύνατων χωρών, μαζί και οι πολιτικές μνημονίων που επιδείνωσαν την κατάσταση. Άρα, προτεραιότητα έχει η σωτηρία του ελληνικού λαού, αντί της σωτηρίας της ευρωζώνης με θυσία του ελληνικού λαού! Άλλωστε τι νόημα έχει η «ευρωπαϊκή ενοποίηση», όταν αυτή είναι σε βάρος λαών και εργαζομένων; Ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΕΑ είναι αντίθετο στις πολιτικές της ευρωζώνης και αγωνίζεται για ανατροπή και επαναθεμελίωση του ευρωπαϊκού οράματος, με όρους λαών και εργαζόμενων. Το πώς ακριβώς θα γίνει, θα το δείξει η ζωή».

Στις φετινές ευρωεκλογές φαίνεται να γίνεται ένα μικρό βήμα απόκτησης ουσιαστικού ρόλου της Ευρωβουλής; Ισχύει αυτό;

«Δυστυχώς το θεσμικό οικοδόμημα της ευρωζώνης και της Ε.Ε. γίνεται όλο και πιο αντιδραστικό. Το “έλλειμμα δημοκρατίας” αντί να κλείνει διευρύνεται. Καμιά απόφαση δεν παίρνεται χωρίς τη “βούλα” της Γερμανίας. Η μόνη αλλαγή σε αυτές τις ευρωεκλογές είναι η ανάδειξη του προέδρου της Κομισιόν κατόπιν πρότασης των κοινοβουλευτικών ομάδων. Πρόκειται για περιορισμένης σημασίας καινοτομία, αφού το Ευρωκοινοβούλιο παραμένει συμβουλευτικό όργανο. Το ευρωπαϊκό οικοδόμημα θέλει επαναθεμελίωση και μόνον οι αριστερές δυνάμεις μπορούν να το πετύχουν. Άρα η ανατροπή στην Ελλάδα και η δημιουργία αριστερής κυβέρνησης λειτουργεί σαν καταλύτης για την επιτάχυνση των εξελίξεων στις άλλες χώρες, για μια Ευρώπη των λαών και της σοσιαλιστικής προοπτικής».

http://www.efsyn.gr/