ΑθήναΔιεξαγωγή δημοψηφίσματος ώστε να κληθεί ο λαός ν’ αποφανθεί άμεσα για την ακολουθητέα εθνική πορεία ζητά ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Δ.Δασκαλόπουλος, μετά και την αρνητική έκβαση σε ό,τι αφορά την εξασφάλιση συναίνεσης, των συναντήσεων του πρωθυπουργού με τους πολιτικούς αρχηγούς.
«Εφόσον το πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να δώσει διέξοδο είναι αναγκαία η προσφυγή στον λαϊκό παράγοντα. Για να επαναπρογραμματισθεί και να προχωρήσει η αναγκαία αλλαγή. Ο λόγος πρέπει τώρα να δοθεί στον ίδιο το λαό» είπε χαρακτηριστικά ο κ. Δασκαλόπουλος στη γενική συνέλευση του ΣΕΒ, τονίζοντας ότι «η κατάσταση δεν είναι απλώς αδιέξοδη, είναι οριακή για την ίδια την εθνική μας υπόσταση».
Όπως επισήμανε ο κ. Δασκαλόπουλος, «Θα ευχόμουν να μπορούσε, έστω και αυτή την ύστατη στιγμή, να καταστεί δυνατή η συνεννόηση μεταξύ των πιο υπεύθυνων δυνάμεων της χώρας –η σύγκλισή τους σε βασικούς στόχους, τομές και μέτρα για να ξεπεραστεί το αδιέξοδο. Να υπάρξει μία συναίνεση όχι κομματικού συμβιβασμού, αλλά εθνικής πνοής. Σήμερα, η ευχή αυτή δεν είναι ρεαλιστική».
»Μία τέτοια πολιτική συναίνεση ήταν εφικτή και θα έπρεπε να είχε επιτευχθεί πριν από ένα χρόνο –όταν η χώρα προσέφυγε στο Μνημόνιο για να σωθεί. Σήμερα, φοβούμαι ότι η συναίνεση είναι καμένο χαρτί. Και χωρίς πολιτική συναίνεση δεν μπορεί να υπάρξει εθνική συστράτευση».
Εθνικό διακύβευμα: μένουμε στην ΕΕ ή όχι;
Το λόγο τώρα πρέπει να πάρει ο λαός, τόνισε ο κ. Δασκαλόπουλος, απορρίπτοντας ωστόσο το ενδεχόμενο των εκλογών που σύμφωνα με την άποψή του απλώς θα αποτυπώσουν το αδιέξοδο και προτείνοντας ως μοναδική εθνικά αξιοπρεπή λύση το δημοψήφισμα.
Το εθνικό διακύβευμα στο οποίο ο λαός καλείται να απαντήσει είναι κατά τον κ. Δασκαλόπουλο αν η Ελλάδα προχωρά στον δρόμο, που επιβάλλει η ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας, ή αποχωρεί και πορεύεται μόνη.
Όπως χαρακτηριστικά είπε: «Ο λόγος πρέπει τώρα να δοθεί στον ίδιο το λαό. Αλλά, όχι έμμεσα –όχι με εκλογές. Όπως έχουν τα πράγματα, το μόνο βέβαιο είναι ότι οι εκλογές θα αποτυπώσουν το διαφαινόμενο αδιέξοδο του κομματικού συστήματος, αντί να δώσουν διέξοδο στην κοινωνία. Θα επιτείνουν την κομματική διχόνοια και τη σύγχυση των πολιτών. Το προδιαγραφόμενο αποτέλεσμά τους δεν θα είναι ούτε ξεκάθαρο ούτε πολιτικά βιώσιμο».
