Του Γιάννη Παπαϊωάννου
Η Αριστερά στην Γαλλία (βλέπε Μελανσόν) παραμένει φιλοευρωπαϊκή όπως ήταν καθ’ όλη την προηγούμενη 20ετία. Αυτό συμβαίνει γιατί δεν έχει χτυπηθεί το κοινό της από την κρίση και ακόμη ταυτίζει στις αναλύσεις της την ΕΕ με τον διεθνισμό.
Δεν αντιλαμβάνεται ότι η ΕΕ δεν προχωρά σε διεθνιστική κατεύθυνση γιατί συμφέρει τους λαούς, αλλά γιατί συμφέρει τις τράπεζες και το κεφαλαίο, τις τοπικές αστικές τάξεις και κυρίως το Γερμανικό Ιμπέριουμ.
Οι λαοί και το δυνητικό προλεταριάτο σέρνονται σε τετελεσμένα και αποφάσεις που δεν γνωρίζουν. Σέρνονται σε λιτότητα, υπόκεινται σε εκβιασμούς και παρεμβάσεις από το ευρωπαϊκό κέντρο. Όμως, όποτε τους δοθεί η ευκαιρία δηλώνουν την διαφωνία τους με την ΕΕ.
Σήμερα στην Γαλλία βλέπουμε την εκλογική επιδοκιμασία της Γαλλικής ακροδεξιάς που δηλώνει την αντίθεση προς την ΕΕ και με αυτή την θέση κινείται ταχύτατα προς πλήρη εκλογική επικράτηση.
Αυτό ευτυχώς δεν συμβαίνει στην Ελλάδα γιατί εδώ υπάρχει ένας διάχυτος ευρωσκεπτικιστικός λόγος που εκφέρεται μέσω ενός ευρύτερου φάσματος πολιτικών κόμματων και προσωπικοτήτων.
Νομίζω όμως ότι το πολιτικό σκηνικό του μέλλοντος πανευρωπαϊκά, θα διαμορφωθεί σε σχέση με την ΕΕ. Όλα τα κόμματα θα τοποθετηθούν ανάλογα το ποσό φιλικά ή εχθρικά θα είναι προς την ΕΕ και τις δομές της. Το πόσο Ευρώπη θέλουμε θα μπει ως κεντρικό ερώτημα σε κάθε πολιτικό σύστημα εντός της ΕΕ. Επιβάλλεται, λοιπόν, να μην αφήσουμε τον ευρωσκεπτικισμό στην ακροδεξιά ώστε να προλάβουμε την αναβίωση του φασισμού.
Περεταίρω, αν θέλουμε να χτυπήσουμε την ακροδεξιά θα πρέπει να ρωτήσουμε τους εαυτούς μας γιατί οι χαμηλά εξειδικευμένοι πολίτες βασικής και μέσης εκπαίδευσης, οι οποίοι δυνητικά θα γίνονταν εργάτες και θα αποτελούσαν το λεγόμενο προλεταριάτο, δεν κατευθύνονται στα αριστερά αλλά ακροδεξιά.
Γιατί βλέπουμε αυτό το φαινόμενο;
Κατά την γνώμη μου αυτό συμβαίνει γιατί ο αριστερός λόγος έχει γίνει κατά τεκμήριο στρυφνός, δυσνόητος και χρειάζεται υψηλή θεωρητική κατάρτιση και ιστορικές γνώσεις περί του κινήματος για να γίνει κατανοητός. Ο αριστερός λόγος είναι δυσπρόσιτος για μεγάλα τμήματα του πληθυσμού.
Ακόμη χειρότερα, η υψηλή κατάρτιση όσων μετέχουν στα αριστερά σχήματα οδηγεί τον εκφερόμενο αριστερό λόγο να αυτοπαγιδεύεται στην ολοένα και μεγαλύτερη εξειδίκευσή του. Όσο πιο πολύ εξειδικεύει, τόσο πιο λίγους αφορούν τα όσα λέει και όσο πιο πολύ εξειδικεύει, τόσο πιο πολύ η αριστερά διασπάται. Ώσπου τελικά τα όσα λέει η αριστερά τελικά δεν αφορούν τους πάντες αλλά όλο και πιο λίγους.
Όμως στην κοινωνία πολλοί δεν καταλαβαίνουν όχι τον λόγο αλλά ούτε καν την διαφορά δεξιάς και αριστεράς.
Το προλεταριάτο λοιπόν κινείται ακροδεξιά γιατί εκεί κυριαρχεί η απλοϊκότητα. Κυριαρχούν οι απλοϊκές και κατανοητές θεωρίες της προδοσίας, της συνομωσίας, και της τιμωρίας, του καλού και του κακού, και οι απλές και ισοπεδωτικές λύσεις του τύπου της κρεμάλας, της εκτέλεσης, της απέλασης, της εξορίας, του απαγχονισμού, της εκδίκησης, της βίας, αυτοδικίας, της μούτζας κλπ.
Αν θέλουμε να σπάσουμε την ακροδεξιά και να βοηθήσουμε το λαό αυτό να προοδεύσει, πρέπει να καταφέρουμε να μας ακούσει. Αυτός ο λαός που αποτελεί το λεγόμενο δυνητικό προλεταριάτο και πρέπει να βρούμε τρόπους ώστε ο λόγος να είναι πολιτικά απλός, κατανοητός και να εμπεριέχει λύσεις.
Ανάρτηση από: http://papaioannou-giannis.net
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου