της Βερόνικας Καρμίρη
Τι κοινό θα μπορούσε να έχει ένα κεράτωμα στο Ιράν, μια καθημερινή βλασφημία στο Πακιστάν, το εμπόριο ναρκωτικών ακόμα και η ασχολία με μαγεία στη Σαουδική Αραβία; Τον θάνατο. Η επιβολή της θανατικής ποινής συνεχίζει ακάθεκτη ακόμη και σήμερα.
Διάβαζα από την Διεθνή Αμνηστία ότι ακόμα και οι μέθοδοι εκτέλεσης το 2011, περιελάμβαναν αποκεφαλισμό, απαγχονισμό, θανατηφόρο ένεση και πυροβολισμό. Υπήρξαν δε πολλές περιπτώσεις κρατουμένων που δεν ενημερώθηκαν οι ίδιοι, οι οικογένειες τους, ούτε καν οι δικηγόροι τους για την επικείμενη εκτέλεση τους.
Οι περισσότερες δίκες δεν ήταν σύμφωνες με τα διεθνή πρότυπα δικαιοσύνης, κάποιες περιελάμβαναν την απόσπαση «ομολογιών» μέσω βασανιστηρίων ή άλλων απειλών ενώ πραγματοποιήθηκαν και δημόσιες εκτελέσεις ατόμων σε κάποιες περιπτώσεις και για εγκλήματα που είχαν διαπράξει όταν ήταν κάτω των 18 ετών. Μη ψάχνεις να βρεις τη λέξη, θα στην πω εγώ-Μεσαίωνας, σκοτεινός, άρρωστος, εγκληματικός.
Και επειδή οι αριθμοί αρέσουν: Περίπου 18.750 άνθρωποι σε όλο τον κόσμο καταδικάστηκαν σε θάνατο μέχρι το τέλος του 2011, και τουλάχιστον 676 εκτελέστηκαν. Και φανταστείτε ότι αυτά τα στοιχεία δεν συμπεριλαμβάνουν τις χιλιάδες εκτελέσεις για τις οποίες η Διεθνής Αμνηστία πιστεύει ότι πραγματοποιήθηκαν στην Κίνα -δηλαδή περισσότεροι απ’ ότι συνολικά στον υπόλοιπο κόσμο- όπου τα αριθμητικά στοιχεία σχετικά με τη θανατική ποινή αποτελούν κρατικό μυστικό.
Στη Μέση Ανατολή οι καταγεγραμμένες εκτελέσεις αυξήθηκαν από το προηγούμενο έτος κατά 50%. Οι ΗΠΑ, αν και χώρα πρότυπο για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ήταν το μοναδικό αμερικανικό κράτος που εκτέλεσε 43 κρατούμενους το 2011. Ευρώπη και πρώην Σοβιετική Ένωση δεν χρησιμοποίησαν τη θανατική ποινή, εκτός από τη Λευκορωσία, όπου εκτελέστηκαν 2 άνθρωποι. Ο Ειρηνικός αποτέλεσε ζώνη ελεύθερη από τη θανατική ποινή, εκτός από 5 καταδίκες σε θάνατο στην Παπούα Νέα Γουινέα.
Μελέτες και έρευνες εγκληματολόγων πάντοτε κατέληγαν στο ίδιο συμπέρασμα, η βία γεννάει βία. Μετά από κάθε θανατική ποινή παρουσιαζόταν ραγδαία αύξηση της εγκληματικότητας και των ανθρωποκτονιών στην εκάστοτε πολιτεία και αυτό γιατί το ίδιο το κράτος με αυτές τις μεθόδους εξαγρίωνε και φανάτιζε τους πολίτες του κάνοντας την έννοια, δηλαδή την ύπαρξη, της ψυχρής και άγριας δολοφονίας ανθρώπων κάτι το εφικτό.
www.protagon.gr
dedousi.blogspot.com