» Απομένει μόνο μία πολιτικά υγιής και εθνικά αξιοπρεπής λύση: Να κληθεί ο λαός ν’ αποφανθεί άμεσα για την ακολουθητέα εθνική πορεία –μέσα από ένα δημοψήφισμα. Ένα δημοψήφισμα που θα θέσει την κοινωνία μας μπροστά στο μοναδικό, πλέον, σήμερα, βαθύτερο εθνικό μας διακύβευμα:
» προχωρούμε στον δρόμο που επιβάλλει η ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας, με τους όρους και με τις θυσίες που απαιτεί η παραμονή μας στην ευρωζώνη; Είμαστε διατεθειμένοι να καταβάλουμε το κόστος των αλλαγών που απαιτούνται για να μην κατέβουμε από το τρένο της Ευρώπης;»
ή αποχωρούμε και πορευόμαστε πλέον μόνοι, χωρίς τους όρους, αλλά και χωρίς τα δισεκατομμύρια των εταίρων μας; Θέλει η κοινωνική πλειοψηφία να προκρίνει ένα δρόμο που μας οδηγεί στο περιθώριο και την εθνικά υπερήφανη εξαθλίωση;»
«Αυτό, επαναλαμβάνω, είναι το βαθύτερο διακύβευμα. Το ερώτημα που θα τεθεί στον λαό θα πρέπει να εμπεριέχει με απόλυτη σαφήνεια το κρίσιμο αυτό σταυροδρόμι μπροστά στο οποίο βρισκόμαστε. Γιατί, αν αποτύχουμε, μοιραία θα τεθούμε εκτός Ευρωπαϊκής τροχιάς» τόνισε με έμφαση ο κ. Δασκαλόπουλος και πρόσθεσε:
«Ένα δημοψήφισμα θα προσδώσει με τον πιο άμεσο τρόπο στην κοινωνία συνολικά, τη δυνατότητα ν’ αναλάβει τις ευθύνες της. Κι είναι πεποίθησή μου ότι η κοινωνία θα απορρίψει, μια για πάντα, την ιδεοληψία, τον καιροσκοπισμό, την ιδιοτέλεια που υπονομεύουν κάθε απόπειρα εκσυγχρονισμού της χώρας».
Επίσης εκτίμησε ο κ. Δασκαλόπουλος ένα δημοψήφισμα «δεν θα αφήσει κανένα περιθώριο υπεκφυγής, κανένα άλλοθι στο πολιτικό σύστημα. Θα δώσει στους πολιτικούς –αλλά και κοινωνικούς– φορείς την ευκαιρία να ξεκαθαρίσουν πλήρως τη θέση τους αναφορικά με το αύριο του τόπου. Θα κληθούν να αιτιολογήσουν το μεγάλο τους ΝΑΙ ή το μεγάλο τους ΟΧΙ, περιγράφοντας απερίφραστα τις συνέπειες που συνεπάγεται για τον λαό και το έθνος».
Στο σημείο αυτό ο πρόεδρος του ΣΕΒ τόνισε ότι θεωρεί «αναγκαία και αυτονόητη προϋπόθεση ενός τέτοιου δημοψηφίσματος» την ειλικρινή και πλήρη ενημέρωση του λαού για τις επιπτώσεις της επιλογής του «για τις συνέπειες που θα έχει στο εισόδημα, στη ζωή, στην καθημερινότητα, στις προοπτικές του καθενός μας. Μόνο με τον λαό μας πλήρως ενημερωμένο και συνειδητοποιημένο για τις συνέπειες της ψήφου του, θα έχει νόημα και εγκυρότητα ένα δημοψήφισμα».
Πετώντας δε «καρφιά» προς πολλές κατευθύνσεις πρόσθεσε: «Δεν έχω ασφαλώς καμία αμφιβολία ότι οι κομματικοί, μιντιακοί, οικονομικοί και ιδεολογικοί πάτρωνες της μεταπολίτευσης θα δώσουν λυσσαλέα μάχη, για να καθηλώσουν τον τόπο στα μέτρα τους. Προτιμούν, βλέπετε, την πτώχευση που νομίζουν ότι δεν τους ξεβολεύει από την πρόοδο που δεν τους συμφέρει».
» Διατηρώ, ωστόσο, την πίστη μου στις υγιείς εκείνες δυνάμεις της κοινωνίας μας, που διεκδικούν κι εγγυώνται ένα καλύτερο μέλλον [...]. Για να κερδηθεί το στοίχημα της εθνικής αναγέννησης μέσα από τις στάχτες του μεταπολιτευτικού συστήματος, χρειάζεται να διαμορφωθεί τώρα ένα συνειδητό και δυναμικό ρεύμα υπέρ της αναγκαίας αλλαγής –να συνεγερθούν και να συστρατευθούν οι πραγματικά ανανεωτικές δυνάμεις του τόπου, με στόχο να βγει η Ελλάδα από την καραντίνα. Για να διεκδικήσει αποφασιστικά την επανένταξή της στον χάρτη των σύγχρονων, υπολογίσιμων χωρών» ήταν η φράση με την οποία έκλεισε την ομιλία του ο Δ.Δασκαλόπουλος.
«Εξακολουθούμε να βουλιάζουμε»
Ένα χρόνο μετά την εφαρμογή του μνημονίου και παρά τις θυσίες και την επώδυνη πορεία τόνισε ο κ. Δασκαλόπουλος «διάχυτη είναι πλέον η πεποίθηση ότι βρισκόμαστε στο ίδιο σημείο απ' όπου ξεκινήσαμε –ένα βήμα πριν απ' τον γκρεμό. Ένα αίσθημα αποτυχίας και ματαιοπονίας κυριαρχεί στην κοινωνία. Οι θυσίες δεν φαίνεται να έχουν πιάσει τόπο. Η κρίση παραμένει χωρίς ορατή διέξοδο. Εξακολουθούμε να βουλιάζουμε –ενώ υποτίθεται ότι πασχίζουμε ν' αλλάξουμε».
«Η σιωπηλή πλειοψηφία» πρόσθεσε «βρίσκεται σε πλήρη σύγχυση για το σήμερα, σε απόλυτη αβεβαιότητα για το αύριο, απρόθυμη ή ανήμπορη να συμβάλει σε οποιαδήποτε προσπάθεια».
Την αποτυχία αυτή ο πρόεδρος του ΣΕΒ απέδωσε στο γεγονός ότι «αντιμετωπίσαμε με το μπαμπάκι κι όχι με το νυστέρι το καρκίνωμα που ευθύνεται για την κρίση και τη διαιώνισή της: το κραταιό πελατειακό κράτος».
» Υπερτροφικό και παρασιτικό, οικειοποιείται τα δάνεια που μας δίνουν οι εταίροι μας για ν’ αλλάξουμε και ακυρώνει κάθε αλλαγή. Με εμπροσθοφυλακή τους εργατοπατέρες και τις συντεχνίες, με οπισθοφυλακή την αντιδραστική γραφειοκρατία, σαμποτάρει κάθε απόπειρα εξορθολογισμού και εκσυγχρονισμού. Ταυτίζει δημαγωγικά τα συμφέροντά του με το «καλό του λαού», για να πείσει τον λαό ότι όλοι οι άλλοι είναι εχθροί του» πρόσθεσε.
«Δεν αντέχουμε άλλα χαράτσια»
Κριτική άσκησε ο κ. Δασκαλόπουλος και στο νέο πακέτο φόρων και περικοπών που ανήγγειλε ο υπουργός Οικονομικών Γ.Παπακωνσταντίνου επισημαίνοντας:
«η παραγωγική οικονομία, πλήρωσε και πληρώνει ακριβά την κρίση. Καταβάλλει αγόγγυστα το μερίδιο που της αναλογεί. Δεν είναι όμως διατεθειμένη να υποστεί αδιαμαρτύρητα κι άλλα έκτακτα χαράτσια, κι άλλους φόρους, κι άλλα βάρη, όταν βλέπει ότι αυτά πάνε για τη συντήρηση αυτού του κράτους των κομματικών πελατών –που καταχράται τους φόρους των πολιτών και αναδιανέμει στους εκλεκτούς του και στους επιτήδειους τον εθνικό πλούτο. Οι παραγωγικοί πολίτες δεν είναι πια διατεθειμένοι να δουλεύουν για να συντηρούν όσους τους δουλεύουν!»
«Ουσιαστικά, είναι το ίδιο το πολιτικό μας σύστημα που αρνείται να αποκρατικοποιηθεί. Αποφεύγει να αναμορφώσει ριζικά το κράτος, γιατί δεν θέλει ν’ αναμορφώσει πραγματικά τον εαυτό του» τόνισε σε άλλο σημείο της ομιλίας του ο κ. Δασκαλόπουλος και πρόσθεσε:
«Γι’ αυτό λέω: η κρίση είναι οικονομική, αλλά το πρόβλημά μας είναι πολιτικό, είναι κομματικό. Αλλά και κοινωνικό ταυτόχρονα. Η κομματοκρατία κατάφερε να μεταλλάξει την κοινωνία μας σε κοινωνία πελατών και όχι πολιτών».
Ο κ. Δασκαλόπουλος ανέφερε ότι «υπήρξε κάτι σαν αναλαμπή συνείδησης πριν από έναν χρόνο, όταν το σύστημα κατέρρευσε οικονομικά -και ηθικά- μέσα από τη δική του ασυδοσία», αλλά «δυστυχώς, η προσπάθεια δεν κράτησε πολύ. Η εύκολη δημαγωγία εξοστράκισε τον ουσιαστικό προβληματισμό. Κατά μία έννοια, η βοήθεια από τους εταίρους μας υπήρξε δίκοπο μαχαίρι. Μας έδωσε ανάσα για να μη βουλιάξουμε, ταυτόχρονα, όμως, προσέφερε πίστωση χρόνου στις δυνάμεις, που δεν θέλουν ν' αλλάξουμε».
«Υπάρχει ακόμη ελπίδα»
«Παρ’ όλα αυτά, το στοίχημα της αλλαγής δεν πρέπει να θεωρείται –ακόμη– χαμένο» τόνισε ο κ. Δασκαλόπουλος και χαρακτήρισε «μεγάλο στρατηγικό λάθος» το γεγονός ότι δεν έγινε ο λαός κοινωνός όλης της αλήθειας.
«Δεν του εξηγήσαμε επαρκώς πόσο τραγικά δύσκολη είναι η κατάσταση, πόσο επώδυνα τα μέτρα, που θα απαιτηθούν, πόσο μακρύς ο δρόμος μέχρι να ξανασταθεί στα πόδια της η χώρα».
»Συγκαλύψαμε με κομματικές σκιαμαχίες την αλήθεια: ότι απλά δεν υπάρχουν λεφτά. Κι ότι οι κατάρες κατά του Μνημονίου δεν υποκαθιστούν τα δανεικά που χρειαζόμαστε για να επιβιώνουμε –μήνα με τον μήνα».
«Δεν είπαμε», πρόσθεσε, «στην κοινή γνώμη πόσο παραπλανούν τα διάφορα σενάρια, που εμφανίζουν την αναδιάρθρωση του χρέους μας ως μία ανώδυνη έξοδο από την κρίση. Η αναδιάρθρωση, όποτε και αν έρθει, θα είναι λύση μόνο αν πρώτα έχουμε καυτηριάσει τις πηγές δημιουργίας των ελλειμμάτων και του χρέους. Διαφορετικά, η όποια αναδιάρθρωση θα ισοδυναμεί με εθνική χρεοκοπία».
«Δεν εξηγήσαμε στην κοινή γνώμη πως δεν υπάρχει επιστροφή στην αναπτυξιακή φούσκα του χθες», σημείωσε και πρόσθεσε:
«Η σκληρότερη αλήθεια σήμερα είναι ότι είμαστε αναγκασμένοι να υποστούμε περαιτέρω μείωση του βιοτικού μας επιπέδου. Να επιδείξουμε πολύ μεγαλύτερη υπομονή και επιμονή. Να μειώσουμε τις προσδοκίες μας και να οπλιστούμε ηθικά και ψυχικά, γιατί ο δρόμος θα είναι μακρύς. Δεν έχουμε ωστόσο άλλη επιλογή. Μπροστά μας βρίσκεται μια δύσβατη ανηφόρα –αλλά πίσω μας είναι ο γκρεμός. Αν δεν τα καταφέρουμε, θα πεινάσουμε».
Εξίσου σκληρή αλήθεια, τόνισε ακόμη, «είναι και ότι ο χρόνος μάς τελείωσε. Τα μέτρα που χρειάζεται να ληφθούν, πρέπει να ληφθούν τώρα. Με το όποιο κόστος. Όλες οι διαρθρωτικές αλλαγές πρέπει να προχωρήσουν τώρα. Κόντρα στις όποιες αντιδράσεις. Κάθε μέρα που χάνεται, προσθέτει σκοτάδι στο μέλλον μας. Αν δεν κάνουμε, χωρίς άλλη χρονοτριβή, αυτά που πρέπει μας περιμένει η κόλαση –και το σήμερα, για το οποίο τόσο μεμψιμοιρούμε, αύριο κινδυνεύει να μας φαίνεται, συγκριτικά, παράδεισος».
Newsroom ΔΟΛ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου